Hans Selye
János (Hans) Hugo Bruno Selye. CC (26 Januarie 1907 – 16 Oktober 1982) was 'n pionier Oostenryk-Kanadees endokrinoloog van Hongaarse oorsprong. Hy het baie belangrike wetenskaplike werk op die hipotetiese non-spesifieke response van 'n organisme teenoor stressore gedoen. Alhoewel hy nie al die aspekte van glukokortikoïede erken het nie, was Selye bewus van hul rol in die stres reaksie.
| Hans Selye | |
| |
| Gebore | 26 Januarie 1907 Wene, Oostenryk-Hongarye |
|---|---|
| Oorlede | 16 Oktober 1982 (op 75) Montreal, Quebec, Kanada |
Biografie wysig
Selye is gebore in Wene , Oostenryk-Hongarye op 26 Januarie 1907.[1] Hy het grootgeword in Komárom, Hongarye en die Hongaarse taaluniversiteit in daardie dorp dra sy naam. Hy word 'n Doktor in Medisyne en Chemie in Praag in 1929, woon die Johns Hopkins Universiteit by op 'n Rockefeller Foundation Beurs in 1931 en woon daarna McGill Universiteit in Montreal by waar hy die kwessie oor stress begin navors in 1936. In 1945 sluit hy aan by die Université de Montréal waar hy 40 assistente gehad het en met 15,000 laboratorium diere gewerk het. Kantha (1992), in 'n opname oor 'n elite groep van wetenskaplikes wat meer as 1,000 navorsingsartikels geskryf het, het aangedui dat Selye een was wat 1,700 navorsings artikels, 15 monografieë en 7 populêre boeke gepubliseer het. Hy sterf op 16 Oktober 1982 in Montreal, Kanada. Hy was vir die eerste keer in 1949 genomineer vir die Nobelprys.[2]
Verwysings wysig
- ↑ "Hans Selye". Encyclopædia Britannica (2008). Encyclopædia Britannica, Inc.. URL besoek op 2008-06-12.
- ↑ The Nomination Database for the Nobel Prize in Physiology or Medicine, 1901-1953
