Pumzi

Kortfilm deur Wanuri Kahiu (2010)

Pumzi is 'n Keniaanse wetenskapfiksie-kortfilm geskryf en geregisseer deur Wanuri Kahiu. Dit is by die 2010 Sundance-rolprentfees vertoon as deel van sy New African Cinema-program.[1][2][3] Die projek is befonds met toekennings van die Changamoto-kunstefonds, asook van die Goethe-Institut en Focus Features se Africa First-kortfilmprogram wat ook die werk moet versprei. Kahiu hoop om die kortfilm uit te brei tot 'n vollengte-rolprent.[2] Die film is in Engels, [4] maar die titel is Swahili vir "Asem".[5]

Pumzi
Regisseur Wanuri Kahiu
Produksieleier Simon Hansen
Amira Quinlan
Hannah Slezacek
Steven Markovitz
Draaiboek Wanuri Kahiu
Kinematografie Grant Appleton
Redigeerder Dean Leslie
Speeltyd 21 minute
Land Suid-Afrika
Kenia
Taal Engels

Storielyn wysig

Pumzi begin met 'n teletipe onderskrif wat die film ruimtelik in die Maitu-gemeenskap van die Oos-Afrikaanse Gebied plaas en wat tydsaspek betref 35 jaar na die Derde Wêreldoorlog of Die Wateroorlog. In Kikuyu kom die woord "Maitu" van die wortels 'waarheid' en 'ons', en in alledaagse gebruik dui 'ons waarheid' op 'moeder'. 'n Plakkaat wys 'n saadpeul van die Moederboom, vervat in 'n glasfles. Die Maitu-gemeenskap bevat oop ruimtes, vensters met gegote stadsbeelde, en gange wat goed onderhou en verlig is. Alhoewel slegs 'n klein deel van die Maitu-gemeenskap ooit gewys word, as Asha deur die gange stap stop sy om die skoonheid te bewonder. Gedeeltes van die gemeenskap is sigbaar deur die venster, wat die gevoel gee dat die gemeenskap groot is, alhoewel nie hoe groot of hoe omvangryk dit is nie. As gevolg van die strawwe toestande, die gebrek aan hulpbronne en kommer oor bestraling, is alle burgers binne die mure van die gemeenskap beperk.

Die Maitu-gemeenskap word aangedryf deur handmatige energieproduksiemasjiene: trapmeulens en roeimasjiene wat geen besoedeling produseer nie. Elke burger kry 'n klein hoeveelheid daaglikse water, en hulle is noukeurig in hul bewaring van water. Byvoorbeeld, in die badkamer word urine en sweet herwin en in 'n persoonlike waterbottel gehou.

Die kurator van die Virtual Natural History Museum, Asha, ontvang 'n anonieme pakkie wat 'n klein grondmonster bevat. Sy toets die grond en vind geen bestraling nie en 'n hoë vlak van vog. Sy toets die monster met tegnologie en gebruik haar sintuie. Wanneer sy diep asemhaal en die reuk van die grond inasem, word sy in 'n visioen gedompel, in 'n diep poel water. Op grond van beide die tegniese toetse en haar eie biologiese droom en visie, kom Asha tot die oortuiging dat die lewe dalk buite die gemeenskap teruggekeer het.

Asha vergader virtueel met die Maitu-raad, drie vroue. Maitu is 'n ingeslote samelewing; burgers is nie vry om weg te gaan nie. Wie wil vertrek, moet toestemming by die Raad vra. Sy lig die Raadslede in; hulle ontken amper outomaties dat lewe buite moontlik is. Om hulle verkeerd te bewys, plaas Asha haar hand op 'n skandeerder, wat haar droom van die groen boom uit die openingsvolgorde van die film en die poel water uit haar visioen projekteer. Hulle maak die visioene af as 'n 'droom'. Daar is reeds getoon dat droom voorkom word deur alarms wakker gemaak en die opdrag om medisyne te neem. Asha se visie vaar nie beter nie. Die Raad weier haar visum, verklaar Asha siek en stuur 'n sekuriteitspan in wat alle bewyse vernietig. Die handhawers haal Asha uit die laboratorium en dwing haar om energie op een van die masjiene te produseer; 'n donkerder kant van Maitus se selfgenoegsaamheid.

Met die hulp van 'n badkamerbediende breek Asha uit die kompleks in die sonlig. Al het sy nog nooit die buitewêreld gesien nie, wat vol is, meestal met plastiek en vullis. Sy verstaan sy moet bedekkings vir haar voete maak en 'n kopdoek om son en wind te keer, waarvoor sy vullis goed gebruik. Veelseggend word gewys hoe sakke vullis wat uit die stad in die landskap uitgestoot word. Asha sukkel deur die harde elemente en volg 'n kompas tot waar die grondmonster vandaan kom. Sy sien die boom van haar droom: 'n lugspieëling. Asha vind niks lewend nie, grawe 'n gat in die sand en plant die Moederboom. Terwyl sy die laaste van haar water gooi en die laaste van haar eie sweet op die klein plantjie uitwring, gaan lê sy om die knop te beskerm en te koester.

In 'n keersy van die openingstoneel trek die kamera op. Soos die skoot groter word, sien ons 'n boom wat vinnig groei, blykbaar reg uit Asha se liggaam.[6]

Temas wysig

Afrikafuturisme wysig

Pumzi val vierkantig binne die genre van Afrikafuturisme. Dit beeld 'n toekomstige toestand van beskawing (geleë op die Afrika-kontinent) uit wat hoofsaaklik deur Swart mense bevolk word. Boonop word dit vervaardig deur 'n Suid-Afrikaanse ateljee wat saamgestel is uit 'n groep skeppers wat innoverende vorme van kulturele inhoud vanuit Afrika-lande skep en gewild maak. Pumzi pas goed by motiewe wat algemeen in Afrikafuturisme voorkom, insluitend, maar nie beperk nie tot, die teenwoordigheid van barre landskappe en die sentrale rol van water.

Ekokritiek wysig

Daar kan gesê word dat Pumzi as 'n kritiek op ekotopiese narratiewe funksioneer. Deur tegnologie kan alle materiaal herwin word in 'n geslote lus geen-vermorsingstelsel, maar hierdie stelsel is deel van 'n stel institusionele onderdrukkings waarin liggame (en verstande) voortdurend gemonitor, binnegeval en as hulpbronne gebruik word.

Skaarste/herwinning wysig

Pumzi ondersoek die potensiële sosiale, politieke en sielkundige implikasies van 'n wêreld wat gedefinieer word deur verskerpte skaarste aan hulpbronne soos water en natuurlike, organiese lewe self. Die regisseur het opgemerk dat die fliek deels geïnspireer is deur haar ergernis oor die koste van gebottelde water.[7] Die lede van die interne gemeenskap, beskerm teen die wêreld, is verantwoordelik vir die opwekking van hul eie elektrisiteit op masjiene (soos trapmeulens, fietsmasjiene, roeimasjiene) wat menslike energie in elektrisiteit omskakel. Daarbenewens word die inwoners van die gemeenskap gerantsoeneer klein hoeveelhede water en vereis om hul urine te stoor sodat dit gesuiwer en hergebruik kan word sonder om vermors te word. Hierdie beheerreëls dui op die soort politieke beheermaatreëls wat dikwels aangewend word om skaarste te bestuur. Hierdie beheerreëls is gekoppel aan 'n breër matriks van sosiale, politieke en sielkundige kontroles waar "Die Raad" die finale sê het oor die optrede van inwoners onder straf van arrestasie of aanhouding.

Kommunikasie wysig

Die film lewer kritiek op sommige van die ontluikende angs rondom interpersoonlike kommunikasie in die kontemporêre oomblik. In die wêreld van Pumzi word kommunikasie grootliks gefasiliteer deur tegnologie, 'n koppelvlak waarin die stem gehoor en die gesig gesien kan word, maar geen emosies of aktiewe praat bespeur word nie. Die emosionele impak agter interpersoonlike kommunikasie beweeg na die vingers soos Asha haar boodskappe uittik, wat die verskuiwings wat tans plaasvind, weerspieël. Boonop is Asha se interaksies met die badkamerwagter, die karakter met wie sy dalk die mees menslike verhouding het, heeltemal woordeloos. Die gebrek aan dialoog regdeur die film versterk die koel doeltreffendheid van die kolonie verder, terwyl dit die potensiaal uitbeeld vir tegnologiese innovasie om werklike interpersoonlike verhoudings te versleg.

Verwysings wysig

  1. "Screening schedule of Pumzi at Sundance 2010". Bside.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 16 Februarie 2010. Besoek op 28 Januarie 2010.
  2. 2,0 2,1 Seibel, Brendan (22 Januarie 2010). "Kenyan Sci-Fi Short Pumzi Hits Sundance With Dystopia". Wired News. Besoek op 28 Januarie 2010.
  3. Newitz, Annalee. "Kenyan Short "Pumzi" Explores Life After The Water Wars". io9. Besoek op 28 Januarie 2010.
  4. "Pumzi". Internet Movie Database. Besoek op 20 September 2012.
  5. "A look into the future". BBC. Besoek op 20 September 2012.
  6. The Liverpool Companion to World Science Fiction Film. Liverpool Univ Pr. 2014. ISBN 978-1-78138-038-3.
  7. "Black Science Fiction – Wanuri Kahiu".

Eksterne skakels wysig