Islamofascisme
Die term Islamofascisme is 'n omstrede neologisme wat na moontlike ooreenkomste tussen sekere moderne Islamitiese groeperings en die Europese fascistiese bewegings van die vroeë 20ste eeu, neofascistiese bewegings of totalitêre ideologieë verwys. Organisasies, wat as "Islamofascisties" beskryf is, sluit al-Kaïda (en sy ondersteuners soos die Salafi-groep vir Preek en Stryd, Jemaah Islamiyah in Indonesië en ander) en die destydse regering van Iran[1] in.
Kritiese stemme beweer dat die vereenselwiging van die Islamitiese godsdiens met die fascisme 'n beledigende en ongeskikte politieke epitheton sou wees. Die Engelse woord Islamofascism word deur die Amerikaanse woordeboek New Oxford American Dictionary erken en gedefinieer as "a controversial term equating some modern Islamic movements with the European fascist movements of the early twentieth century."
Aanwending wysig
Sommige kommentators beskou Islamofascisme as 'n beweging wat deur Islamiste en hulle pogings om die primitiewe en onmenslike Sjaria-"regstelsel" weer in te voer en op geweldsame manier 'n nuwe verenigde Moslemstaat te skep. Volgens die opvattings van Soenni-Islamiste moet hierdie staat as 'n nuwe kalifaat daargestel word en van Spanje tot by Sentraal-Asië strek [1][2][3][dooie skakel] [4][dooie skakel][5] Geargiveer 28 Mei 2007 op Wayback Machine, terwyl Sjiïtiese Islamiste selfs die stigting van 'n wêreldwye Islamitiese staat onder die leiding van 'n Islamitiese regsgeleerde bepleit[6] [7].'n Klein aantal wetenskaplikes het die term fascisme versigtig aangewend om bepaalde verskynsels en vorms van militante Islamitiese fundamentalisme of militante Islam te bespreek.
Oorsprong wysig
Volgens Roger Scruton (Wall Street Journal) is die term vir die eerste keer deur die Franse Marxis Maxime Rodinson gebruik om die Iranse Rewolusie in 1978 te beskryf.[2]
Die term gaan ook terug op 'n artikel, wat op 8 September 1990 in die dagblad The Independent verskyn het. In "Construing Islam as a language" het Malise Ruthven geskryf:
|
Nogtans is daar 'n soort politieke probleem wat die Moslemwêreld raak. In teenstelling met die arfgename van ander nie-Westerse tradisies soos Hindoeïsme, Sjintoïsme en Boeddhisme, ondervind Islamitiese samelewings buitengewoon groot moeilikhede by die politieke institusionalisering van splitsings: Outoritêre bewinde – om nie te sê Islamo-fascisme nie – is van Marokko tot by Pakistan die reël eerder as die uitsondering.
(Nevertheless there is what might be called a political problem affecting the Muslim world. In contrast to the heirs of some other non-Western traditions, including Hinduism, Shintoism and Buddhism, Islamic societies seem to have found it particularly hard to institutionalise divergences politically: authoritarian government, not to say Islamo-fascism, is the rule rather than the exception from Morocco to Pakistan.) |
|
Eksterne skakels wysig
Verwysings wysig
- ↑ "Mortal threat" (in Engels). The Washington Times. 17 Januarie 2006. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 12 April 2006. Besoek op 20 April 2007.
- ↑ Scruton, Roger (20 Augustus 2006). "'Islamofascism' – Beware of a religion without irony" (in Engels). OpinionJournal.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 30 September 2007.