Die Baälsiklus is 'n siklus stories van Oegarit oor die Kanaänitiese god Baäl (letterlik "eienaar", "heer"), 'n stormgod wat verbind is met vrugbaarheid. Dit is een van die Oegarittekste en dateer van omstreeks 1500-1300 v.C.

'n Bronsstandbeeld van Baäl uit Oegarit, 14de tot 12de eeu v.C.).

Die teks identifseer Baäl as die god Hadad, die Noordwes-Semitiese vorm van Adad. Die stories is geskryf in Oegarities, 'n Noordwes-Semitiese taal, en in 'n wigskrif-konsonantalfabet. Dit is in die 1920's ontdek op 'n reeks kleitablette in die Tell van Oegarit (die moderne Ras Shamra), wat geleë was aan die kus van die Middellandse See in Noord-Sirië, 'n paar kilometer noord van die moderne stad Latakia. Die stories sluit in Die Mite van Baäl Alijan en Die Dood van Baäl.

Vertolkings

wysig

Die dood van Baäl is beskou as 'n seisoenale mite, waarin Baäl 'n god van plantegroei is wie se dood en hergeboorte verantwoordelik is vir die Levant se somerdroogte en herfsreëns. Ulf Oldenburg meen egter dit verteenwoordig eerder 'n "spesiale katastrofie van droogte en onvrugbaarheid wanneer die reën nie in die regte seisoen kom nie".[1]

Verwysings

wysig

Skakels

wysig