[[Image:Lichtbreking-door-prisma.jpg|right|thumb|200px|Ligbreking deur 'n prisma]]
'''Ligbreking''', is die verandering, [[ligbuiging]], ligbreking of [[refraksie]] in die [[voortplantingsrigting]] van 'n [[energiegolf]] (in hierdie geval 'n [[liggolf]]) wanneer dit sydelings (nie loodreg nie) deur die oppervlak tussen twee [[medium]]s beweeg, een medium met 'n sekere [[digtheid]] (byvoorbeeld [[lug]]) en 'n ander medium van verskillende digtheid (byvoorbeeld [[glas]]).
Die refraksie van 'n liggolf vind plaas op die grens ([[oppervlak]]) tussen die twee mediums, dit wil sê die vlak waar die glas en die lug aan mekaar raak. Die snelheid waarteen 'n liggolf beweeg, word beïnvloed deur die digtheid van die medium waarin die liggolf beweeg.
Die [[wet van Snellius]] beskryf die verband tussen die [[invalshoek]] en [[uitgangshoek]].
In 'n digter medium sal 'n liggolf dus stadiger beweeg as 'n liggolf in ’n minder digte medium. Refraksie kan ook omskryf word as die verhouding tussen die snelheid van ’n liggolf in 'n [[vakuum]] en die snelheid van ’n liggolf in die medium waarin 'n liggolf beweeg. Die verandering in die voorplantingsnelheid van ’n liggolf wat vanuit een medium met 'n bepaalde refraksie indeks op ’n medium met 'n ander [[refraksie indeks]] inval, kan verklaar word aan die hand van die [[molekulêre eienskappe]] van die medium. Die [[elektrone]] van die [[molekules]] waaruit die medium bestaan, ondergaan [[trilling]]svibrasies as gevolg van die invallende liggolwe en straal hierdeur self lig uit. Die invallende liggolwe word in die medium deur interferensie met die lig wat deur die trillendevibrerende elektrone uitgestuur word, uitgedoof en die liggolwe wat oorbly is dan dié wat deur die elektrone uitgestuur word. Die grootte van die refraksie indeks word bepaal deur die wyse waarop die elektrone van die medium deur die invallende liggolwe in vibrasie gebring word.
medium deur die invallende liggolwe in trilling gebring word.
Die verandering in die [[voortplantingsnelheid]] van ’n liggolf wat vanuit een materiële medium met ’n bepaalde refraksie indeks (digtheid) op ’n materiële medium met ’n ander refraksie indeks (digtheid) inval, kan verklaar word aan die hand van die [[atomiese eienskappe]] van die materiële medium waarbinne die liggolf voortgeplant word. Die elektrone van die [[atome]] waaruit die materiële medium bestaan, ondergaan trillingsvibrasies as gevolg van die invallende liggolwe en straal hierdeur self lig uit. Die invallende liggolwe word in die materiële medium deur interferensie met die lig wat deur die trillende elektrone uitgestuur word, uitgedoof en die liggolwe wat oorbly is dan dié wat deur die elektrone uitgestuur word. Die grootte van die refraksie indeks word dan bepaal deur die wyse waarop die elektrone van die materiële medium deur die invallende liggolwe in trillingvibrasie gebring word.
Deur die verkillende [[golflengte]]s of ([[kleur]]e) lig is die breking meestal ook verskillend, hierdeur word byvoorbeeld in 'n [[Prisma (optika)|prisma]] een [[lig]]bundel gebreek of gesplits in bundels verskillende kleure, dus in lig met die verskillende [[frekwensie]]s. Dié verskynsel word dispersie genoem.
