Otea
Die otea of ʻōteʻa is ’n tradisionele dans van Tahiti wat gekenmerk word deur ’n vinnige swaai van die heupe op maat van slaginstrumente. Die dansers, wat in verskeie rye staan, kan in verskillende figure dans, soos kringe, halfkringe of die syfer 8, terwyl hulle hul heupe swaai. Die heupbeweging self kan gesinchroniseer wees tussen verskillende dansers of op die maat van die musiek.
Die dans het ’n vinnige ritme en word deur verskeie soorte tromme begelei; daar is geen sang nie.
Die otea is een van die min danse wat in vooreuropese tye as ’n dans vir mans bestaan het. Die hura, ’n dans vir vroue, en die upaupa, ’n dans vir paartjies, bestaan nie meer nie. Deesdae kan die otea egter deur mans, vroue of albei geslagte gedans word.
Dansers van die otea beeld verskillende daaglikse bedrywighede uit: vir die mans oorlogvoering of seevaart met spiese of roeispane, en vir die vroue die kam van hul hare of die vlug van die skoenlapper. Daar is ook meer ingewikkelde temas, soos wanneer die dansers eindig in die vorm van ’n kaart van Tahiti met belangrike plekke uitgelig. In ’n goeie otea oorheers die tema die hele dans.
Die kostuums is gewoonlik glansryk, met lang grasrompe, hooftooisels, kleurtemas en tossels wat die heupswaaie beklemtoon.
Verwysings wysig
- Patrick O'Reilly; La danse à Tahiti.
Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia
