Dinastie van Herakleios
Die Dinastie van Herakleios was ’n familie wat van 610 tot 711 oor die Bisantynse Ryk regeer het. Dit was ’n waterskeidingsperiode in die ryk se geskiedenis, asook dié van die wêreld.
| Dinastie van Herakleios | |
|---|---|
| Tydperk | 610-711 n.C. |
| Keisers | Herakleios Konstantyn III Heraklonas Constans II Konstantyn IV Justianus II |
| Voorganger | Phokas |
| Opvolger | 20 jaar van anargie |
Die stigter van die dinastie was Herakleios, wat in 610 keiser geword het nadat hy en sy pa, Herakleios die Ouere, die eksarg van Afrika, ’n suksesvolle opstand teen die ongewilde keiser Phokas gelei het. Hy het die ryk vergroot en sy reorganisasie van die regering en weermag was baie suksesvol. Hoewel die grond wat hy gewen het in die oorlog teen die Persiese koning Khosrau II weer verloor is met die inval van die Moslems, tel Herakleios steeds onder die groot Romeinse keisers.
In die laaste jare van Herakleios se bewind was daar ’n stryd tussen sy eerste vrou, Eudokia, se seun Konstantyn en sy tweede vrou, Martina, wat wou hê haar seun Heraklonas moes keiser word. Konstantyn het keiser geword toe sy pa in 641 dood is, met Heraklonas as medekeiser, maar is ná net vier maande dood. Heraklonas het toe die alleenheerser geword. ’n Gerug dat Martina Konstantyn vergiftig het, het daartoe gelei dat Konstantyn se seun, Constans II, as medekeiser aangestel is. Martina en haar seuns is daarna afgesit, vermink en verban. Constans het toe alleenheerser geword.
Constans het hom teen die einde van sy bewind die gramskap van die inwoners van Konstantinopel op die hals gehaal en gerugte dat hy die ryk se hoofstad na Sisilië wou verskuif, het daartoe gelei dat hy in September 668 vermoor is. Sy seun het hom opgevolg as Konstantyn IV.
Tydens Konstantyn se bewind is 50 jaar van ononderbroke Islamitiese gebiedsuitbreiding vir die eerste keer gestuit. Ná ’n vyf jaar lange beleg van Konstantinopel het die Arabiere teruggetrek en is hulle in Anatolië verslaan. Die Arabiere het toe vrede met Konstantyn gemaak. In 681 het hy sy seun Justinianus II as sy opvolger aangewys en in September 685 is hy aan disenterie dood.
Justinianus is in 695 in ’n militêre opstand vermink en verban. Hy het in 705 sy troon herower en sy seun, Tiberius, in 706 medekeiser gemaak. Hy is egter in 711 in nog ’n militêre opstand van die troon afgesit en doodgemaak.