Jean-Luc Godard
Jean-Luc Godard (VK: /ˈɡɒdɑːr/ GOD-ar, VS: /ɡoʊˈdɑːr/ goh-DAR, Frans: [ʒɑ̃ lyk ɡɔdaʁ]; 3 Desember 1930 – 13 September 2022) was 'n Frans-Switserse filmregisseur, draaiboekskrywer en filmkritikus.[1] Hy was 'n pionier van die Franse New Wave-filmbeweging in die 1960's.
| Jean-Luc Godard | |
| |
Godard in 1968
| |
| Geboorte | 3 Desember 1930 Parys, Frankryk |
|---|---|
| Sterfte | 13 September 2022 (op 91) Rolle, Switserland |
| Nasionaliteit |  Frankryk
|
| Lewensmaat | Anna Karina (1961–1965) Anne Wiazemsky (1967–1979) Anne-Marie Miéville (1978–2022; sy dood) |
| Aktiewe jare | 1950-2020 |
Gedurende sy vroeë loopbaan as filmkritikus het Godard die Franse film se "Tradition of Quality" in die hoofstroom kritiseer, wat die gevestigde konvensie oor innovasie en eksperimentering beklemtoon. In antwoord daarop het hy en eendersdenkende kritici hul eie films begin maak. Baie van die films van Godard daag benewens die Franse film op die konvensies van tradisionele Hollywood. In 1964 het Godard sy invloed en dié van sy kollegas beskryf: "Ons het soos grotbewoners by die bioskoop ingebars in die Paleis van Versailles van Lodewyk XV." Hy word dikwels beskou as die mees radikale Franse filmmaker van die 1960's en 1970's; sy benadering in filmkonvensies, politiek en filosofieë het hom waarskynlik die invloedrykste regisseur van die Franse New Wave gemaak. Tesame met die vertoon van kennis van filmgeskiedenis deur hulde en verwysings, het verskeie van sy films sy politieke sienings uitgespreek; hy was 'n ywerige leser van eksistensiële en Marxistiese filosofie. Sedert die New Wave was sy politiek baie minder radikaal, en sy onlangse films handel oor verteenwoordiging en menslike konflik vanuit 'n humanistiese en 'n marxistiese perspektief.
In 'n Sight & Sound-peiling in 2002, was Godard die derde plek in die top-tien regisseurs van die kritici van alle tye (wat saamgestel is deur die regisseurs van die individuele films te versamel waarvoor die kritici gestem het). Na bewering het hy "een van die grootste liggame van kritiese ontleding van enige filmmaker sedert die middel van die twintigste eeu geskep. "Hy en sy werk was die kern van die narratiewe teorie en het 'sowel kommersiële narratiewe filmnorme as filmkritiek se woordeskat' uitgedaag." Godard se films het baie regisseurs geïnspireer, waaronder Martin Scorsese, Quentin Tarantino, Brian De Palma, Steven Soderbergh, D. A. Pennebaker, Robert Altman, Jim Jarmusch, Wong Kar-wai, Wim Wenders, Bernardo Bertolucci en Pier Paolo Pasolini.
Aan vaderskant is hy die neef van Pedro Pablo Kuczynski, voormalige president van Peru. Hy was twee keer getroud, met die aktrises Anna Karina en Anne Wiazemsky, wat albei rolle in verskeie van sy films vertolk het. Sy samewerking met Karina - wat onder meer bekroonde films insluit soos Vivre sa vie (1962), Bande à part (1964) en Pierrot le Fou (1965) - is "waarskynlik die invloedrykste spel in die geskiedenis van die rolprentteater" deur 'n filmtydskrif genoem.
Verwysings wysig
Eksterne skakels wysig
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Jean-Luc Godard.
