Oorgelewerde Griekse teks: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
k r2.7.1) (robot Bygevoeg: uk:Textus Receptus |
JMK (besprekings | bydraes) kNo edit summary |
||
Lyn 14:
Erasmus het vir jare Griekse Nuwe Testamentiese manuskripte bestudeer, in die Nederlande, Frankryk, Engeland en Switserland, en gelet op hul vele variante, maar het in Basel slegs ses Griekse manuskripte tot sy onmiddellike beskikking gehad.<ref name="W. Combs, 1996"/> Hulle het almal van die 12de eeu of later gedateer, en was slegs afkomstig van buite die hoofstroom [[Bisantynse skrifbewoording|Bisantynse]] tradisie. Om hierdie rede beskou meeste moderne geleerdes sy teks as van twyfelagtige kwaliteit.<ref name="dubious">[[Bruce Metzger]], ''The Text of the New Testament'', p. 99.</ref>
Met die derde uitgawe van Erasmus se Griekse teks (1522) is die [[Comma Johanneum]] ingesluit, omdat "Erasmus verkies het om enige geleentheid vir laster te vermy, eerder as om filologiese akkuraatheid vol te hou", selfs al was hy steeds "oortuig dat dit nie tot die oorspronklike teks van 1 Johannes behoort het nie."<ref>H. J. de Jonge, [https://openaccess.leidenuniv.nl/retrieve/1699/279_050.pdf ''Erasmus en die Comma Johanneum'', Ephemerides Theologicae Lovanienses (1980), p. 385]</ref> Gewilde aanvraag vir Griekse Nuwe Testamente het gelei tot 'n opbloei van beide deskundige en nie-amptelike weergawes in die vroeë sestiende eeu, waarvan byna almal op Erasmus se werk
[[Lêer:NT Estienne 1551.jpg|thumb|right|180px|Die 4de uitgawe van die Nuwe Testament van Robert Estienne]]
Lyn 54:
</blockquote>
Die Ontvange teks is deur [[John William Burgon]] verdedig in sy ''The Revision Revised'' (1881), en ook deur Edward Miller in ''A Guide to the Textual Criticism of the New Testament'' (1886). Burgon het sy argumente aangevul met die mening dat die [[Kodeks Alexandrinus]] en [[Kodeks Ephraemi]], ouer was as die [[Kodeks Sinaiticus|Sinaiticus]] en [[Kodeks Vaticanus Graecus 1209|Vaticanus]]; en ook dat die [[Peshitta]]-vertaling na Siriakies (wat die Bisantynse teks ondersteun), in die 2de eeu ontstaan het. Miller se argumente ten gunste van strofes in die Ontvange teks was van dieselde aard.<ref>Edward Miller, ''A Guide to the Textual Criticism of the New Testament'' (The Dean Burgon Society Press: 2003), pp. 30-37. 57-59.</ref> Nietemin het beide Burgon en Miller geglo dat, ten spyte van die Ontvange teks se voortreflikheid bo die Alexandrynse teks, dit nogtans by sekere strofes kortgekom het indien die manuskriptradisie van die Bisantynse teks in oorweging geneem word. Op hierdie punt is hulle weer deur [[Edward F. Hills]] gekritiseer. Hills voer aan dat die beginsel dat God waarheid handhaaf deur skriftuurlike openbaring, noodwendig impliseer dat God ‘n bewaarde transmissie van die korrekte geopenbaarde teks moet verseker, wat tot die bybelvertaling en –drukwerk van die Reformasie-era sou voortduur. Vir Hills, is die doelwit van bybelse geleerdheid om die spesifieke lyn te identifiseer van bewaarde Godsbeskikte transmissie
<blockquote>
|