Pous Paschalis I: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
EmausBot (besprekings | bydraes)
k r2.7.3) (Robot: verander tl:Pascual I na tl:Papa Pascual I
Hansjoseph (besprekings | bydraes)
k →‎Pontifikaat: skakel en tikfout
Lyn 20:
 
==Pontifikaat==
Voor sy verkiesing as pous was '''Pous Paschalis I''' ab van die Benediktynse klooster Sint Stefanus naby die [[Vatikaan]]. Hy was nie gewild onder die volk van [[Rome]] nie. Hy verkry van [[Lodewyk die Vrome]], koning van die [[Franke]] en keiser van die [[Heilige Romeinse Ryk]], die onafhanklikheid van die kerklike staat. Hy het ook die eilande Korsika en Sardinië van die keiser ontvang.
 
In [[822]] gee hy die legaatskap oor [[Skandinawië]] aan Ebbo, aartsbiskop van [[Reims]]. Ebbo het nie daarin geslaag om die Noormanne te kersten nie. Eers later het Sint Ansgar daarin geslaag. Op [[5 April]] [[823]] salf hy [[Lotarius I]] as keiser van die [[Franke]].
Lyn 26:
Hy het die Griekse Christene beskerm teen die ikonoklastiese vervolging van die [[Bisantium|Bisantynse]] keiser.
 
Hy laat die kerke Santa Cecillia in Trastevere en die Santa Maria in Dominica herbou, omdat hulle amper in mekaarinmekaar gestort het. Hy het ook die basiliek Santa Prassede laat bou wat die bekende mosaïek "Episcopa Theodora", 'n portret van die pous se moeder, bevat.
 
Hy is dood in Rome terwyl 'n keiserlike kommissie die dood van twee pouslike amptenare, Primicerius Theodore en sy skoonseun Leo Nomenculator, wat teen die pous getuig het, ondersoek het. Die twee amptenare is gevang in die Lateraanse paleis, hulle oë is uitgesteek en daarna is hulle onthoof. Die pous het die moordenaars beskerm, maar alle betrokkenheid by die moorde ontken. Na sy dood wou die mense van Rome hom nie in die Sint Pieterskerk begrawe nie.