François Bayrou
François Bayrou (Frans: [fʁɑ̃swa bajʁu]; Bordères naby Lourdes, 25 Mei 1951) is 'n leidende Franse politikus en leier van die party Union pour la démocratie française. Hy was die UDF se kandidaat vir die Franse presidentsverkiesings in 2002, 2007 en 2012. Bayrou is daarnaas ook een van die leiers van die Europese Demokratiese Party (EDP) en sedert 2014 burgemeester van die stad Pau in Suidwes-Frankryk.
| François Bayrou | |
 François Bayrou in 2006 | |
Minister van Justisie
| |
| Ampstermyn 17 Mei 2017 – 19 Junie 2017 | |
| Eerste minister | Édouard Philippe |
|---|---|
| Voorafgegaan deur | Jean-Jacques Urvoas |
| Opgevolg deur | Nicole Belloubet |
Burgemeester van Pau
| |
| Ampsbekleër | |
| Termynaanvang 4 April 2014 | |
| Voorafgegaan deur | Martine Lignières-Cassou |
Leier van die Demokratiese Beweging
| |
| Ampsbekleër | |
| Termynaanvang 2 Desember 2007 | |
| Voorafgegaan deur | Nuwe amp |
Leier van die Unie vir Franse Demokrasie
| |
| Ampstermyn 25 Februarie 1998 – 30 November 2007 | |
| Voorafgegaan deur | François Léotard |
| Opgevolg deur | Amp afgeskaf |
Minister van Nasionale Onderwys
| |
| Ampstermyn 29 Maart 1993 – 4 Junie 1997 | |
| Eerste minister | Édouard Balladur Alain Juppé |
| Voorafgegaan deur | Jack Lang |
| Opgevolg deur | Claude Allègre |
Persoonlike besonderhede
| |
| Gebore | 25 Mei 1951 Bordères, Frankryk |
| Politieke party | Unie vir Franse Demokrasie (1979–2007) Sentrum van Sosiaal-Demokrate (1979–1995) Demokratiese Krag (1995–1998) Demokratiese Beweging (2007-hede) |
| Alma mater | Universiteit van Bordeaux |
| Religie | Rooms-Katolieke Kerk |
Biografie wysig
Bayrou is die seun van 'n kleinboer. Hy het eers Klassieke Letterkunde aan die Universiteit van Bordeaux gestudeer en op 23-jarige ouderdom sy agrégation behaal.
Hy het sy politieke loopbaan in die liberale party Union pour la Démocratie Française (UDF) gevolg en was aanvanklik 'n afgevaardigde vir die département Pyrénées-Atlantiques. Sy politieke standpunte word gekenmerk deur sy Christelik-demokratiese houding. Bayrou beskryf homself as 'n aktiewe lid van die Rooms-Katolieke Kerk en 'n aanhanger van Frankryk se skeiding van staat en kerk[1]
Van 1979 tot 1981 het hy as 'n senior administratiewe beampte in Pierre Méhaignerie se Departement van Landbou gedien en was later werksaam vir die President van die Senaat, Alain Poher. Tussen 1984 en 1986 was hy die raadgewer van Pierre Pflimlin, die destydse President van die Europese Parlement. In die tydperk tussen 1986 en 1993 was hy die voorsitter van die Permanente Groep vir die Uitskakeling van Ongeletterdheid.
Ná die oorwinning van die Regsliberale onder die leiding van Edouard Balladur is Bayrou op 29 Maart 1993 as Minister vir Nasionale Onderwys benoem. Gedurende sy ampstermyn het hy die situasie van Frankryk se skoliere en onderwysers noukeurig ondersoek. Hy het sy funksie ook ná die kabinetskommeling van die nuwe Eerste Minister Alain Juppé in 1995 behou en naas Onderwys nou ook die gebied van Navorsing behartig. Sy ampstermyn het op 4 Junie 1997 geëindig, en hy is deur Claude Allègre opgevolg.
Bayrou het steeds daarna gestrewe om 'n teengewig teen die Gaulliste in die politieke sentrum te skep. Sedert 1998 beklee hy die amp van partyleier van die UDF, en hy het in 1999 'n lid van die Europese Parlement in Straatsburg geword. In die Franse Presidentsverkiesing van die jaar 2002 het hy met 6,8 persent van die uitgebragte stemme in die eerste stemming 'n vierde plek behaal.
Ná die splitsing van die UDF in 2002 het 'n groot aantal lede by Jacques Chirac se nuwe konserwatiewe party Union pour la majorité presidentielle (UMP) aangesluit, terwyl Bayrou ten gunste van 'n selfstandige UDF was. Bayrou het as afgevaardigde in die Europese Parlement bedank, maar het nie daarin geslaag om 'n setel in die nasionale Franse parlement te wen nie.
Bayrou is getroud met vyf kinders en het onder meer 'n biografie oor die Franse koning Hendrik IV geskryf.
Franse presidentsverkiesing 2007 wysig
In die verkiesingsveldtog vir die Franse presidentskap in 2007 het hy volgens meningspeilings binne enkele weke van 'n hopelose kandidaat tot een van die moontlike opvolgers van Jacques Chirac as die President van die Republiek ontwikkel. Hy is ten gunste van nou politieke bande met Duitsland en het die Europese Unie tydens sy verkiesingsveldtog as die "mooiste konstruksie van die mensheid" beskryf.[2] Hy is egter gekant teen Turkye se beplande lidmaatskaap van die EU. Bayrou is 'n voorstander van die internasionale multilateralisme en van 'n onafhanklike Europese buitelandse beleid. Hy steun 'n sterker posisie van Suid-Amerika in die internasionale politiek.
Verwysings wysig
- ↑ Alexis Brézet, Philippe Goulliaud, Guillaume Tabard: François Bayrou: "Je veux rassurer et apaiser les tensions" Geargiveer 30 Maart 2007 op Wayback Machine. Le Figaro, 28 Maart 2007 (in Frans)
- ↑ Wallstreet Journal, 23 Februarie 2007
Eksterne skakels wysig
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie François Bayrou.
