Wikipedia

Mikhail Pletnev

Mikhail Vasilievich Pletnev (Russies: Михаи́л Васи́льевич Плетнёв, Mikha'il Vas'ilevič Plet'nëv; * 14 April 1957) is 'n Russiese pianis, dirigent en komponis.

Mikhail Pletnev
Михаи́л Васи́льевич Плетнёв
Volkskunstenaar van die Russiese Sowjet Federale-Sosialistiese Republiek
Agtergrondinligting
Gebore14 April 1957 (1957-04-14) (67 jaar oud)
Archangelsk, Rusland
GenresKlassieke musiek
Beroep(e)Pianis, dirigent, komponis
Instrumenteklavier
EtiketteDeutsche Grammophon, Pentatone, Virgin Classics
Webwerfmikhailpletnev.com

Lewe en loopbaan wysig

Pletnev is gebore in 'n musikale gesin in Archangelsk, Rusland (destyds deel van die Sowjetunie). Sy vader het die bajan (trekklavier) bespeel en onderrig gegee daarin en sy moeder was a pianis.[1][2] Hy het vir ses jaar gestudeer onder Kira Shashkina aan die Kazan Konservatorium,[3] voordat hy op 13-jarige ouderdom ingeskryf het aan die Moskouse Sentrale Musiekskool, waar hy onder Evgeny Timakin gestudeer het. In 1974 het hy ingeskryf by die Moskouse Konservatorium, waar hy onder Yakov Flier en Lev Vlassenko studeer het. Op 21-jarige ouderdom het hy in 1978 die goue medalje gewen tydens die Sesde Internasionale Tsjaikofski Kompetisie, wat hom aan hom internasionale erkenning verleen het en regoor die wêreld die aandag gaande gehad het.[4] Die jaar daarop het hy sy debuutverskyning in die Verenigde State gemaak. Hy het ook klasgegee aan die Moskouse Konservatorium. Pletnev het vir Rachmaninoff uitgesonder as van besonderse belang in sy musikale ontwikkeling.[5][6]

 
Pletnev tydens 'n konsert in 2017

In 1988 is Pletnev genooi om by die supermoondheidskonferensie in Washington, D.C. op te tree, waar hy Michail Gorbatsjof ontmoet en met hom bevriend geraak het. Uit hierdie vriendskap het hy die steun gekry om twee jaar later die Russiese Nasionale Orkes in 1990 te stig, die eerste nie-regering-ondersteunde orkes in Rusland sedert 1917, en die eerste hoofdirigent daarvan geword. Hy en die orkes het hul opname-debuut gemaak op Virgin Classics met die vrystelling van Tsjaikofski se Sesde Simfonie en Slawiese Mars in 1991. Hy het in die laat-1990's uitgetree as Hoofdirigent, maar die orkes se artistieke direkteur gebly.[7]

Pletnev het 'n groot aantal opnames gemaak vir Deutsche Grammophon. Die opnames bestaan hoofsaaklik uit Russiese werke, alhoewel hy in 2007 Beethoven se volledige simfonieë opgeneem het. Die eerste werke wat hy opgeneem het is werke vir orkes, insluitende Tsjaikofski se Doringrosie, sy Sesde Simfonie en sy Manfred Simfonie, en Rachmaninoff se Simfonie No. 2 en Simfonie No. 3. Pletnev se opname van Tsjaikofski se Eerste Simfonie (Winterdagdrome) het kritiese lof ontvang.[8]

In Julie 2010 is Pletnev gearresteer 'n aanklag van beweerde kindermolestering in Thailand, waar hy 'n huis besit. Hy het die bewerings ontken en is op borgtog vrygelaat. Die aanklag is op 28 September laat vaar.[9]

Pryse en erkenning wysig

  • 1978: Goue medalje en eerste prys tydens die Tsjaikofski Kompetisie in Moskou
  • 1999: Echo Klassik (Skriabin)
  • 2002: Staatsprys Eerste Klas van die Russiese Federasie deur die Russiese President, Vladimir Putin
  • 2005: Grammy-toekennings van 2005: Beste Kamermusiekopvoering saam met Martha Argerich
  • 2006: Staatsprys Eerste Klas van die Russiese Federasie vir 2005 deur President Vladimir Putin

Noemenswaardige komposisies wysig

Rangskikkings wysig

  • 1976: Rodion Konstantinovich Shchedrin: 2 Konsertstukke ná „Anna Karenina“ (Rangskikking vir klavier)
  • 1978 (?): Tsjaikofski: Die Neutekraker, Doringrosie (rangskikkings vir klavier)
  • 2003: Prokofiëf: Suite uit Doringrosie op. 87 (rangskikking vir twee klaviere)

Eerbewyse en pryse wysig

  • Lenin Komsomol-prys (1978) – vir uitmuntende vaardighede
  • Glinka Staatsprys van die RSFSR (1982) – vir konsertprogramme (1978–1981)
  • Die Russiese Federasie se Staatsprys vir Letterkunde en Kuns:
    • 7 Desember 1993 – vir konsertprogramme vir die Russiese Nasionale Simfonieorkes
    • 27 Mei 1996 – vir die skep en uitvoering van die Jubeljaar Musiekfees "Alfred Schnittke-fees" (1994, Moskou), Derde en Vierde Simfonieë, die Concerto vir Altviool en Orkes, Konsert nommer 2 vir Tjello en Orkes, Concerto Grosso № 5, drie spirituele koorstukke ("Hail Mary Hail," "Jesus Christ" "Our Father"), die kantate "The History of Dr. Johann Faust,"
    • 9 Junie 2006 – vir besonderse tegniese vaardighede en innovasie in die veld van musikale kuns, wat 'n nuwe hoofstuk ingelei het in nasionale- en wêreldkultuur
  • Orde van Verdienstelikheid van die Vaderland;
  • Prys van die President van die Russiese Federasie in die veld van kuns en letterkunde in 2001 (30 Januarie 2002)
  • 47ste Grammy-toekennings (2005) – beste kamermusiek opvoering

Keur uit sy diskografie wysig

  • Sjostakowitsj: Simfonieë 4 & 10. Russiese Nasionale Orkes. Pentatone PTC 5186647 (2018).
  • Tchaikovsky Selections. Tsjaikofski: Kroningsmars / Capriccio Italien / Francesca da Rimini / Romeo en Juliet / Slawiese Mars. Mikhail Pletnev, Russiese Nasionale Orkes. Pentatone PTC 5186550 (2016).
  • Skriabin: Simfonie No. 1 & The Poem of Ecstasy. Mikhail Pletnev, Svetlana Shilova, Mikhail Gubsky, Vladislav Lavrik, Norbert Gembaczka, Alexander Solovyev, Russiese Nasionale Orkes, Kamermusiekkoor van die Moskouse Konservatorium. Pentatone PTC 5186514 (2015).
  • Tsjaikofski: Die Simfonieë en Manfred. Mikhail Pletnev, Russiese Nasionale Orkes. Pentatone PTC 5186489 (2015).
  • Tsjaikofski: Manfred Simfonie. Mikhail Pletnev, Russiese Nasionale Orkes. Pentatone PTC 5186387 (2014).
  • Sjostakowitsj: Simfonie No.15 & Hamlet. Mikhail Pletnev, Russiese Nasionale Orkes. Pentatone PTC 5186331 (2009).
  • Nikolai Rimski-Korsakof: Orkestrale Suites. Mikhail Pletnev, Russiese Nasionale Orkes. Pentatone PTC 5186362 (2010).
  • Maurice Ravel & Sergei Prokofiëf - Klavierconcertos & Schlimé - 3 Improvisasies. Mikhail Pletnev, Francesco Tristano Schlimé, Russiese Nasionale Orkes. Pentatone PTC 5186080 (2006)
  • Sjostakowitsj: Simfonie No. 11 "Die Jaar 1905" Mikhail Pletnev, Russiese Nasionale Orkes. Pentatone PTC 5186076 (2006).
  • Tsjaikofski: Simfonie No. 1 in G Mineur, Op. 13 "Winterdagdrome" Slawiese Mars Op. 31. Mikhail Pletnev, Russiese Nasionale Orkes. Pentatone PTC 5186381 (2012).
  • Tsjaikofski: Simfonie No. 2 in C Mineur Op. 17 "Klein Rus". Mikhail Pletnev, Russiese Nasionale Orkes. Pentatone PTC 5186382 (2012).
  • Tsjaikofski: Simfonie No. 3 in D majeur, Op.29 Kroningsmars. Pentatone PTC 5186383 (2012).
  • Tsjaikofski: Simfonie No. 4 in F mineur Op. 36. Romeo en Juliet. Mikhail Pletnev, Russiese Nasionale Orkes. Pentatone PTC 5186384 (2011).
  • Tsjaikofski: Simfonie No. 5 in E mineur, Op 64. Francesca da Rimini, Op.32. Mikhail Pletnev, Russiese Nasionale Orkes. Pentatone PTC 5186385 (2011).
  • Tsjaikofski: Simfonie No. 6 in B mineur, Op. 74. "Pathétique" Capriccio italien, Op.45. Mikhail Pletnev, Russiese Nasionale Orkes, Pentatone PTC 5186386 (2011).
  • Sergei Tanejev - At the reading of a psalm. Mikhail Pletnev, Lolita Semenina, Marianna Tarassova, Mikhail Gubsky, Andrei Baturkin, Vladislav Tchernushenko, Russiese Nasionale orkes. Pentatone PTC 5186038 (2004).
  • Bach, Scarlatti, Beethoven, Chopin. Voordrag deur Mikhail Pletnev (2019)

Verwysings wysig

  1. ↑ Fanning, David. "Pletnev, Mikhail." Grove Dictionary of Music and Musicians. 2001.
  2. ↑ Michael White (16 Maart 2003). "It's All a Game, and Only He Knows the Rules". The New York Times. Besoek op 22 November 2011.
  3. ↑ "Biography of K.A. Shashkina on the website of the Moscow Central Music School" (in Russies). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 28 September 2018. Besoek op 24 April 2018.
  4. ↑ Jean-Pierre Thiollet, 88 notes pour piano solo, "Solo nec plus ultra", Neva Editions, 2015, p.51. ISBN 978 2 3505 5192 0.
  5. ↑ Greene, Lynnda. "Beyond Borders" in International Piano Magazine November / Desember 2003 "International Piano Magazine, Nov 2003 | Russian National Orchestra". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 26 Maart 2012. Besoek op 7 Desember 2011.
  6. ↑ Martin Kettle (7 November 2003). "A man and his music". The Guardian. Besoek op 21 Desember 2014.
  7. ↑ Geoffrey Norris (22 Maart 2004). "Maestro miseryguts". Telegraph. Besoek op 21 Desember 2014.
  8. ↑ Service, Tom (28 Januarie 2014). "Symphony guide: Tchaikovsky's First" – via www.theguardian.com.
  9. ↑ Higgins, Charlotte (3 Desember 2010). "Child molestation investigation against Russian classical musician dropped". The Guardian. Londen.

Verdere leesmateriaal wysig

  • Ludmila Kokoreva: Michail Pletnyov. Moskau 2003, ISBN 5-85285-748-3 (Russies)
  • Lora Tokareva: Muzykal'nye Otkrytiya Mikhaila Pletneva. Etudy Nabroski Interview, Moskau 2009, ISBN 978-5-206-00747-3 (Russies)

Eksterne skakels wysig

Onderhoude wysig

Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Mikhail_Pletnev&oldid=2617190"