Wikipedia

Nasionale veiligheid

verdediging en instandhouding van 'n staat deur gebruik te maak van alle magte tot die staat se beskikking

Nasionale veiligheid, of nasionale verdediging, is die veiligheid en verdediging van 'n soewereine staat, insluitend sy burgers, ekonomie en instellings, wat as 'n plig van die regering beskou word. Oorspronklik beskou as beskerming teen 'n militêre aanval, word nasionale veiligheid wyd verstaan dat dit ook nie-militêre dimensies insluit, insluitend die sekuriteit teen terrorisme, minimalisering van misdaad, ekonomiese sekuriteit, energiesekerheid, omgewingsekuriteit, voedselsekerheid en kuberveiligheid. Net so sluit nasionale veiligheidsrisiko's in, benewens die optrede van ander nasiestate, optrede deur gewelddadige nie-staatsakteurs, deur narkotiese kartelle en deur multinasionale korporasies, en ook die gevolge van natuurrampe.

President van die Verenigde State Ronald Reagan in 'n inligtingsessie met personeel van die Amerikaanse Nasionale Veiligheidsraad oor die Libië-bomaanval op 15 April 1986

Regerings maak staat op 'n reeks maatreëls, insluitend politieke, ekonomiese en militêre mag, sowel as diplomasie, om die veiligheid van 'n nasiestaat te beskerm. Hulle kan ook optree om die toestande van veiligheid streeks- en internasionaal te bou deur transnasionale oorsake van onsekerheid, soos klimaatsverandering, ekonomiese ongelykheid, politieke uitsluiting en kernverspreiding, te verminder.

Definisies wysig

Die konsep van nasionale veiligheid bly dubbelsinnig, en het ontwikkel uit eenvoudiger definisies wat vryheid van militêre bedreiging en van politieke dwang beklemtoon het.[1]:1–6[2]:52–54  Onder die vele definisies wat tot dusver voorgestel is, is die volgende, wat wys hoe die konsep ontwikkel het om nie-militêre bekommernisse in te sluit:

  • "'n Nasie het veiligheid wanneer dit nie sy wettige belange hoef op te offer om oorlog te vermy nie, en in staat is, indien dit uitgedaag word, om dit deur oorlog te handhaaf." (Walter Lippmann, 1943).[3]:5
  • "Die kenmerkende betekenis van nasionale veiligheid beteken vryheid van buitelandse diktee." (Harold Lasswell, 1950) [3]:79
  • "Nasionale veiligheid beteken objektief die afwesigheid van bedreigings vir verworwe waardes en subjektief, die afwesigheid van vrees dat sulke waardes aangeval sal word." (Arnold Wolfers, 1960)[4]
  • "Nasionale veiligheid is dan die vermoë om die nasie se fisiese integriteit en grondgebied te bewaar; om sy ekonomiese betrekkinge met die res van die wêreld op redelike voorwaardes te handhaaf; om sy aard, instelling en bestuur teen ontwrigting van buite te bewaar; en om sy grense te beheer." (Harold Brown, Amerikaanse minister van verdediging, 1977–1981)" [5]
  • ”Nasionale veiligheid ... word die beste beskryf as 'n vermoë om daardie binnelandse en buitelandse toestande te beheer wat die openbare mening van 'n gegewe gemeenskap nodig glo om sy eie selfbeskikking of outonomie, voorspoed en welstand te geniet." (Charles Maier, 1990).[6]
  • "Nasionale veiligheid is 'n gepaste en aggressiewe mengsel van politieke veerkragtigheid en volwassenheid, menslike hulpbronne, ekonomiese struktuur en kapasiteit, tegnologiese bevoegdheid, industriële basis en beskikbaarheid van natuurlike hulpbronne en uiteindelik die militêre mag." (National Defence College of India, 1996). [7]
  • "[Nasionale veiligheid is die] meetbare toestand van die vermoë van 'n nasie om die multidimensionele bedreigings vir die oënskynlike welstand van sy mense en sy voortbestaan as 'n nasiestaat te eniger tyd te oorkom, deur alle staatsinstrumente dan staats beleid te balanseer ... en is uit te brei na globale veiligheid deur veranderlikes ekstern tot dit." (Prabhakaran Paleri, 2008).[2]:52–54
  • "[Nasionale en internasionale veiligheid] kan verstaan word as gedeelde vryheid van vrees en gebrek, en die vryheid om in waardigheid te lewe. Dit impliseer sosiale en ekologiese gesondheid eerder as die afwesigheid van risiko ... [en is] 'n gemeenskaplike reg." (Ammerdown Group, 2016)[8]:3

Dimensies wysig

Potensiële oorsake van nasionale onsekerheid sluit in optrede deur ander state (bv. militêre of kuberaanval), gewelddadige nie-staatsakteurs (bv. terreuraanval), georganiseerde kriminele groepe soos narkotiese kartelle, en ook die gevolge van natuurrampe (bv. oorstromings, aardbewings) [8][9] Sistemiese drywers van onsekerheid, wat transnasionaal kan wees, sluit in klimaatverandering, ekonomiese ongelykheid en marginalisering, politieke uitsluiting en kernverspreiding.[8][9]

In die lig van die wye reeks risiko's, het die veiligheid van 'n nasiestaat verskeie dimensies, insluitend ekonomiese sekuriteit, energiesekerheid, fisiese sekuriteit, omgewingsekuriteit, voedselsekerheid, grenssekuriteit en kubersekuriteit. Hierdie dimensies korreleer nou met elemente van nasionale mag.

Regerings organiseer hul veiligheidsbeleide toenemend in 'n nasionale veiligheidstrategie (NVS);[10] vanaf 2017 is Spanje, Swede, die Verenigde Koninkryk en die Verenigde State van die state wat dit gedoen het.[11][12][13][14] Sommige state stel ook 'n Nasionale Veiligheidsraad en/of 'n Nasionale Veiligheidsadviseur aan wat 'n uitvoerende regeringsagentskap is, dit voed die staatshoof oor onderwerpe rakende nasionale veiligheid en strategiese belang. Die nasionale veiligheidsraad/adviseur strategieë langtermyn, kort termyn, gebeurlikheid nasionale veiligheid planne. Indië het een so 'n stelsel in huidige, wat op 19 November 1998 gestig is.

Alhoewel state verskil in hul benadering, met sommige wat nie-militêre optrede begin prioritiseer om sistemiese drywers van onsekerheid aan te pak, oorheers verskeie vorme van dwangmag, veral militêre vermoëns.[8] Die omvang van hierdie vermoëns het ontwikkel. Tradisioneel was militêre vermoëns hoofsaaklik land- of seegebaseer, en in kleiner lande is dit steeds. Elders sluit die domeine van potensiële oorlogvoering nou die lug, ruimte, kuberruimte en sielkundige bedrywighede in.[8] Militêre vermoëns wat vir hierdie domeine ontwerp is, kan gebruik word vir nasionale veiligheid, of eweneens vir offensiewe doeleindes, byvoorbeeld om grondgebied en hulpbronne te verower en te annekseer.

Fisies wysig

In die praktyk word nasionale veiligheid hoofsaaklik geassosieer met die bestuur van fisiese bedreigings en met die militêre vermoëns wat daarvoor gebruik word.[11][13][14] Dit wil sê, nasionale veiligheid word dikwels verstaan as die vermoë van 'n nasie om militêre magte te mobiliseer om sy grense te waarborg en om fisieke bedreigings, insluitend militêre aggressie en aanvalle deur nie-staatsakteurs, soos terrorisme, af te skrik of suksesvol te verdedig. Die meeste state, soos Suid-Afrika en Swede,[15][12] stel hul militêre magte hoofsaaklik op vir territoriale verdediging; ander, soos Frankryk, Rusland, die Verenigde Koninkryk en die VSA,[16][17][13][14] belê in duurder ekspedisievermoëns, wat hul gewapende magte in staat stel om mag te projekteer en militêre operasies in die buiteland te onderhou.

Verdere leeswerk wysig

Verwysings wysig

  1. ↑ Romm, Joseph J. (1993). Defining national security: the nonmilitary aspects. Pew Project on America's Task in a Changed World (Pew Project Series). Council on Foreign Relations. p. 122. ISBN 978-0-87609-135-7. Besoek op 22 September 2010.
  2. ↑ 2,0 2,1 Paleri, Prabhakaran (2008). National Security: Imperatives And Challenges. New Delhi: Tata McGraw-Hill. p. 521. ISBN 978-0-07-065686-4. Besoek op 23 September 2010.
  3. ↑ 3,0 3,1 Romm, Joseph J. (1993). Defining national security: the nonmilitary aspects. Pew Project on America's Task in a Changed World (Pew Project Series). Council on Foreign Relations. p. 122. ISBN 978-0-87609-135-7. Besoek op 22 September 2010.
  4. ↑ Quoted in Paleri (2008) ibid. bl 52.
  5. ↑ Brown, Harold (1983) Thinking about national security: defense and foreign policy in a dangerous world. As quoted in Watson, Cynthia Ann (2008). U.S. national security: a reference handbook. Contemporary world issues (2 (revised) uitg.). ABC-CLIO. pp. 281. ISBN 978-1-59884-041-4. Besoek op 24 September 2010.
  6. ↑ Maier, Charles S. Peace and security for the 1990s. Unpublished paper for the MacArthur Fellowship Program, Social Science Research Council, 12 Junie 1990. Soos aangehaal in Romm 1993, bl.5
  7. ↑ Definition from "Proceedings of Seminar on "A Maritime Strategy for India" (1996). National Defence College, Tees January Marg], New Delhi, India. aangehaal in Paleri 2008 (ibid).
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 Ammerdown Group (2016). "Rethinking Security: A discussion paper" (PDF). rethinkingsecurity.org.uk. Besoek op 17 Desember 2017.
  9. ↑ 9,0 9,1 Rogers, P (2010). Losing control : global security in the twenty-first century (3rd uitg.). London: Pluto Press. ISBN 9780745329376. OCLC 658007519.
  10. ↑ "National Security Strategy". Office of the Security of Defense.
  11. ↑ 11,0 11,1 Spanish Government (2013). "The National Security Strategy: Sharing a common project" (PDF). Besoek op 17 Desember 2017.
  12. ↑ 12,0 12,1 Sweden, Prime Minister's Office (2017). "National Security Strategy" (PDF). Besoek op 18 Desember 2017.
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 UK, Cabinet Office (2015). "National Security Strategy and Strategic Defence and Security Review 2015". Besoek op 17 Desember 2017.
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 US, White House (2015). "National Security Strategy" (PDF). Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 6 Oktober 2016. Besoek op 17 Desember 2017.
  15. ↑ South Africa, Department of Defence (2015). "South African Defence Review, 2015" (PDF). Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 9 Junie 2017. Besoek op 18 Desember 2017.
  16. ↑ France (2017). "Strategic Review of Defence and National Security" (PDF). Besoek op 18 Desember 2017.
  17. ↑ Olika, O (2016). "Unpacking Russia's New National Security Strategy". www.csis.org (in Engels). Besoek op 18 Desember 2017.
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Nasionale_veiligheid&oldid=2640290"