Wikipedia

Idiomotoriese effek

Die idiomotoriese effek is 'n sielkundige verskynsel waarin 'n onderwerp onbewustelik bewegings maak.

'n Voorbeeld van "tafeldraai" in Frankryk in die 19de eeu. 'n Kring deelnemers druk hul hande teen 'n tafel, en die ideomotoriese effek laat die tafel op so 'n manier kantel dat dit 'n geskrewe boodskap lewer, op soortgelyke wyse as 'n Ouija-bord[1][2]
Faraday se apparaat vir eksperimentele demonstrasie van ideomotoriese effek op "tafeldraai"

Die ideomotoriese reaksie (of ideomotoriese refleks), dikwels afgekort tot IMR, is 'n konsep in hipnose en sielkundige navorsing.[3] Dit is afgelei van die terme "ideo" (idee, of geestelike voorstelling) en "motories" (spieraksie). Die frase word meestal gebruik as verwysing na die proses waardeur 'n denke of geestesbeeld 'n skynbaar "refleksiewe" of outomatiese spierreaksie bewerkstellig, dikwels van min mate, en moontlik buite die bewustheid van die onderwerp. Soos in refleksiewe reaksies op pyn, reageer die liggaam soms refleksief met 'n ideomotoriese effek op idees alleen sonder dat die persoon bewustelik besluit om op te tree. Die gevolge van outomatiese skryfwerk, waterwiggelary, gefasiliteerde kommunikasie en Ouija-borde is aan die verskynsel toegeskryf.[4][5]

Die geassosieerde term "ideo-dinamiese reaksie" (of "refleks") is van toepassing op 'n groter domein en strek tot die beskrywing van alle liggaamlike reaksies (insluitend ideo-motoriese en ideo-sensoriese reaksies) wat op soortgelyke wyse deur sekere idees veroorsaak word, byvoorbeeld die speeksel wat dikwels veroorsaak word deur die verbeelding van 'n suurlemoen, wat 'n sekretoriese reaksie is. Die idee van 'n ideo-dinamiese reaksie het bygedra tot James Braid se eerste neuro-sielkundige verklaring van die beginsel waardeur die hipnotiese voorstelle in hipnose werk.

Geskiedenis van wetenskaplike ondersoek wysig

Met die opkoms van Spiritualisme in die 1840's het mediums 'n verskeidenheid tegnieke bedink en verfyn om oënskynlik met die geesteswêreld te kommunikeer, insluitend tafeldraaiboeke en planchette-skryfborde (die voorloper van latere Ouija-borde). Hierdie verskynsels en toestelle het vinnig die onderwerp van wetenskaplike ondersoek geword.[6][7]

Die term Ideomotor is die eerste keer in 'n wetenskaplike referaat gebruik wat die metode waardeur hierdie spiritualistiese verskynsels tot gevolg gehad het, bespreek deur William Benjamin Carpenter in 1852,[8] vandaar die alternatiewe term Carpenter-effek. (Carpenter het die woord "ideomotor" afgelei). In die artikel verduidelik Carpenter sy teorie dat spierbeweging onafhanklik van bewuste begeertes of emosies kan wees.

Wetenskaplike toetse deur die Engelse wetenskaplike Michael Faraday, Manchester chirurg James Braid, die Franse chemikus Michel Eugène Chevreul, en die Amerikaanse sielkundiges William James en Ray Hyman het getoon dat baie verskynsels toegeskryf word aan geestelike of paranormale kragte, of aan geheimsinnige "energieë" eintlik te wyte is aan ideomotoriese optrede. Verder demonstreer hierdie toetse dat "eerlike, intelligente mense onbewustelik aan spieraktiwiteite kan deelneem wat ooreenstem met hul verwagtinge." Hulle toon ook aan dat voorstelle wat gedrag kan lei deur subtiele leidrade gegee kan word.[9]

Sommige operateurs beweer dat hulle ideomotoriese reaksies gebruik om met die onderwerp se "onbewuste verstand" te kommunikeer met behulp van 'n stelsel van fisiese seine (soos vingerbewegings) vir die onbewuste om "ja", "nee", "ek weet nie", of "Ek is nie gereed om dit bewustelik te weet nie".[10]

'n Eenvoudige eksperiment om die ideomotoriese effek te demonstreer, is om 'n handslinger oor 'n vel papier (met woorde soos JA, NEE en MISKIEN daarop gedruk) te laat swaai. Klein bewegings in die hand, in antwoord op vrae, kan veroorsaak dat die slinger in die rigting van sleutelwoorde op die papier beweeg. Hierdie tegniek is gebruik vir eksperimente in buitenaardse persepsie, leuenopsporing en ouija-borde. Hierdie soort eksperiment is deur die Amerikaanse kulkunstenaar Kreskin[11] gebruik en ook deur illusie-makers soos Derren Brown.[12]

'n Studie van 2019 oor outomatiese slingerbewegings met behulp van 'n bewegingsopneemstelsel het getoon dat slinger-illusie geproduseer word wanneer die vingers wat die slinger vashou 'n ossillerende frekwensie genereer naby die resonante frekwensie van die slinger. Met 'n gepaste frekwensie is baie klein bewegings van die arm voldoende om 'n relatiewe groot beweging van die slinger te lewer.[13]

Verwysings wysig

  1. ↑ "L'Illustration Paris, 14 May 1853". Besoek op 29 Februarie 2020.
  2. ↑ Geoghegan, Bernard Dionysius (1 Junie 2016). "Mind the Gap: Spiritualism and the Infrastructural Uncanny". Critical Inquiry. 42 (4): 899–922. doi:10.1086/686945. ISSN 0093-1896. Besoek op 29 Februarie 2020.
  3. ↑ Shin, Yun Kyoung. 'n Oorsig van eietydse ideomotoriese teorie (Engels). PsycNET. American Psychological Association. URL besoek op 10 Desember 2019.
  4. ↑ Heap, Michael (2002). "Ideomotoriese effek (die Ouija-boardeffek)". In Shermer, Michael (red.). Die Skeptiese ensiklopedie van pseudowetenskap (in Engels). Santa Barbara, Calif: ABC-CLIO. p. 127-129. ISBN 1-57607-654-7. OCLC 52715031.
  5. ↑ Andersen, Marc; Nielbo, Kristoffer L.; Schjoedt, Uffe; Pfeiffer, Thies; Roepstorff, Andreas; Sørensen, Jesper (17 Julie 2018). "Voorspellende gedagtes tydens Ouija-bordsessies". Phenomenology and the Cognitive Sciences (in Engels). 18 (3): 577–588. doi:10.1007/s11097-018-9585-8. ISSN 1572-8676.
  6. ↑ Planchette (in Engels). Boston: Roberts Brothers. 1869. pp. 1–20. Besoek op 10 Desember 2019.
  7. ↑ Anderson, John Henry (1885). Die modieuse wetenskap van salonkulkuns (in Engels). p. 85. Besoek op 10 Desember 2019.
  8. ↑ Carpenter, William Benjamin; Lemon, Charles (12 Maart 1852). "Op die invloed van voorstelle in die wysiging en regie van spierbeweging, onafhanklik van wilskrag". Notices of the Royal Institution of Great Britain (in Engels) (Maart 1852). Besoek op 10 Desember 2019. "die wil van die onderwerp is geheel en al onderworpe aan die van die operateur ... 'n toestand wat baie soortgelyk is aan die wat gesien word in die kunsmatige somnabulisme wat 'hypnotisme' genoem word deur mnr. Braid"
  9. ↑ Ray Hyman (1999). "Die onheilspellendheid van ideomotoriese aksie" (weergegee op die web as Hoe mense mislei word deur ideomotoriese aksie). The Scientific Review of Alternative Medicine (Fall–Winter). Besoek op 10 Desember 2019.
  10. ↑ Cheek, David B. (1962). "Enkele toepassings van hipnose en ideomotoriese vrae metodes vir analise en terapie in geneeskunde". American Journal of Clinical Hypnosis (in Engels). Informa UK Limited. 5 (2): 92–104. doi:10.1080/00029157.1962.10402271. ISSN 0002-9157.
  11. ↑ "Kreskin se ESP" (PDF). 1stInGames.com (in Engels). Geargiveer (PDF) vanaf die oorspronklike op 10 Desember 2019. Besoek op 10 Desember 2019.
  12. ↑ Brown, Derren (2007). Tricks of the mind (in Engels). London: Channel 4. p. 48. ISBN 978-1-905026-35-7. OCLC 163341209.
  13. ↑ Cantergi, Debora; Awasthi, Bhuvanesh; Friedman, Jason (14 November 2019). "Deur gedagtes alleen te beweeg? Die hoeveelheid vingerbeweging en die slingerlengte bepaal die sukses in die Chevreul-slinger-illusie". BiorXiv (in Engels). Cold Spring Harbor Laboratory. doi:10.1101/841445.
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Idiomotoriese_effek&oldid=2458209"