Wikipedia

Oegarit

Oegarit (Oegarities: 𐎜𐎂𐎗𐎚 ʼOegart, Arabies: أُوغَارِيت Oegarit) was ’n antieke hawestad in Noord-Sirië, aan die buitewyke van die hedendaagse Latakia, wat in 1928 per ongeluk ontdek is saam met die Oegaritiese tekse. Die ruïnes word dikwels Ras Sjamra [1] genoem, na die landpunt waar dit geleë is.

Oegarit
Ras Sjamra
Ingang tot die koninklike paleis van Oegarit.
Ingang tot die koninklike paleis van Oegarit.
Land Vlag van Sirië Sirië
Soort Nedersetting
Streek Vrugbare Sekel
Geskiedenis
Gestig c. 6000 v.C.
Tydperk Neolitikum tot Laat Bronstydperk
Kulture Kanaänities
Uitgrawings 1928-tans

Oegarit het noue bande met die Hetitiese Ryk gehad, soms heffings na Egipte gestuur en handels- en diplomatieke bande met Siprus gehad. Dit blyk uit dokumente wat op die terrein ontdek is en word bevestig deur Miceense en Sipriotiese pottebakkersware wat daar aangetref is.

Die koninkryk was op sy hoogtepunt van omstreeks 1450 v.C. tot met sy verwoesting omstreeks 1200 v.C., moontlik aan die hand van die geheimsinnige Seevolke. Dit is een van baie wat tydens die verval van die Bronstydperk, die oorgang van die Laat Bronstydperk tot die Vroeë Ystertydperk, verwoes is.

Geskiedenis wysig

Ras Sjamra lê aan die Mediterreense kus, sowat 11 km noord van Latakia.

 
’n Graf in die koninklike paleis se binnehof.

Oorsprong en die tweede millennium v.C. wysig

Oegarit was tydens die Neolitikum belangrik genoeg om vroeg al deur ’n muur omring te gewees het, dalk reeds teen 6000 v.C., hoewel die terrein vermoedelik al vroeër bewoon is. Oegarit was moontlik belangrik omdat dit beide ’n hawestad was en die toegang tot die binnelandse handelsroetes na die grondgebiede aan die Eufraat en Tigris. Die stad het sy hoogtepunt tussen 1800 en 1200 v.C. bereik toe dit handel gedryf het met plekke soos Egipte, Siprus, Sirië, die lande aan die Egeïese See en ’n groot deel van die oostelike Mediterreense streek.[2]

Die eerste geskrewe bewyse vir die stad se bestaan kom van die nabygeleë stad Elba, omstreeks 1800 v.C. Oegarit is in ’n groot mate deur Egipte beïnvloed, veral wat sy kuns betref. Bewyse van die vroegste Oegaritiese kontak met Egipte (en die eerste sekere datum van die Oegaritiese beskawing) kom van ’n karneoolkraal wat geïdentifiseer word met die Middelryk se farao Senoesret I, 1971 tot 1926 v.C.

’n Stele en beeld van die Egiptiese faraos Senoesret III and Amenemhat III is ook ontdek. Dit is egter onseker wanneer hierdie monumente na Oegarit gebring is. Die Amarna-briewe van omstreeks 1350 v.C. sluit drie in van Oegarit af.

 
’n Miceense keramiekkunswerk wat na Oegarit gebring is, 14de tot 13de eeu v.C. (Louvre).

In die tweede millennium v.C. was Oegarit se bevolking Amorities – die taal Oegarities het moontlik ’n direkte Amoritiese oorsprong.[3]

Verwoesting wysig

Die laaste Oegaritiese koning van die Bronstydperk, Ammurapi (c. 1215 tot 1180 v.C.), was ’n tydgenoot van die laaste bekende Hetitiese koning, Suppiluliuma II. Die presiese datum van sy bewind is onbekend. ’n Brief van die koning het egter bewaar gebly waarin hy klem lê op die erns van die krisis wat baie Nabye Oosterse state in die gesig staar weens aanvalle en waarin hy hulp vra van die koning van Alashiya: "Die vyand se skepe het gekom; my stede (?) is afgebrand, en hulle het bose dinge in my land gedoen . . . Die sewe skepe van die vyand wat hierheen gekom het, het groot skade aangerig."[4]

Oegarit is op die ou end verwoes. Dit is onseker of dit voor of ná die val van die Hetitiese hoofstad was. Baie ander Mediterreense kulture is ook in dié tyd omvergewerp. Van die verwoesting is blykbaar gesaai deur die geheimsinnige Seevolke.

Opgrawings wysig

 
’n Beeldjie van Baäl uit Oegarit.

Ontdekking wysig

Ná sy verwoesting in die vroeë 12de eeu v.C. was Oegarit vergete tot in 1928, toe ’n kleinboer per ongeluk ’n graf oopgegrawe het terwyl hy aan die ploeg was. Die ontdekte area was die begraafplaas van Oegarit, in die nabygeleë hawestad Minet el-Beida. Opgrawings het sedertdien ’n stad ontbloot met ’n geskiedenis wat van omstreeks 6000 v.C. strek.[5]

Terrein en paleis wysig

Die terrein is ’n heuwel van 20 m hoog. Argeologies word Oegarit as wesentlik Kanaänities beskou.[6] Léon Albanèse het in 1928 ’n kort ondersoek na ’n beroofde graf in die begraafplaas van Minet el-Beida gedoen en daarna die hoofheuwel van Ras Sjamra gefynkam.[7] Die volgende jaar is wetenskaplike opgrawings van Ras Sjamra begin deur die argeoloog Claude Schaeffer van die Musée archéologique in Straatsburg.[8] Werk onder Schaeffer het voortgeduur tot in 1970, met ’n tussenpose tydens die Tweede Wêreldoorlog.[9][10]

Tydens die opgrawings is ’n koninklike paleis met 90 kamers ontbloot wat om agt binnehowe gesentreer was, asook baie privaat huise. Daar was ook twee hooftempels, een vir Baäl die "koning", seun van El, en een vir Dagon, die chtoniese god van vrugbaarheid en koring. Altesaam 23 steles is opgegrawe: nege naby die Tempel van Baäl, vier in die Tempel van Dagon en nog 10 wat oor die terrein versprei was.[11]

Verskeie kleitablette met wigskrif is ook ontdek.

Sien ook wysig

Verwysings wysig

  1. ↑ Arabies: رأس شمرة, letterlik "Kaap Vinkel". Sien [1]
  2. ↑ Bahn, Paul (1997). Lost Cities: 50 Discoveries in World Archaeology. Londen: Barnes & Noble. pp. 98–99.
  3. ↑ Pardee, Dennis. "Ugaritic", in The Ancient Languages of Syria-Palestine and Arabia (2008) (ble. 5–6). Roger D. Woodard, red. Cambridge University Press, ISBN 0-521-68498-6, ISBN 978-0-521-68498-9 (262 bladsye).
  4. ↑ Jean Nougaryol et al. (1968) Ugaritica V: 87–90 no. 24
  5. ↑ Yon, Marguerite (2006). The City of Ugarit at Tell Ras Shamra. Singapore: Eisenbrauns. p. 15. ISBN 978-1-57506-029-3. Besoek op 16 Mei 2015.
  6. ↑ Tubb, Jonathan N. (1998), "Canaanites" (British Museum People of the Past)
  7. ↑ Léon Albanèse, "Note sur Ras Shamra", Syria, vol. 10, pp.16–21, 1929
  8. ↑ Charles Virolleaud, "Les Inscriptions Cunéiformes de Ras Shamra", Syria, vol. 10, ble. 304–310, 1929; Claude F.A. Schaeffer, The Cuneiform Texts of Ras Shamra-Ugarit, 1939
  9. ↑ Claude F. A. Schaeffer, The Cuneiform Texts of Ras Shamra-Ugarit: The Schweich Lectures of the British Academy 1937, Periodicals Service Co, 1986, ISBN 3-601-00536-0
  10. ↑ Claude F. A. Schaeffer et al., Le Palais Royal D'Ugarit III: Textes Accadiens et Hourrites Des Archives Est, Ouest et Centrales, Two Volumes (Mission De Ras Shamra Tome VI), Imprimerie Nationale, 1955
  11. ↑ Caubet, Annie. "Stela Depicting the Storm God Baal" (in Engels). Louvre. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 10 Desember 2019. Besoek op 27 Oktober 2012.

Eksterne skakels wysig

Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Oegarit&oldid=2515659"