Andy Warhol: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Addbot (besprekings | bydraes)
k Verplasing van 99 interwikiskakels wat op Wikidata beskikbaar is op d:q5603
Wawiel (besprekings | bydraes)
Skakels na Kuns ingevoeg
Lyn 32:
----
<br /><small>''Campbell's''-logo en verpakkingsontwerp: <br /> ® CSC Brands LP. Alle regte voorbehou.</small>]]
Baie van Warhol se werk gaan oor die konsep van Amerikana en Amerikaanse kultuur. In die 1960's begin hy portrette van persoonlikhede soos [[Marilyn Monroe]], [[Troy Donahue]] en [[Elizabeth Taylor]] verf. Hy begin ook in die tyd met die maak van skilderye op groot skaal van bekende Amerikaanse produkte soos Campbell's-sopblikkies en Coca-Cola-bottels. Sodoende maak hy [[kuns]] van alledaagse massaprodukte en maak vervolgens van kuns self 'n massaproduk.
 
Hy het populêre beelde en metodes gebruik om die Amerikaanse kulturele identiteit van die 20ste eeu te visualiseer. Hierdie populêre herdefinisie van Amerikaanse kultuur is 'n tema en gevolg van Warhol se kuns. Aangesien Amerikaanse kultuur internasionale invloed het, het Warhol se kuns ook internasionale invloed.
Lyn 46:
New York se ''Museum of Modern Art'' het 'n simposium vir popkuns gehou in Desember 1962, waartydens kunstenaars soos Warhol aangeval is omdat hulle "oorgegee" het aan die verbruikerskultuur. Die kritici was geskok deur Warhol se openlike aanvaarding van markkultuur. Die simposium het ook die toon aangegee vir Warhol se ontvangs deur die kunswêreld: deur die dekade het dit duidelik geword dat 'n diepsinnige verandering in die kultuur van die kunswêreld besig is om plaas te vind en dat Warhol in die middelpunt van hierdie verandering staan.
 
'n Beslissende gebeurtenis was die 1964-uitstalling, "The American Supermarket": 'n vertoning wat in Paul Bianchini se Upper East Side galery gehou was. Die uitstalling was vertoon as 'n tipiese klein supermarktoneel, behalwe dat alles binne-in die toneel - die varsprodukte, geblikte goedere, vleis, plakkate op die mure, ens. - deur ses prominente kunstenaars van daardie tyd geskep was, waaronder ook die omstrede Billy Apple, Mary Inmad en Robert Watts. Warhol se skildery van 'n blikkie van Cambell's-sop het $1500 gekos, terwyl elke blikkie met sy handtekening daarop vir $6 verkooop het. Die uitstalling was een van die eerste massagebeurtenisse wat die publiek direk gekonfronteer het met popkuns en die ewige vraag oor wat [[kuns]] eintlik is.
[[Lêer:Billy Name 2 by David Shankbone.jpg|thumb|225px|Billy Name, hier afgeneem in 2007, het nou met Warhol meegewerk tydens die 1960's.]]
Tydens sy werk in die 1950's as 'n illustreerder vir advertensies, het Warhol assistente gebruik om sy produktiwiteit te verhoog. Alhoewel hierdie samewerking 'n kenmerkende (en omstrede) aspek van sy metodes deur sy loopbaan sou bly, was dit veral opmerklik in die 1960's. Een van Warhol se belangrikste medewerkers van hierdie periode was Gerard Malanga. Malanga het Warhol bygestaan in die produksie van sifdrukwerke, rolprente, beeldhouwerk en ander werke by die "Factory". Ander gereelde besoekers aan Warhol se "Factory" het Freddie Herko, Ondine, Ronald Tavel, Mary Woronov, Pietro Psaier, Billy Name en Brigid Berling in gesluit. Gedurende hierdie dekade het Warhol ook 'n aantal onkonvensionele aktrises touwys gemaak en aan hulle die titels "Supersterre" toegeken, waaronder Edie Sedgwick, Viva en Ultra Violet. Hierdie gereelde besoekers aan die Factory het ook aan Warhol se Factory-rolprente deelgeneem en sommige, soos Berlin, was tot Warhol se dood met hom bevriend. Belangrike figure in New York se ondergrondse rolprent- en kunswêreld (soos skrywer John Giorno en rolprentvervaardiger Jack Smith) het ook in Warhol se rolprente in die 1960's verskyn, wat bygedra het tot die groot verskeidenheid kunstonele waaraan Warhol in hierdie periode deelgeneem het. Teen die einde van die dekade was Warhol self beroemd en het hy dikwels in koerante en tydskrifte langs ander Factory-lede soos Sedgwick verskyn.
Lyn 57:
Solanas het vroeër 'n groep genaamd die "Society for Cutting Up Men" (S.C.U.M.) gestig en die manifes van S.C.U.M geskryf, 'n radikale feministiese werk wat sedertdien 'n volgelingskap opgebou het, beide van diegene wat dit ernstig bejeën sowel as diegene wat dit snaaks vind. Solanas het in die 1968-rolprent, "I, A Man", verskyn. Vroeër op die dag van die aanval is Solanas die deur gewys nadat sy by die Factory opgedaag het, op soek na 'n draaiboek wat sy voorheen aan Warhol gegee het (die draaiboek was blykbaar verlê).<ref name="Jobey">Jobey, Liz. "Solanas and Son". ''The Guardian'' (Manchester, England) 24 Augustus 1996: bl. T10 en die daaropvolgende.</ref>
 
Warhol was in die bors geraak en het 'n ernstige wond opgedoen. Hy het die insident skaars oorleef: dokters het sy borskas oopgemaak en sy hart masseer om die hart se beweging te help stimuleer. Warhol is ernstig verwond in die aanval en het die fisiese gevolge daarvan vir die res van sy lewe ervaar aangesien hy 'n korset moes dra om hom te ondersteun. Die skietvoorval het ook 'n ingrypende invloed op Warhol se lewe en [[kuns]] gehad.<ref name="Harding">Harding, James, "The Simplest Surrealist Act: Valerie Solanas and the (Re)Assertion of Avantgarde Priorities" TDR: The Drama Review, Volume 45, Nommer 4, Winter 2001, bl. 142-162.</ref>
 
Tydens die voorval was Solanas die enigste lid van S.C.U.M.. Sy is 'n dag na die aanval gearresteer en het haar aksies probeer verduidelik deur te sê "Hy het te veel beheer oor my lewe." Ná die voorval het die aktiwiteite by die Factory heelwat meer gekontroleerd geraak en vir baie het hierdie gebeurtenis 'n einde aan die "Factory 60's" gebring.<ref name="Warhol">Warhol, Andy and Pat Hacket, ''Popism: The Warhol Sixties'' (New York: Harvest Books, 1980), pp. 287-295.</ref>
Lyn 68:
Warhol het gereeld as vrywilliger uitgehelp by veilige huise vir haweloses in New York, veral gedurende die besiger tye van die jaar. Hy beskryf homself as 'n godsdienstige persoon, alhoewel hy nie deur die tradisionele godsdienstiges aanvaar word nie weens sy homoseksualiteit. Baie van sy latere werke bevat byna verskuilde godsdienstige temas of onderwerpe. Na sy dood is werke met godsdienstige temas tussen sy privaat dokumente gevind. Warhol het ook gedurende sy lewe gereeld die mis in die [[Rooms-Katolieke Kerk]] bygewoon.
 
In vergelyking met die sukses en skandaal van Warhol se werk in die 1960's was die 1970's 'n baie stiller dekade. In hierdie dekade het Warhol egter meer van 'n entrepreneur geword. Volgens Bob Colacello, het Warhol baie van sy tyd bestee om nuwe ryk kliënte te werf vir portretkommissies insluitende [[Mick Jagger]], [[Brigitte Bardot]] en [[Michael Jackson]]. Hy stig ook ''Interview Magazine'' en publiseer ''The Philosophy of Andy Warhol'' ([[1975]]). In hierdie boek stel hy sy idees oor die aard van [[kuns]] as volg: "Die maak van geld is kuns, en om te werk is kuns en goeie besigheid is die beste kuns."
 
== Die 1980's ==
Lyn 135:
Sy gewildste en krities suksesvolste rolprent was ''Chelsea Girls'' uit 1966. Die rolprent was hoogs innoverend, siende dat dit bestaan het uit twee 16mm films wat terselfdertyd geprojekteer was, met twee verskillende verhale wat in tandem vertoon was. Uit die kraam van die filmoperateur sou die klank met tye harder gestel word vir een film, om die verhaal te beklemtoon, en sagter gestel word vir die ander. Die vermenigvuldiging van beelde het Warhol se sifdrukwerke van die vroeë sestigerjare herroep. Die invloed van die rolprent se gesplitste skerm en dubbel-verhalende styl kan gesien word in moderne werke soos Mike Figgis se rolprent ''Timecode'' en selfs, indirek, in gewilde reekse soos die vroeë seisoene van die televisiereeks ''24''.
 
Ander belangrike rolprente sluit in ''Bike Boy'', ''My Hustler'' en ''Lonesome Cowboys'', 'n wellustige skyn-Wilde Weste-prent. Hierdie rolprente en ander titels dokumenteer die gay ondergrondse kultuur van die tyd en bly 'n prominente deel van studies oor seksualiteit en [[kuns]].<ref>Sien, byvoorbeel, Mathew Tinkom se ''Working Like a Homosexual'' (Duke University Press, 2002) of Juan Suarez se ''Bike Boys, Drag Queens, and Superstars'' (Indiana University Press, 1996).</ref> Warhol se laaste rolprent as regisseur was ''Blue Movie'', waarin Warhol se superster, Viva, geslagsgemeenskap hê en rond speel met 'n man vir 33 minute van die rolprent se speeltyd. Die rolprent was in die tyd skandalig vir sy reguit benadering van 'n seksuele daad. Die aktrise, Viva, het vir baie jaar geweier dat die rolprent vertoon word. Die was in 2005 vir die eerste keer in meer as dertig jaar aan die publiek in New York vertoon.
 
Na die skietvoorval op 3 Junie 1968 het 'n afgesonderde Warhol sy persoonlike betrokkenheid in rolprentvervaardiging laat vaar. Sy volgeling en assistent-regisseur, Paul Morrissey, het sy take as rolprentvervaardiger vir die Factory-lui oorgeneem en rolprente wat die Warhol-naam dra was van toe af meer gemik op die hoofstroom en meer verhalende, uitbuitende ("''exploitation''") B-films, soos ''Flesh'', ''Trash'' en ''Heat''. Al hierdie rolprente, insluitende die latere ''Blood for Dracula'' en ''Andy Warhol's Frankenstein'' was baie meer op die hoofstroom gemik as enige iets wat Warhol as regisseur self aangepak het.
Lyn 349:
Hy het die skinderblad, ''Interview'', gestig: die tydskrif was 'n platform vir bekende persone wat hy goedgekeur het en 'n besigheid wat deur sy vriende beman was. Hy het aan al sy boeke met ander mense saamgewerk. Hy het die jong skilder Jean-Michel Basquiat en die musiekgrop, ''The Velvel Underground'', aangeneem en aan die publiek voorgestel as sy nuutste belangstelling en met hulle saamgewerk aan "produkte". Hy het verbruikersprodukte aanbeveel, in advertensies verskyn en dikwels in gasrolle (as homself) verskyn in televisieprogramme en rolprente (byvoorbeeld Love Boat, Saturday Night Live en die [[Richard Pryor]]-rolprent, ''Dynamite Chicken'').
 
In hierdie sin was Warhol 'n aanhanger van "kunsbesigheid" en "besigheidskuns": in die boek, ''The Philosophy of Andy Warhol from A to B and Back Again'', het hy uitgebreid oor sy belangstelling in kuns as 'n besigheid geskryf. Dit was 'n radikale nuwe standput, siende dat kunstenaars gewoonlik teen die handelsgees was. Warhol en ander popkunstenaars het die kunstenaar se posisie herdefinieer as professioneel, kommersieel en gewild. Warhol het dit bereik deur metodes, beelde en talente te gebruik wat vir almal beskikbaar was. Op hierdie manier het Popkuns bygedra tot 'n filosofiese en praktiese opneming van kuns in popkultuur en die samelewing en [[kuns]] as 'n produk van die samelewing aan te bied.
 
== Museums ==