Snowtown-moorde
| Hierdie artikel is 'n weesbladsy. Dit is nie geskakel of in ander bladsye ingesluit nie. Help Wikipedia deur na moontlike teks te soek en 'n skakel hierheen te plaas. |
Die Snowtown-moorde was ’n reeks moorde wat tussen Augustus 1992 en Mei 1999 in Suid-Australië gepleeg is deur John Bunting, Robert Wagner en James Vlassakis.[1] ’n Vierde persoon, Mark Haydon, is skuldig bevind aan medepligtigheid om van die lyke ontslae te raak. Die verhoor was een van die langstes en opspraakwekkendstes in Australië. Dit was ook bekend as die bodies-in-barrels murders.[2]
| Snowtown-moorde | ||
| Land | Australië | |
| Misdaadbesonderhede | ||
| Plek | Suid-Australië | |
| Datum(s) | Augustus 1992 – Mei 1999 | |
| Slagoffers | 12 | |
Net een van die slagoffers is vermoor in Snowtown, ’n dorp sowat 140 km noord van Adelaide, en nie een van die slagoffers of moordenaars was van dié dorp nie. Hoewel die motief vir die moorde onduidelik is, het Bunting die moordenaars laat verstaan die slagoffers is pedofiele, homoseksuele of "swak". In minstens sommige van die gevalle is die moorde voorafgegaan deur martelings en pogings om geld uit die slagoffers te kry.
Skuldiges wysig
Verskeie mense was by die moorde betrokke: John Bunting, Robert Wagner en James Vlassakis is almal van die moorde aangekla; Mark Haydon het ook skuld beken en vir die staat getuig in ruil vir ’n ligter vonnis.
John Justin Bunting (geb. 4 September 1966 in Inala, Queensland) was die leier. Toe hy agt jaar oud was, is hy deur ’n vriend se ouer broer geslaan en seksueel aangerand. As ’n tiener het hy glo belanggestel in "wapens, fotografie en anatomie". As jong man het hy ’n sterk afkeer van pedofiele en homoseksuele ontwikkel. Op 22 het hy by ’n slagplaas gewerk en na bewering gespog oor die doodmaak van die diere – "die ding wat hy die meeste geniet het".[3] Bunting het in 1991 na ’n huis in Salisbury-Noord, Suid-Australië, getrek en daar het hy bevriend geraak met sy bure Mark Haydon, Robert Wagner en dié se meisie, Vanessa Laney.[4]
Bunting het Robert Joe Wagner (geb. 28 November 1971 in Parramatta, Nieu-Suid-Wallis) oorreed om hom met die moorde te help.[4]
James Spyridon Vlassakis, sy ma en halfbroer het by Bunting gewoon en hy is geleidelik betrek om met die moorde en martelings te help. Vlassakis, 23, het sy eie halfbroer, Troy Youde, en sy stiefbroer, David Johnson, help martel en vermoor. Vlassakis, 23, het in 2001 skuld beken op vier moorde, onder meer dié op sy stiefbroer. Vlassakis het ’n sleutelgetuie vir die staat geword en die besonderhede wat hy verskaf het, gerugsteun deur ander getuienis, het help lei tot die skuldigbevinding van Bunting en Wagner. Vlassakis is in 2002 tot ’n minimum van 26 jaar tronkstraf gevonnis en is in ’n onbekende tronk in Suid-Australië.[4]
Inligting oor Mark Ray Haydon, ’n vennoot van Bunting, word beskerm en hy mag nie geïdentifiseer word as enigiets anders as ’n vermeende oortreder nie. Hy het in Januarie 1999 na bewering ’n leë bankgebou op Snowtown gehuur.[2][1] Die jurie het ’n dooie punt bereik oor die aanvanklike aanklagte van moord teen hom.[2] Daar is nie met die aanklagte voortgegaan nie nadat Haydon skuld beken het daaraan dat hy die moordenaars help ontslae raak het van die lyke van sy vrou, Elizabeth, en Troy Youde.[5]
Ondersoek wysig
Die lyk van Clinton Trezise is in 1995 eerste gevind op Lower Light naby Adelaide,[1] hoewel geen konneksie toe met Bunting gemaak is nie. In 1997 is die dood van Thomas Trevilyan beskou as selfmoord. Dit was die polisie se ondersoek na die dood van Elizabeth Haydon wat hulle eindelik op 20 Mei 1999 na Snowtown gelei het. Hier het hulle die oorskot van agt slagoffers ontdek in ses plastiekvate in ’n ongebruikte bankkluis.[6] Daar word geglo die lyke is op verskillende plekke in Suid-Australië gehou en toe vroeg in 1999 na Snowtown geskuif, vermoedelik toe die moordenaars bewus word van die polisie-ondersoek.
Nog twee lyke is gevind wat in die agterplaas van Bunting se huis in Adelaide begrawe was.[6] Die polisie het Bunting, Wagner, Vlassakis en Elizabeth se man, Mark Haydon, in hegtenis geneem en op 21 Mei 1999 van die moorde aangekla.[7]
Verhore en vonnisse wysig
Die verhoor van Bunting en Wagner het amper twaalf maande geduur, die langste in die geskiedenis van Suid-Australië. In Desember 2003[8] is Bunting skuldig bevind aan elf moorde[6] en Wagner aan tien, waarvan hy aan net drie skuld beken het.[6] Vlassakis het skuld beken aan vier van die moorde.[6] In 2004 is Haydon skuldig bevind op vyf aanklagte van medepligtigheid aan moord, waarvan hy op twee skuld beken het.[2][5]
Volgens die hof was Bunting die leier en hy het elf agtereenvolgende vonnisse van lewenslange tronkstraf gekry sonder die vooruitsig van parool. Wagner het tien agtereenvolgende vonnisse van lewenslange tronkstraf gekry. Hy het met sy vonnis in die beskuldigdebank gesê: "Pedofiele het kinders vreeslike goed aangedoen. Die owerhede het niks daaraan gedoen nie. Ek het besluit om tot aksie oor te gaan. Dankie."[9] Vlassakis het vier agtereenvolgende vonnisse van lewenslange tronkstraf gekry en kan eers ná 26 jaar in aanmerking kom vir parool; Haydon is gevonnis tot 25 jaar, met die vooruitsig op parool ná agt jaar.
Meer as 250 hofbevele het die publikasie van inligting oor die saak verbied. Vroeg in 2011 het ’n regter die bevele opgehef op versoek van die vervaardigers van Snowtown, ’n rolprent oor die moorde.[10] Dit is op 19 Mei 2011 in Australië uitgereik.[11]
Verwysings wysig
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Newton, Michael (1 Januarie 2006). The Encyclopedia of Serial Killers. Infobase Publishing. 242–244. ISBN 978-0-8160-6987-3. Besoek op 14 Maart 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 AAP (19 Desember 2004). "Bodies-in-barrels trial not over". The Sydney Morning Herald (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 14 Junie 2017. Besoek op 11 Januarie 2014.
- ↑ Heckel, Jessica; Drum, Tracy; Gravitt, Karoline (26 November 2008). "John Justin Bunting" (PDF). Dept of Psychology, Radford University, Va. Besoek op 14 Maart 2014.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Debelle, Penelope (9 September 2003). "Gruesome trail of killing". The Age (in Engels). Melbourne. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 21 Januarie 2018. Besoek op 14 Maart 2014.
- ↑ 5,0 5,1 "Snowtown killers 'cooked victim's flesh' – ABC News (Australian Broadcasting Corporation)". ABC Online (in Engels). 19 September 2005. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 11 April 2018. Besoek op 11 Januarie 2014.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 Debelle, Penelope (9 September 2003). "Sadists get life – National – www.theage.com.au". The Age (in Engels). Melbourne. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 23 Desember 2017. Besoek op 11 Januarie 2014.
- ↑ http://murderpedia.org/male.B/b/bunting-john-justin.htm URL besoek op 2014-03-27
- ↑ Hull, Tony (8 September 2003). "Snowtown killers likely to die in jail". Lateline (in Engels). Australian Broadcasting Corporation. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 31 Julie 2016. Besoek op 11 Januarie 2014.
- ↑ Snowtown murderers get life, Lateline, 29 Oktober 2003
- ↑ "Snowtown suppression orders lifted for film" (in Engels). Australian Associated Press (AAP). 20 Januarie 2011. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 29 November 2016. Besoek op 1 November 2014.
- ↑ Snowtown (2011) at IMDb, 18 November 2011
Bronne wysig
- Hooggeregshofverhoor, 4 Maart 2002 tot 8 September 2003 by die Australiese Regsinligting-instituut
- Haydon v. Chivell Dringende hofsaak oor die lyke, hooggeregshof, 29–30 Julie 1999 by die Australiese Regsinligting-instituut
- R v. Haydon (No. 3) [2005] SASC 17 (21 Januarie 2005) by die Australiese Regsinligting-instituut
Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia
