Nathan Milstein
Nathan Mironovich Milstein (13 Januarie 1904 [O.S. 31 Desember 1903] – 21 Desember 1992) was 'n Oekraïens-gebore Amerikaanse violis en virtuoos.
Nathan Mironovich Milstein | |
|---|---|
 | |
| Gebore | 13 Januarie 1904 |
| Sterf | 21 Desember 1992 |
| Nasionaliteit |  Verenigde State |
Milstein word gereken as een van die beste violiste van die 20ste eeu, en was bekend vir sy interpretasies van Johann Sebastian Bach se solowerke vir viool, en vir sy interpretasies van werke uit die Romantiese era. Hy was ook bekend vir sy lang loopbaan, en het tot in sy middel 80's op 'n hoë peil opgetree, en het slegs afgetree toe hy sy hand gebreek het.
Biografie
wysigMilstein is gebore in Odessa, Oekraïne as die vierde van sewe kinders in 'n Joodse gesin uit die middelklas. 'n Konsert deur die 11-jarige Jascha Heifetz het sy ouers geïnspireer om 'n violis uit die jong seuntjie te probeer maak, en hy het as 'n kind van sewe jaar met vioolstudies (voorgestel deur sy ouers, 'ten einde hom van kattekwaad te weerhou') onder die vooraanstaande pedagoog, Pyotr Stolyarsky begin.(Stolyarsky was ook die instrukteur van die violis David Oistrakh)
Toe Milstein 11 jaar oud was, het Leopold Auer hom uitgenooi om een van sy studente by die Sint Petersburg Konservatoria te word.
Milstein het gereflekteer:
"Elke klein seuntjie wat daarvan gedroom het om beter te speel as die ander, wou na Auer toe gaan. Hy was 'n baie begaafde man, en 'n goeie onderwyser. Ek het gewoonlik twee keer 'n week na die Konservatorium gegaan vir klasse. Ek het elke les gespeel met veertig of vyftig mense wat gesit en luister het. Daar was twee klaviere in die klaskamer met 'n pianis wat ons begelei het. Wanneer Auer siek geword het, het hy my gevra om na sy huis toe te gaan vir lesse.[1][2]
Milstein mag dalk die laaste van die groot Russiese violiste gewees het om kontak te hê met Auer. Auer het egter nie vir Milstein genoem in sy memoirs nie, maar wel "twee seuntjies van Odessa...beide wat weggeraak het toe ek Sint Petersburg in Junie 1917 verlaat het." genoem[3] Milstein se naam word ook nie genoem in die register van die Sint Petersburg Konservatorium nie.
Milstein het ook saam met Eugène Ysaÿe in België gestudeer. Hy het aan die rolprentmaker Christopher Nupen, regisseur van Nathan Milstein – In Portrait, vertel dat hy amper niks van Ysaÿe geleer het nie, maar sy geselskap uitermate geniet het. In 'n 1977 onderhoud wat in High Fidelity gedruk is, het hy die volgende gesê "Ek het in 1926 na Ysaÿe gegaan, maar hy het nooit enige aandag aan my bestee nie. Ek dink dit was miskien beter so. Op die manier moes ek vir myself leer dink.[4][5]
Milstein het Vladimir Horowitz en sy pianis-suster Regina in 1921 ontmoet toe hy 'n uitvoering gegee het in Kiev. Hulle het hom uitgenooi vir tee by hul ouers se huis. Milstein het later gesê: "Ek het gekom vir tee, maar het drie jaar aangebly."[6]Milstein en Horowitz het regdeur die Sowjetunie saamgespeel as "kinders van die revolusie", en het 'n lewenslange vriendskap gekweek. In 1925 het hulle saam op 'n toer van Wes-Europa vertrek.
Hy het sy Amerikaanse debuut in 1929 gemaak saam met Leopold Stokowski en die Philadelphia simfonieorkes. Hy het hom uiteindelik in New York Stad gevestig en 'n Amerikaanse burger geword. Hy het herhaaldelik in Europa getoer, en woonplekke in beide Londen en Parys gehad.
Milstein het, as beide 'n komponis en as 'n persoon wat musiekstukke getranskribeer het, baie werke vir viool rangskik, en ook sy eie kadense vir concertos geskryf. Hy was obsessief daaroor om elke noot op perfekte wyse te artikuleer, en het dikwels lang periodes gespandeer om vinger-drukke te oefen wat sekere stukke meer geartikuleerd laat klink het. Een van sy beste komposisies is Paganiniana, 'n stel variasies op verskeie temas van Niccolò Paganini.
In 1948 het sy opname van Felix Mendelssohn se Vioolconcerto saam met Bruno Walter die onderskeiding verdien om die eerste item te word in Columbia se nuwe twaalf-duim, 33 rpm viniel langspeelplaat katalogus, Columbia ML 4001. Die Légion d'honneur is in 1968 deur Frankryk aan hom toegeken, en hy het ook in 1975 'n Grammy Toekenning ontvang vir sy opname van Bach se Sonatas en Partitas. President Ronald Reagan het ook die Kennedy Center eerbewyse aan hom toegeken. Sy opvoering in 1968 in Stockholm was agter sy laaste. Die opvoering was in sy geheel opgeneem en vertoon 'n merkwaardige tegniek op die ouderdom van 82. Hy het kort daarna geval en sy linkerhand gebreek, welke sy loopbaan beëindig het.
Nadat Milsten in sy vroeëre dae gebruik gemaak het van verskeie viole, het hy uiteindelik in 1945 die 1716 Goldman Stradivarius aangeskaf welke hy gebruik van gemaak het vir die res van sy lewe. Hy het die instrument hernoem as "Maria Teresa" tot eer van sy dogter Maria (tans die eggenote van die Italiaanse markies GiovanAngelo Theodoli-Braschi, Hertog van Nemi en Grandee van Spanje, en afstammeling van Pous Pius VI en sy vrou Therese. Hy het ook vir 'n kort tydperk opvoerings gemaak op die 1710 ex-Dancla Stradivarius.
Bibliografie
wysig- From Russia to the West: The Musical Memoirs & Reminiscences of Nathan Milstein by Nathan Milstein & Solomon Volkov. Limelight Edition, 1991.
- Nathan Milstein by Tully Potter, 1995. From CD booklet notes (Testament SBT 1047).
- Henry Roth, Nathan Milstein, in Violin Virtuosos, From Paganini to the 21st Century, Los Angeles, California Classics Books, 1997, pp. 130–138
- Paolo Cecchinelli, Nathan Milstein. Paganiniana. Variations for violin solo, in Quaderni dell’Istituto di Studi Paganiniani, n. 12 (2000), pp. 25–36.
- Beethoven and Brahms violin concertos. (2001) EMI Records Ltd. Barcode 0724356758353
Verwysings
wysig- ↑ High Fidelity, November 1977, 84, 86. Soos aangehaal uit Schwarz, 443
- ↑ Vryelik vertaal na Afrikaans
- ↑ Auer, Leopold, My Long Life in Music, 343–344. Soos aangehaal uit Schwarz, 443.
- ↑ High Fidelity, November 1977, 86. Soos aangehaal uit Schwarz, Boris, Great Masters of the Violin (New York: Simon and Schuster, 1983), bl. 444.
- ↑ Vryelik vertaal na Afrikaans
- ↑ Schwartz, 443