Grafiese kommunikasie

Grafiese kommunikasie soos die naam aandui, is kommunikasie met behulp van grafiese elemente. Hierdie elemente sluit simbole (karakters en ikone) in en beelde (tekeninge en foto's) en kan die passiewe bydraes van die substraat, kleur en omgewing insluit. Dit is die proses van die skep, vervaardiging en verspreiding van materiaal waarin woorde en beelde om data, konsepte, en emosies oor te dra.[1]

Grafiese kommunikasie sluit al die fases van die grafiese kommunikasie prosesse in: van die ontstaan van die idee (ontwerp, uitleg en tipografie) deur middel van herprodusering, afwerking en verspreiding van die twee - of drie-dimensionele produkte of elektroniese oordrag.[1]

Oorsig wysig

Grafiese kommunikasie behels die gebruik van visuele materiaal om met idees soos tekeninge, foto's, skyfies, en sketse te vereenselwig. Die rofweg skets van die planne en verfynings van kaart kan word beskou as grafiese kommunikasie.

Enige medium wat gebruik maak van grafika om te help met die oordrag van 'n boodskap, instruksies, of 'n idee is wat betrokke is in die grafiese kommunikasie. Een van die mees gebruikte vorme van grafiese kommunikasie is tekening.[2]

Geskiedenis wysig

Die vroegste beelde bekend aan antropoloë wat prehistoriese tye bestudeer is grot skilderye en merke op die rotse, been, ivoor, en horings, wat geskep is tydens die tydperk van 40 000–10 000 v.C. of selfs vroeër. Baie van hierdie speel 'n groot rol in meetkunde. Hulle gebruik grafika om wiskundige teorieë te verteenwoordig soos die Sirkel Stelling en die stelling van Pythagoras.

Grafiese kommunikasie onderwerpe wysig

Grafika wysig

Grafika is visuele aanbiedings op 'n oppervlak, soos 'n muur, doek, rekenaarskerm, papier of klip om te kan iets te kan uitlig, illustreer, of vermaak. Voorbeelde is foto's, tekeninge, lynkuns, grafieke, diagramme, tipografie, getalle, simbole, geometriese ontwerpe, kaarte, ingenieurstekeninge, of ander beelde. Grafika kombineer dikwels teks, illustrasie, en kleur. Grafiese ontwerp is ook die doelbewuste seleksie van die rangskikking van tipografie, soos in 'n brosjure, pamflet, plakkaat, webwerf, of 'n boek. Effektiewe kommunikasie is die doel en word ook beïnvloed deur kulterele elemente en eiesoortige styl.

Grafika kan funksioneel of artisties wees, dit kan 'n weergawe of interpretasie van iets werklik wees om 'n noodsaaklike boodskap na vore te bring.

Kommunikasie wysig

Kommunikasie is die proses waardeur inligting oorgedra word deur 'n sender na 'n ontvanger via 'n medium. Dit vereis dat alle partye 'n gebied van kommunikatiewe gemeenskaplikheid het. Ouditiewe kommunikasie behels praat, sing en stemtoon, en nie-verbale kommunikasie maak staat op fisiese middele, soos liggaamstaal, gebaretaal, oogkontak, of die geskrewe woord. Kommunikasie is 'n proses om 'n boodskap oor te dra in 'n poging om begrip en kennis omtrent 'n onderwerp te bring. Hierdie proses vereis baie vaardighede in die intrapersoonlike en interpersoonlike verwerking van die mens: luister, waarneming, praat, bevraagtekening, die ontleding en evaluering. As al hierdie vaardighede benut word, word sukses in 'n gemeenskap se huislike omstandighede, op skoolvlak en in die gemeenskap self ervaar - die gevolg van effektiewe kommunikasie is samwerking.[3]

Visuele kommunikasie wysig

Visuele kommunikasie maak gebruik van visuele hulpmiddels. Dit is die vervoer van idees en inligting in vorme wat kan gelees of gesien kan word. Hoofsaaklik hou dit verband met twee dimensionele beelde, dit sluit in: tekens, tipografie, tekeninge, grafiese ontwerp, illustrasie, kleur en elektroniese hulpbronne. Dit maak uitsluitlik staat op visie. Dit is 'n vorm van kommunikasie met 'n visuele effek. Dit ondersoek die idee dat 'n visuele boodskap met teks 'n groter impak het om 'n persoon te oorreed. Dit is die kommunikasie deur die aanbieding van inligting deur middel van 'n visuele vorm. Die evaluering van 'n goeie visuele ontwerp is gebaseer op die meting van begrip deur die gehoor, nie op die estetiese of artistieke voorkeur nie. Daar is geen universele beginsels van skoonheid en wat onsienlik is nie. Daar bestaan 'n verskeidenheid van maniere om inligting visueel aan te bied: soos gebare, liggaamstale, video en televisie. Hier is die fokus op die aanbieding van die teks, foto's, diagramme, foto's, geïntegreerd op'n rekenaarskerm. Die term visuele aanbieding word gebruik om te verwys na die werklike aanbieding van die inligting. Onlangse navorsing in die veld het gefokus op die webontwerp en grafies georiënteerde bruikbaarheid. Grafiese ontwerpers gebruik metodes van visuele kommunikasie in hulle professionele praktyk.

Kommunikasie-ontwerp wysig

Kommunikasie-ontwerp is 'n gemengde dissipline tussen ontwerp en inligting-ontwikkeling wat gemoeid is met hoe mediums in gedrukte vorm, of elektronies met mense kommunikeer. 'n Die kommunikasie-ontwerp benadering is nie net gemoeid met die ontwikkeling van die boodskap nie, maar ook met die skep van nuwe media kanale om te verseker dat die boodskap die teikengehoor bereik. Kommunikasie-ontwerp poog om aan te lok, te inspireer, om begeertes te skep en om mense te motiveer om te reageer op boodskappe. Die doel hiervan kan wees óf om 'n handelsmerk te bou, verkope aan te moedig, of vir humunitêre doeleindes. Die proses behels om oor strategiese sake te dink en om gebruik te maak van marknavorsing, kreatiwiteit en probleemoplossing.

Grafiese ontwerp wysig

Die term grafiese ontwerp kan verwys na artistiese en professionele dissiplinnes wat gefokus is op visuele kommunikasie en voorlegging. Verskeie metodes word gebruik om beelde en simbole as 'n boodskap oor te dra. 'n Grafiese ontwerper kan tipografie, visuele kuns en bladuitlegtegnieke gebruik om die finale produk af te rond. Grafiese ontwerp verwys gewoonlik na die proses (ontwerp) waartydens die kommunikasie geskep word en die produkte (ontwerpe) gegenereer word.

Algemene gebruike van grafiese ontwerp sluit in: tydskrifte, advertensies, verpakking van produkte en webontwerp. 'n Verpakking kan 'n handelsmerk asook 'n kunswerk insluit met teks en sekere ontwerpelemente van verskeie kleure en vorms om die finale prent te voltooi. Samestelling is een van die belangrikste elemente van grafiese ontwerp, veral wanneer daar met bestaande of diverse materiaal gewerk word.

Grafiese voorstelling wysig

Die term, volgens O'Shaughnessy en Stadler (2005) kan 'n reeks interpretasies en betekenisse insluit. In literêre teorie word grafiese voorstelling gewoonlik in drie maniere geïdentifiseer.

  1. Om iets voor te stel
  2. Om op te staan vir iets of iemand
  3. Om 'n voorstelling vir 'n tweede keer en bekend te stel.[4]

Verteenwoordiging, volgens Mitchell (1995), het begin met vroeë literêre teorie in Plato en Aristoteles se idees en het ontwikkel in 'n belangrike komponent van taal, Saussurian en kommunikasie studies. Aristoteles bespreek verteenwoordiging op drie maniere.[5]

  1. Die voorwerp: Die simbool wat verteenwoordig word.
  2. Wyse: Die manier waarop die simbool verteenwoordig word.
  3. Beteken: Die materiaal wat gebruik word om mee te verteenwoordig.

Die middel van die literêre verteenwoordiging is taal. Die middel van die grafiese voorstelling is grafika. Grafiese voorstelling van data is een van die mees algemene gebruike vir aanbieding. Die doel van grafiese kommunikasie is die oordrag van die boodskap of inligting aan die ontvanger in 'n doeltreffende manier. Wanneer professionele organisasies verslae voorberei word daar gewoonlik gebruik gemaak van grafiese aanbiedings.

Sien ook wysig

Verwysings wysig

  1. 1,0 1,1 Definition of Graphic Communications Geargiveer 6 Maart 2008 op Wayback Machine GRAPHIC COMM CENTRAL, 2008. Accessed 25 Feb 2009.
  2. David L. Goetsch et al. (1999). Technical Drawing. ISBN 0-7668-0531-X. p.3.
  3. "Communication". office of superintendent of Public instruction (in Engels). Washington. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 17 Maart 2015. Besoek op 14 Maart 2008.
  4. O'Shaughnessy, M & Stadler J, Media and society: an introduction, 3rd edn, Oxford University Press, South Melbourne, 2005
  5. Mitchell, W. 1995, "Representation", in F Lentricchia & T McLaughlin (eds), Critical Terms for Literary Study, 2nd edn, University of Chicago Press, Chicago