Natuurlike agtergrondstraling

Natuurlike agtergrondstraling kom van twee primêre bronne, naamlik kosmiese straling en aardse bronne. Die wêreldwye gemiddelde agtergrondstralingsdosis vir 'n mens is ongeveer 2,4 millisievert (mSv) per jaar. Hierdie blootstelling is meestal afkomstig van kosmiese straling en natuurlike isotope op die aarde. Dit is baie meer as die blootstelling aan mensgemaakte agtergrondstraling. Laasgenoemde per persoon in 2000 was ongeveer 0,01 mSv, afkomstig van historiese kernwapentoetse, kernongelukke en hantering in die kernbedryf. Natuurlike straling is selfs meer as die gemiddelde blootstelling aan mediese toetse, wat tussen 0,04 tot 1 mSv per jaar veroorsaak. Ou steenkoolaangedrewe kragstasies is een van die grootste mensgemaakte bronne van agtergrondstraling.

Die vlak van natuurlike agtergrondestraling wissel van gebied tot gebied, en in sommige areas is dit veel hoër as in ander. Areas met hoë agtergrondstraling sluit in Ramsar in Iran, Guarapari in Brasilië, Kerala in Indië, en Yangjiang in China. In Ramsar is 'n jaarlikse spitsdosis van 260 mSv al aangemeld.