Wikipedia

Huis van die Maagd Maria

heilige plek naby Efese

Die Huis van die Maagd Maria (Turks: Meryem ana of Meryem Ana Evi) is ’n Katolieke en Moslemse heiligdom op Berg Solmissos (Turks: Ala dağı) naby Efese, 7 km van Selçuk in Turkye.

Die buitekant van die gerestoureerde huis.
Die binnekant van die huis, wat in ’n kapel omskep is.

Die huis is in die 19de eeu ontdek toe die aanwysings gevolg is in die beweerde visioene van die salige Anna Katharina Emmerich (1774–1824), ’n Rooms-Katolieke non, wat ná haar dood as ’n boek gepubliseer is deur Clemens Brentano.[1] Die Katolieke Kerk het hom nooit ten gunste of teen die egtheid van die huis uitgelaat nie, maar pelgrims besoek die plek gereeld sedert sy ontdekking. Pous Johannes Paulus II het Emmerich op 3 Oktober 2004 salig verklaar.

Katolieke pelgrims besoek die huis in die geloof dat Maria, die moeder van Jesus, deur Johannes daarheen geneem is en dat sy daar gewoon het tot met haar hemelvaart.[2][3] Reeds in 1896 het pous Leo XIII die huis besoek, en die mees onlangse besoek deur ’n pous was in 2006 deur pous Benedictus XVI.

Beskrywing wysig

 
Meryemana, die wensmuur.

Die huis self is nie groot nie en kan as ’n beskeie kapel beskryf word. Die klippe en bouwerk dateer uit die tyd van die apostels, met klein veranderings wat later aangebring is, soos ’n tuin. Wanneer iemand die kapel binnestap, bevind hy hom in ’n enkele, groterige kamer met ’n altaar en groot standbeeld van Maria.

Regs daarvan is ’n kleiner kamer, waar geglo word Maria geslaap het. Volgens tradisie was daar die een of ander vorm van lopende water wat soos ’n kanaal deur die kleiner kamer geloop het en gelei het na die huidige drinkfontein buite die gebou.

Buite die kapel is ’n "wensmuur" waar pelgrims stukke papier of materiaal met hul persoonlike voornemens op vasbind. Die drinkfontein bevat volgens sommige gelowiges helende water.

Visioene en ontdekking wysig

Aan die begin van die 19de eeu het Anna Katharina Emmerich, ’n Augustynse non van Dülmen, Duitsland, wat aan haar bed gekluister was, ’n reeks visoene beskryf oor die laaste dae van Jesus en die lewe van Maria.[4] Emmerich was lank siek, maar was in Duitsland bekend as ’n mistikus, en verskeie belangrike mense het haar besoek.[5]

 
’n 18de-eeuse tekening van Anna Katharina Emmerich.

Een van dié besoekers was die skrywer Clemens Brentano, wat ná sy eerste besoek vyf jaar lank in Dülmen gebly en Emmerich elke dag gesien het om haar visioene neer te skryf.[5][6] Ná Emmerich se dood het Brentano ’n boek gepubliseer van haar visioene. ’n Tweede boek wat op sy aantekeninge gebaseer is, is ná sy eie dood gepubliseer.

Een van Emmerich se visioene was oor ’n huis wat Johannes buite Efese vir Maria gebou het en waar sy tot aan die einde van haar lewe gewoon het. Emmerich het besonderhede oor die ligging van die huis verskaf, asook van die omringende topografie.[7]

Op 18 Oktober 1881 het ’n Franse priester, abbé Julien Gouyet, die aanwysings gevolg en ’n klein klipgebou op ’n berg in Turkye ontdek wat oor die Egeïese See en die ruïnes van Efese uitkyk. Hy het geglo dit is die huis wat deur Emmerich beskryf is.[1][8][9]

Die meeste mense het nie abbé Gouyet se ontdekking ernstig opgeneem nie, maar 10 jaar later het suster Marie de Mandat-Grancey[10] en twee sendelinge, vader Poulin en vader Jung, van Smyrna die gebou op 29 Julie 1891 herontdek, ook danksy Brentano se boek.[11][12] Hulle het gehoor die daklose ruïne met vier mure word al ’n lang tyd deur inwoners van die bergdorp Şirince, 17 km van daar af, vereer – hulle was afstammelinge van die vroeë Christene van Efese.[11] Die huis is genoem Panaya Kapulu ("Deur na die Maagd").[13] Pelgrims het elke jaar ’n pelgrimstog na die huis onderneem op 15 Augustus, die datum waarop die grootste deel van die Christelike wêreld die Mariahemelvaart vier.[14]

 
’n Standbeeld van die Maagd Maria buite die huis.

Die Katolieke Kerk het suster Marie aangewys as stigter van die Huis van Maria, en sy was van 1891 tot met haar dood in 1915 verantwoordelik vir die koop, restourasie en bewaring van die huis en omgewing.[15] Die ontdekking het ’n Christelike tradisie laat herleef en versterk dat Maria in Efese opgevaar het na die hemel, teenoor ’n ander tradisie wat Jerusalem noem. Vanweë die optrede van pous Leo XIII in 1896 en pous Johannes XXIII in 1961, het die Katolieke Kerk omvattende vergifnis verleen aan pelgrims wat Maria se huis in Efese besoek, en dit weggeneem van die Mariahemelvaart-abdy in Jerusalem.[16]

Argeologie wysig

Die gerestoureerde deel van die struktuur word van die oorspronklike oorblyfsels onderskei deur ’n rooi geverfde streep. Sommige gelowiges betwyfel die egtheid van die terrein omdat die tradisie wat Maria met Efese verbind eers in die 12de eeu ontstaan het, terwyl sy volgens die algemene tradisie onder die kerkvaders in Jerusalem gewoon en van daar na die hemel opgevaar het.[17] Dié wat glo die huis is eg, baseer hul oortuiging op die teenwoordigheid van die 5de-eeuse Kerk van Maria in Efese, die eerste basilika in die wêreld wat aan Maria gewy is, asook op die teenwoordigheid van Johannes in die stad en die opdrag van Jesus aan Johannes om ná sy dood na Maria om te sien.

Katolieke Kerk se posisie wysig

Die Rooms-Katolieke Kerk het nog nooit gesê of hy werklik die huis as Maria s’n beskou nie omdat daar geen wetenskaplike bewyse daarvoor is nie. Pous Leo XIII het egter die huis in 1896 besoek, en pous Pius XII het in 1951, ná die opstelling van die leerstelling van die Mariahemelvaart in 1950, die huis se status na dié van Heilige Plek verander. Pous Johannes XXIII het later dié status bekragtig. Christene én Moslems vereer die huis.[18]

Verwysings wysig

  1. ↑ 1,0 1,1 The Ancient Traditions of the Virgin Mary's Dormition and Assumption deur Stephen J. Shoemaker 2006 ISBN 0-19-921074-8 bl. 76
  2. ↑ The Catholic Encyclopedia, Volume XIV, kopiereg © 1912 deur Robert Appleton Company, aanlyn weergawe, kopiereg © 2003 deur K. Knight [1]
  3. ↑ Home of the Assumption: Reconstructing Mary's Life in Ephesus deur V. Antony John Alaharasan 2006 ISBN 1-929039-38-7 bl. 38
  4. ↑ Emmerich, Anna Catherine: The Dolorous Passion of Our Lord Jesus Christ ISBN 978-0-89555-210-5 page viii
  5. ↑ 5,0 5,1 Vatikaanse biografie
  6. ↑ Clemens Brentano deur John F. Fetzer 1981 ISBN 0-8057-6457-7 page 146
  7. ↑ The Life of the Blessed Virgin Mary by Anna Emmerich 2009 ISBN 0-89555-048-2 Chapter XVIII Section 2: Mary's House in Ephesus page 377
  8. ↑ Page DuBois, Trojan horses: Saving the Classics from Conservatives, 2001, bl. 134
  9. ↑ Chronicle of the living Christ: the life and ministry of Jesus Christ deur Robert A. Powell, 1996 ISBN 0-88010-407-4 bl. 12
  10. ↑ Sister Marie de Mandat-Grancey, DC,
  11. ↑ 11,0 11,1 Fusaro, Lorraine F. (2009). "Mary's House & Sister Marie" (PDF). The Sister Marie de Mandat-Grancey Foundation. Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 3 Maart 2016. Besoek op 9 Junie 2015.
  12. ↑ "Zenit News". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 September 2012. Besoek op 15 Oktober 2015.
  13. ↑ Poulin, Eugene P., "The Holy Virgin's House: The True Story of Its Discovery", Istanbul: 1999
  14. ↑ The Blessed Virgin's House At Ephesus, deur Robert Larson (as ’n eindnota gepubliseer in Volume IV van The Life of Jesus Christ and Biblical Revelations deur Anne Catherine Emmerich (TAN Books, 2004)).
  15. ↑ The Life of Sr. Marie de Mandat-Grancey & Mary's House in Ephesus deur Carl G. Schulte 2011, Saint Benedict Press ISBN 0-89555-870-X
  16. ↑ Euzet, J., "History of the House of the Blessed Virgin near Ephesus (1891-1961)", Vincentian Archives, 1961.
  17. ↑ Georges Henri Tavard. The Thousand Faces of the Virgin Mary. Liturgical Press, 1996. Ble. 23-24.
  18. ↑ [2]

Verdere leesstof wysig

Bronne wysig

Eksterne skakels wysig

Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Huis_van_die_Maagd_Maria&oldid=2618948"