Die Adamiete was 'n vroeë Christelike groep in Noord-Afrika in die 2de, 3de en 4de eeu wat geen klere gedra het tydens hulle kerkdienste nie.[1][2] Daar was in die laat Middeleeue berigte oor soortgelyke sektes in Sentraal-Europa.

Die inhegtenisneming van Neo-Adamiete op 'n openbare plein in Amsterdam.

Antieke Adamiete wysig

Dié obskure sekte, wat moontlik in die 2de eeu ontstaan het, het beweer hulle het Adam se oeronskuld herwin.[2] Verskeie weergawes oor hulle ontstaan het die ronde gedoen. Sommige het geglo hulle het van die Carpocratiese Gnostisisme weggebreek; aanhangers daarvan het beweer hulle het 'n sensuele mistisisme en is bevry van morele wette.[2] Ander het gemeen hulle is askete op 'n dwaalspoor wat vleeslike begeertes wou uitwis deur terug te keer na eenvoudiger optrede en deur die afskaffing van die huwelik.

Sint Epiphanius en Augustinus van Hippo noem die Adamiete by die naam en beskryf hulle praktyke. Hulle het hulle kerk die "Paradys" genoem en beweer hulle lede is in Adam en Eva se oorspronklike onskuldige toestand. Daarom het hulle "heilige naaktheid" beoefen en die begrip van die huwelik verwerp as onbekend aan Eden; volgens hulle sou dit nooit bestaan het as daar nie iets soos sonde was nie. Hulle het wetteloos gelewe en geglo hulle optrede kan nie goed of sleg wees nie, ongeag wat hulle doen.[3]

Neo-Adamiete wysig

In latere jare het soortgelyke praktyke verskeie kere in Europa ontstaan. In die Middeleeue het die leerstellings van dié sekte, wat self nie lank bestaan het nie, herleef:[3] in die 13de eeu in Nederland deur die Broeders en susters van die vrye gees en in Boheme deur die Taboriete, en in die 14de eeu deur Duitse Begarde. Hulle het oral sterk teenstand van die hoofstroomkerke gekry.

Die Taborietebeweging is in 1419 begin uit teenstand teen die gesag van die Heilige Romeinse Ryk. Een sekte van die Taboriete, die Boheemse Adamiete, het hulleself van ander Taboriete gedissosieer en het nakend in dorpe rondgeloop. Hulle het die huwelik as 'n sonde beskou. Die historikus Norman Cohn het geskryf: "Terwyl die Taboriete streng monogaam was, het dit gelyk of vrye liefde in dié sekte die norm was. Die Adamiete het verklaar die kuises is onwaardig om die Messiaanse koninkryk binne te gaan ... Die sekte het dikwels nakend om 'n vuur gedans. Dit lyk inderdaad of die sekte baie tyd nakend deurgebring het, sonder inagneming van hitte en koue, terwyl hulle beweer het hulle is in 'n toestand van onskuld soos Adam en Eva." Cohn het ook genoem die Adamiete is deur ander Taboriete gekritiseer "omdat hulle nooit daaraan gedink het om 'n inkomste te verdien deur met hulle hande te werk nie".[4]

Die Begarde het die Taboriete van Boheme geword. Hulle het besit van 'n eiland in die rivier Nežárka geneem en as 'n kommune gelewe wat sosiale en godsdienstige naaktheid beoefen het. Hulle het vrye liefde beoefen en het die huwelik en individuele eiendomsreg verwerp. Jan Žižka, die Hussitiese leier, het die sekte amper in 1421 uitgewis.[5] Die volgende jaar was die sekte wyd verspreid oor Boheme en Morawië. Hulle is veral deur die Hussiete verag omdat hulle transubstansiasie (die verandering van brood en wyn in die liggaam en bloed van Christus), die priesterskap en die Nagmaal verwerp het.[6]

'n Herlewing van dié leerstellings het ná 1781 in Boheme voorgekom. Dié sekte is in 1783 die eerste genoem, en daarna weer in 1849.

Verwysings wysig

  1. Medievalists.net (10 Augustus 2014). "The Adamites: Hippie Heretics of the Middle Ages". Medievalists.net (in Engels (VSA)). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Junie 2020. Besoek op 15 Mei 2020.
  2. 2,0 2,1 2,2 Havey, Francis Patrick (1907). "Adamites" . In Herbermann, Charles (red.). Catholic Encyclopedia. 1. New York: Robert Appleton Company.
  3. 3,0 3,1 Chisholm, Hugh, red. (1911). "Adamites" . Encyclopædia Britannica. 1 (11de uitg.). Cambridge University Press. p. 174.
  4. Wilson, Andrew (22 March 2015). "From the Observer archive, 17 March 1974: the naked truth about streaking". The Guardian.
  5. Konstantin von Höfler, Geschichtsquellen Böhmens, I, 414, 431.
  6. Rines, George Edwin, red. (1920). "Adamites" . Encyclopedia Americana.

Skakels wysig

  •   Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik uit die vertaal.