Wikings: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Addbot (besprekings | bydraes) |
|||
Lyn 28:
Die eerste togte dagteken uit die einde van die agtste eeu. Die Wikings het hierdie togte oor die see onderneem met vlote wat bestaan het uit lang smal skepe (drakkar), beman met 50-60 rowers. Oorblyfsels van dié Wiking-skepe is op verskeie plekke gevind, onder meer in Oseberg en Lokstad.
Die togte het altyd in die lente begin en die Wikings aan die mondings van die riviere gebring, waarlangs hulle diep in die binneland deurgedring het. Die togte het later van langdurige aard geword, sodat die Wikings moes oorwinter in die land wat hulle geteister het. Nog later het die invalle die aard van emigrasietogte gekry, wat geëindig het met 'n blywende vestiging van die Noormanne (en hul vroue en kinders) in die gebiede wat hulle bereik het (byvoorbeeld soos in Oos-Engeland en Normandië, [[Frankryk]]).
By die invalle van die Wikings in die Weste word onderskei tussen die togte van die Deense en Noorse Wikings op die Britse Eilande en dié op die vasteland (Frankiese Ryk). Die aanvalle op die Britse Eilande het begin met die verwoesting van die abdy Lindisfarne op die noordooskus van Engeland in [[793]] nC.
Die Wikings het nie net altyd verwoesting gesaai en geplunder nie, maar was ook van die grootste ontdekkingsreisigers in die geskiedenis. Hulle het later [[Skotland]], [[Ierland]], die eiland [[Man (eiland)|Man]], die Färöer-eilande, die Hebride en die [[Orkney|Orkade]] ingetrek. Hulle het ook [[Ysland]] in [[867]] verken, Groenland ontdek en het hoogs waarskynlik selfs die kuste van Noord-Amerika bereik (Erik die Rooie, omtrent [[1000]]). Op die Europese vasteland het die Wikings met die [[Nederland]]se riviere (Ryn, Maas en Schelde), asook die [[Frankryk|Franse]] riviere (Seine, Loire en Gironde), opgevaar - veral tydens die regerings van die swak opvolgers van [[Karel die Grote
Dorestad, Utrecht, [[Antwerpen]], [[Gent]], [[Rouen|Rouaan]] en [[Parys]] is geplunder en verniel. Die gebiede was aanvanklik weerloos teen die invallers, maar die Wikings het later gestuit teen die hardnekkige verset van die Karolingiese vorste. Hulle is teruggedryf en in [[881]] tydelik verslaan by Saucourt-en-Vimeu en in [[891]] by [[Leuven]]. Hul aftog is dikwels ook met goud afgekoop. Karel die Dikke het in [[886]] 'n groot losprys vir Parys betaal, maar aan die Wikings 'n vrye hand in Boergondië gelaat.
Ten slotte is 'n einde gemaak aan die rooftogte deurdat Karel die Eenvoudige met die Verdrag van St Clair-sur-Epte ([[911]]) aan die Wiking-leier Rollo die gebied aan die monding van die Seine afgestaan het wat as die hertogdom van [[Normandië]] weldra 'n stewig georganiseerde leengebied van die Franse Kroon geword het.
| |||