Namaste (/ˈnɑːməst/, Devanagari: नमस्ते, Hindi: [nəməsteː] ()), soms uitgespreek as Namaskar of Namaskaram, is 'n respekvolle vorm van groet in Hindoegebruik. Dit word gevind op die Indiese subkontinent hoofsaaklik in Indië en Nepal en onder die Indiër diaspora. Dit is ook te sien in ander dele van Suidoos-Asië wat soms gekategoriseer word as deel van Groter Indië. Dit word gebruik vir beide aankoms en afskeid.[1][2] Namaste word gewoonlik uitgespreek met 'n ligte buig en hande saamgedruk, met die palms wat raak en die vingers wat na bo wys, duime is naaste aan die sternum. Hierdie gebaar word ook genoem Añjali Mudrā of Pranamasana.[3] Namaste kan uitgespreek word sonder die buiging. Die buiging word beskou as meer formeel en respekvol, veral wanneer dit gerig is op 'n ouderling of 'n persoon van belang.

'n Mohiniyattam-danser wat die Namaste-gebaar wys

In Hinduïsme beteken dit "Ek buig tot die goddelike binne jou".[4][5][6] Die groet mag ook uitgespreek word sonder die gebaar of die gebaar kan uitgevoer word sonder woorde; dit dra steeds dieselfde betekenis.

Verwysings wysig

  1. Sanskrit English Disctionary University of Koeln, Germany
  2. Constance Jones en James D. Ryan, Encyclopedia of Hinduism, ISBN 978-0-8160-5458-9, p. 302
  3. Chatterjee, Gautam (2001). Sacred Hindu Symbols. Google books. pp. 47–48..
  4. Ying, Y. W., Coombs, M., & Lee, P. A. (1999), Family intergenerational relationship of Asian American adoblescents, Cultural Diversity and Ethnic Minority Psychology, 5(4), pp. 350–363
  5. Lawrence, J. D. (2007), The Boundaries of Faith: A Journey in India, Homily Service, 41(2), pp. 1–3
  6. Singh, K.V. (2015). Hindu Rites and Rituals: Origins and Meanings. Penguin Books. pp. 123–124. ISBN 978-0143425106.