Disleksie: Verskil tussen weergawes

Daar bestaan geen akkurate statistiek wat die voorkoms van disleksie aandui nie. Sekere navorsers raam dat soveel as vyftien persent van die bevolking deur disleksie aangetas word. Ander skat weer die voorkoms op so laag as een tot twee persent van die bevolking.

Vervolgens is sommige navorsers van mening dat die versteuring hoofsaaklik by manlike persone voorkom. Die verskil in voorkoms tussen vroulike en manlike disleksielyers word so drasties as vier teen twaalf geraam. Ander glo weer dat onlangse navorsing min verskille tussen die geslagte aandui wat die voorkoms van die versteuring betref.

Disleksie word gewoonlik gediagnoseer wanneer daar 'n betekenisvolle verskil bestaan tussen 'n persoon se intellektuele vermoëns en leesprestasie, sonder dat ander fisieke, emosionele of kulturele faktore die leesprobleme veroorsaak. Dit is belangrik dat disleksie so vroeg as moontlik gediagnoseer word, sodat remediërende tegnieke toegepas kan word.

Vir die diagnose van disleksie word daar gewoonlik eers 'n volledige mediese ondersoek vereis, waarna 'n ondersoek deur 'n neuroloog volg. Die diagnose word uiteindelik bevestig ná evaluering en toetsing deur 'n spesialis in die psigo-opvoedkunde (byvoorbeeld 'n opvoedkundige sielkundige).