Sōhei
Sōhei (Japannees: 僧兵|僧兵 [soːheː] «monnik-soldaat») was Boeddhistiese krygermonnike in Middeleeuse en feodale Japan. By tye in die geskiedenis het hulle oor só veel mag en invloed beskik dat selfs keiserlike en militêre owerhede genoodsaak was om met hulle saam te werk.
Foto: K. Ogawa (1860−1929), in: Military Costumes in Old Japan
.jpg)
Die Sōhei se magsgroei het saamgeval met die toenemende invloed van die Boeddhistiese Tendai-skool tussen die 10de en 17de eeu. Die krygermonnike het grondbesit beskerm en 'n strategie van afskrikking teenoor mededingende Boeddhistiese skole gevolg. Hulle het 'n beslissende rol gespeel in die uitbreiding van Boeddhisme en die vorming van verskillende skole gedurende die Kamakoera-tydperk.
Japannese Sōhei het baie ooreenkomste getoon met Europese lekebroers, lede van 'n monniksorde wat self nie geordineer is nie. Net soos die lede van die Duitse Ridderorde, die krygermonnike van Duitssprekende gebiede, en die militêre ridderordes in die tydperk van die Kruistogte het Sōhei nie as individuele stryders of as lede van kleiner tempelgemeenskappe opgetree nie, maar eerder as krygers binne 'n betreklik groot broederskap of monniksorde. Die stamtempel van 'n Sōhei-orde kon uit 'n aantal, moontlik tientalle of honderde, kleiner tempels, oefensale en ondergeskikte tempels bestaan.
Een van die bekendste Sōhei-kloosters is Enryaku-ji op die bergpiek Hiei-zan, net buite Kioto.
Literatuur wysig
- Mikael S. Adolphson: The Teeth and Claws of the Buddha: Monastic Warriors and Sohei in Japanese History. Honolulu, HI: University of Hawai’i Press 2007