Oorgelewerde Griekse teks: Verskil tussen weergawes

Met die derde uitgawe van Erasmus se Griekse teks (1522) is die [[Comma Johanneum]] ingesluit, omdat "Erasmus verkies het om enige geleentheid vir laster te vermy, eerder as om filologiese akkuraatheid vol te hou", selfs al was hy steeds "oortuig dat dit nie tot die oorspronklike teks van 1 Johannes behoort het nie."<ref>H. J. de Jonge, [https://openaccess.leidenuniv.nl/retrieve/1699/279_050.pdf ''Erasmus en die Comma Johanneum'', Ephemerides Theologicae Lovanienses (1980), p. 385]</ref> Gewilde aanvraag vir Griekse Nuwe Testamente het gelei tot 'n opbloei van beide deskundige en nie-amptelike weergawes in die vroeë sestiende eeu, waarvan byna almal op Erasmus se werk gebaseergeskoei is, en sy spesifieke strofelesings nagevolg het, alhoewel tipies ook met die aanbring van enkele mindere veranderings van hul eie.<ref>S. P. Tregelles, [http://www.archive.org/stream/a609739200treguoft#page/n43/mode/2up ''An Account of the Printed Text of the Greek New Testament''], Londen 1854, p. 29.</ref>

Die Ontvange teks is deur [[John William Burgon]] verdedig in sy ''The Revision Revised'' (1881), en ook deur Edward Miller in ''A Guide to the Textual Criticism of the New Testament'' (1886). Burgon het sy argumente aangevul met die mening dat die [[Kodeks Alexandrinus]] en [[Kodeks Ephraemi]], ouer was as die [[Kodeks Sinaiticus|Sinaiticus]] en [[Kodeks Vaticanus Graecus 1209|Vaticanus]]; en ook dat die [[Peshitta]]-vertaling na Siriakies (wat die Bisantynse teks ondersteun), in die 2de eeu ontstaan het. Miller se argumente ten gunste van strofes in die Ontvange teks was van dieselde aard.<ref>Edward Miller, ''A Guide to the Textual Criticism of the New Testament'' (The Dean Burgon Society Press: 2003), pp. 30-37. 57-59.</ref> Nietemin het beide Burgon en Miller geglo dat, ten spyte van die Ontvange teks se voortreflikheid bo die Alexandrynse teks, dit nogtans by sekere strofes kortgekom het indien die manuskriptradisie van die Bisantynse teks in oorweging geneem word. Op hierdie punt is hulle weer deur [[Edward F. Hills]] gekritiseer. Hills voer aan dat die beginsel dat God waarheid handhaaf deur skriftuurlike openbaring, noodwendig impliseer dat God ‘n bewaarde transmissie van die korrekte geopenbaarde teks moet verseker, wat tot die bybelvertaling en –drukwerk van die Reformasie-era sou voortduur. Vir Hills, is die doelwit van bybelse geleerdheid om die spesifieke lyn te identifiseer van bewaarde Godsbeskikte transmissie waardeur God is acting; ‘n lyn wat hy identifiseer met die spesifieke opeenvolging van manuskripkopieëring, tekstuele korreksie en drukwerk, wat volvoer is in die Ontvange teks en die Koning James-bybel. Hills voer aan dat die beginsel van bewaarde transmissie deur voorsienigheid borgstaan dat die gedrukte Ontvange teks die naaste teks sal wees aan die Griekse outograwe; gevolglik verwerp hy strofes van die meerderheid Bisantynse teks wat nie deur die Ontvange teks gehandhaaf word nie. Hy kom selfs tot die gevolgtrekking dat Erasmus deur voorsienigheid gelei moes wees toe hy die Latynse Vulgaatstrofes in sy Griekse teks ingevoer het;<ref>Edward F. Hills, ''King James Version Defended!'', pp. 199-200.</ref> en argumenteer selfs ten gunste van die outentisiteit van die Comma Johanneum.<ref>Edward F. Hills, ''King James Version Defended!'', pp. 209-213.</ref>