Halfleeftyd van kennis

Die halfleeftyd van kennis of halfleeftyd van feite is die hoeveelheid tyd wat moet verloop voordat die helfte van die kennis of feite in 'n bepaalde vakgebied vervang word of as onwaar blyk. Hierdie terme behoort tot die veld van kwantitatiewe wetenskapsanalise bekend as wetenskapmetrie.

Hierdie idees van halfleeftyd wat op verskillende terreine toegepas word, verskil van die konsep van halfleeftyd in die fisika deurdat daar geen waarborg is dat die kennis of feite in studiegebiede eksistensieel afneem nie. Dit is onduidelik dat daar 'n manier is om vas te stel wat 'kennis' in 'n bepaalde gebied is, in teenstelling met die blote opinie of teorie.

'n Ingenieursgraad het 'n halfleeftyd van ongeveer 35 jaar gehad in ongeveer 1930 tot ongeveer tien jaar in 1960. [1]

'n Delphi-peiling het getoon dat die halfleeftyd van sielkunde, soos gemeet in 2016, wissel van 3,3 tot 19 jaar, afhangend van die spesialiteit, met 'n gemiddeld van net meer as 7 jaar.[2]

Dit word ook gebruik in die Christelike missiologie om die doeltreffendheid van hul leerstellings te verhoog.[3]

Formulering wysig

Die begrip 'halfleeftyd van kennis' word toegeskryf aan Fritz Machlup (1962).[1]

Die uitdrukking "halfleeftyd van feite" het in populariteit toegeneem na die boek "The Half-Life of Facts: Why Everything We Know Has an Expiration Date" van 2012, geskryf deur Samuel Arbesman.

Verwysings wysig

  1. 1,0 1,1 Charette, Robert N. "An Engineering Career: Only a Young Person’s Game?" Institute of Electrical and Electronics Engineers website https://spectrum.ieee.org/riskfactor/computing/it/an-engineering-career-only-a-young-persons-game
  2. Neimeyer, Greg J.; Taylor, Jennifer M.; Rozensky, Ronald H. (2016). "The diminishing durability of knowledge in professional psychology: A Delphi Poll of specialties and proficiencies". APA PsycNet. Besoek op 18 November 2019.
  3. Nehrbass, Kenneth (2 Augustus 2013). "The Half-life of Missiological Facts". Missiology: An International Review (in Engels (VSA)). 42 (3): 284–294. doi:10.1177/0091829613497872. ISSN 0091-8296. S2CID 146962790.

Verdere leeswerk wysig

Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal.