1820-Setlaars: Verskil tussen weergawes

'''1820-Setlaars''' is die historiese term vir die sowat 5 000 blanke Britse immigrante wat in sestig groepe in [[Suid-Afrika]] aangekom en hulle in die tydperk tussen [[April]] en [[Junie]] [[1820]] in die [[Oos-Kaap]] gevestig het. Die setlaars uit [[Engeland]], waaronder ook 'n aantal adellikes, is deur die Britse regering en die koloniale owerhede van die Provinsie van die Kaap die Goeie Hoop aangemoedig om in [[Suid-Afrika]] 'n nuwe tuiste te vind, maar in wese was dit 'n poging om die anglofone element van die Suid-Afrikaanse bevolking te versterk en veral die grensgebied van die [[Oos-Kaap]] deur middel van 'n groter blanke bevolking teen aanvalle van die [[Xhosas|Xhosa-stamme]] te verdedig. Dit was een van die grootste Britse immigrasiegolwe in die geskiedenis van Suid-Afrika.

Ná die [[Napoleontiese Oorloë]] is [[Groot-Brittanje]] deur ernstige werkloosheid in die gesig gestaar. Die regering het derhalwe emigrasie na oorsese Britse besittings bevorder, waaronder die [[Kaapkolonie]]. Die eerste setlaars het op 17 Maart [[1820]] aan boord van die ''Nautilus'' en die ''Chapman'' in [[Kaapstad]] se [[Tafelbaai]] aangekom. Hulle is van daar na [[Algoabaai]] gestuur, die huidige [[Port Elizabeth]].

[[Lord Somerset]], die destydse Britse goewerneur, het die setlaars aangemoedig om hulle in die grensgebied van die Oos-Kaap te vestig om hierdie gebied teen die XhosaXhosas te verdedig. Die immigrante het plase naby die dorp [[Bathurst, Suid-Afrika|Bathurst]] ontvang en is teen betaling van basiese toerusting en voedselvoorrade voorsien. Maar 'n verskeidenheid faktore het daartoe gelei dat baie setlaars hul landbouaktiwiteite gestaak en hulle in nabygeleë nedersettings gevestig het.