Satanistiese jeugkultuur

Hierdie artikel behandel die fenomeen van okkultisme en pseudo-satanisme onder jongmense. Vir Religieuse Satanisme, sien asseblief die artikel Satanisme.

Satanisme onder jongmense is in sekere Westerse gemeenskappe sedert die laat 20ste eeu 'n aktuele onderwerp, alhoewel beweerde "Satanistiese" aktiwiteite van jeugdiges – en volwassenes – veral in minder ernstige media op 'n opspraakwekkende manier behandel word. Onthullings van jongmense wat beweer dat hulle self lid van "Satanistiese" sirkels was, word eweneens deur die mediabedryf versprei en bevorder só die fantasie van jongmense wat self graag by Satanistiese aktiwiteite betrokke wil raak.[1]

Ouers is dikwels verontrus vanweë die "Satanistiese" simbole en rockmusiek wat by hul kinders gewild raak. Sosioloë en sekte-deskundiges van Europese kerke betwyfel egter dat daar sprake van 'n golf van Satanistiese aktiwiteite in Westerse gemeenskappe kan wees en verwys liewer na die strukturele motiewe agter "Satanistiese" gedrag onder jongmense.

Beskrywing wysig

Verskillende wetenskaplike dissiplines het pogings onderneem om die Satanistiese jeugkultuur met hul eiesoortige begripmateriaal te beskryf:

  • Sielkundiges beskou "Satanisme" onder jongmense as 'n psigologiese verwerking van bepaalde persoonlikheidsaspekte wat verdring is.
  • In die ontwikkelingsielkunde word na die spannings tussen rasionale en magiese denke by jongmense verwys - "Satanistiese" waardes word gevolglik as 'n sielkundige oorgangsvlak tussen die waardebeginsels van die ouerhuis en die ontwikkeling van eie waardebeskouings geïnterpreteer.
  • Die moderne geloofswetenskap gee die voorkeur aan empiriese studies om sodoende die verskillende fasette van "Satanistiese" gedrag onder jongmense en sy uiteenlopende motiewe noukeurig te kan beskryf.

Bronnemateriaal wysig

Alhoewel daar in die Suid-Afrikaanse media – net soos in ander Westerse lande – 'n hewige debat oor die verskynsel van "Satanisme" gevoer word, is daar min betroubare bronnemateriaal ten opsigte van "Satanistiese" gedrag onder jongmense beskikbaar. Gewoonlik is aanhangers van sowel georganiseerde Sataniste asook onafhanklike groeperings nie bereid om met die media oor hulle geloof en praktyke te gesels en hul geheime prys te gee nie.

Die groot aantal berigte van beweerde voormalige lede van "Satanistiese" groeperings is dikwels nie geloofwaardig nie of selfs versin. Net omdat "Satanisme" in die geheim beoefen word, voel mense met 'n sterk geldingsdrang tot hierdie onderwerp aangetrokke, en bedriegers loop nouliks gevaar om ontmasker te word nie. Die mediabedryf se neiging om sensasie te skep bied 'n gunstige geleentheid om hierdie soort verhale te publiseer en aan 'n groot publiek bekend te stel.

Die onderwerp bied soms 'n goeie kans aan psigies verstoorde mense om uitdrukking aan hul vrese en wanvoorstellings te gee. Boeke soos Lukas – Vier Jahre Hölle und zurück (wat in die Duitse taalgebied verskyn het) lewer bewys dat hierdie soort stories eerder met paranoïed-skitsofrene versteurings as met die uitbreiding van "Satanisme" te doen het. Ongelukkig word hierdie verhale soms ook in werke van deskundiges aangehaal wat nie in staat is om die geloofwaardigheid van die outeurs te bepaal nie.

Verhale van gewese "Sataniste" moet dus steeds krities beskou word. Wetenskaplike navorsing ten opsigte van "Satanisme" as 'n algemene fenomeen onder jongmense asook ondersoek aangaande die werklike agtergronde van enkele "Satanistiese" insidente sal nie bevorder word nie indien oordrewe vrese en teorieë oor beweerde "Satanistiese" sameswerings aangewakker word.

Verwysings wysig