Regressie-dwaling
Die regressie-dwaling (ook bekend as regressiewe dwaling) is 'n informele dwaling wat aanvaar dat iets na normaal teruggekeer het as gevolg van regstellende aksies wat gedoen is terwyl dit abnormaal was. Die dwaling neem nie die moontlikheid van natuurlike skommelinge in ag nie. Dit is gereeld 'n spesiale soort post-hoc-dwaling.
Verduideliking wysig
Dinge soos gholfuitslae, die aarde se temperatuur en chroniese rugpyn wissel van nature en is gewoonlik onderworpe aan regressie tot die gemiddelde. Die logiese fout is om voorspellings te maak wat verwag dat uitsonderlike resultate sal voortduur asof dit gemiddeld is. (Dit is soortgelyk aan die verteenwoordigende heuristiek; die feit dat iets meer verteenwoordigend is maak dit nie meer waarskynlik nie). Mense neem waarskynlik die meeste optrede wanneer die afwyking op sy hoogtepunt is. Nadat die resultate meer normaal geword het glo hulle dat hul optrede die oorsaak van die verandering was, maar in werklikheid was dit nie die oorsaak van die verandering nie.
Hierdie gebruik van die woord "regressie" is deur Francis Galton bedink in 'n studie uit 1885 genaamd "Regression Toward Mediocrity in Hereditary Stature". Hy het getoon dat die lengte van kinders van ouers wat baie kort of baie lang is na die gemiddelde sou beweeg. In 'n situasie waar twee veranderlikes minder as perfek gekorreleer is, kan 'n buitengewone telling op een veranderlike moontlik nie ooreenstem met 'n ewe uitsonderlike telling op die ander veranderlike nie. Die onvolmaakte korrelasie tussen die lengte van die ouers en die kinders (omdat hoogte nie heeltemal oorerflik is nie) beteken dat die hoogteverdeling van hul kinders êrens gesentreer sal wees tussen die gemiddelde van die ouers en die gemiddelde van die bevolking as geheel. Dus kan enige enkele kind veel langer of veel korter as as hul ouers wees, maar die kans daarvan is klein.
Voorbeelde wysig
Toe sy pyn erger word, is hy dokter toe, waarna die pyn effens bedaar het. Daarom het hy baat gevind by die behandeling van die dokter.
Die pyn wat 'n bietjie verdwyn nadat dit vererger het, word makliker verklaar deur regressie na die gemiddelde. Die veronderstelling dat die pynverligting deur die dokter veroorsaak is, is verkeerd.
Die student het verlede termyn buitengewoon sleg gevaar, daarom het ek hom gestraf. Hy het hierdie termyn baie beter gevaar. Dit is duidelik dat straf effektief is om studente se grade te verbeter.
Dikwels word uitsonderlike optredes gevolg deur meer normale optredes, daarom kan die verandering in prestasie beter verklaar word deur regressie na die gemiddelde. Sommige eksperimente het getoon dat mense 'n stelselmatige vooroordeel vir straf en teen beloning kan ontwikkel as gevolg van die redenering.[1]
Die antal ongelukke op 'n pad het gedaal nadat 'n spoedkamera geïnstalleer is. Daarom het die snelheidskamera die veiligheid van die pad verbeter.
Spoedkamera's word dikwels geïnstalleer nadat 'n pad 'n buitengewoon groot aantal ongelukke plaasvind, en hierdie waarde daal gewoonlik onmiddellik daarna (regressie na die gemiddelde). Baie voorstanders van spoedkamera's skryf die daling in ongelukke aan die snelheidskamera toe sonder om die algehele neiging te sien.
Nadat sportpersoonlikhede op die voorblad van "Sports Illustrated" verskyn, daal hul prestasies. Dit moet ongelukkig wees om op die voorblad te verskyn.
Atlete word gekies om op die voorblad van Sports Illustrated te verskyn slegs na buitengewoon goeie vertonings, maar sulke vertonings sal waarskynlik gevolg word deur minder goeie vertonings. Dit is 'n goeie voorbeeld van die regressie-effek. Nietemin, sommige atlete glo dat dit slegte geluk is om op die voorblad van "Sports Illustrated" te verskyn en dit is 'n voorbeeld van die regressie-dwaling.[2]
Verkeerde toepassing wysig
Die konsep van regressie tot die gemiddelde kan toegepas word op situasies waarin dit nie voorkom nie, wat lei tot die interpretasie dat situasies geen oorsaak of gevolg het nie. Die verkeerde toepassing veronderstel dat alle situasies willekeurig is en dat regressie tot die gemiddelde altyd van toepassing is.
Byvoorbeeld, tydens die Tweede Wêreldoorlog, na die slag van Normandië, het Duitsland teruggetrek nadat die Westerse bondgenote en Sowjetunie kragte saamgesnoer het. Die regressie tot die gemiddelde argument is dat Duitsland die grootste gebied binnegeval het net voor die slag van Normandië, sodat hul terugtrekking 'n regressie tot die gemiddelde was en dit 'n ewekansige skommeling was en die ingryping van die bondgenote onbelangrik was. Dit was egter nie die geval nie, omdat politieke mag en besetting van gebiede nie primêr deur willekeurige gebeure bepaal word nie, wat die konsep van regressie tot die gemiddelde ontoepaslik maak.
Bronne wysig
- Friedman, Milton (1992). "Do Old Fallacies Ever Die?". Journal of Economic Literature. 30 (4): 2129–2132. JSTOR 2727976.
- Gilovich, Thomas (1991). How we know what isn't so: The fallibility of human reason in everyday life. New York: The Free Press. ISBN 0029117054.
- Plous, Scott (1993). The Psychology of Judgment and Decision making. New York: McGraw-Hill. ISBN 0070504776.
- Quah, Danny (1993). "Galton's Fallacy and Tests of the Convergence Hypothesis". The Scandinavian Journal of Economics. 95 (4): 427–433. doi:10.2307/3440905. hdl:1721.1/63653. JSTOR 3440905.
- Schaffner, P.E. (1985). "Specious learning about reward and punishment". Journal of Personality and Social Psychology. 48 (6): 1377–86. doi:10.1037/0022-3514.48.6.1377.