Duitse Bond: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
kNo edit summary |
k Bygewerk |
||
Lyn 133:
Die Duitse Bond is as gevolg van die Duitse Oorlog in [[1866]] nog in dieselfde jaar volgens die Praagse Vredesooreenkoms ontbind. Vanaf November 1870 het ná die toetreding van die drie Suid-Duitse state tot die Noord-Duitse Bond vir 'n kort tydperk 'n nuwe, kortstondige "Duitse Bond" ontstaan. Ná die Duitse rykstigting in [[1871]] het dit deel van die [[Duitse Keiserryk]] geword.
== Politieke struktuur en doelwitte ==
=== Voorgeskiedenis ===
Die gebeure tydens die Franse Rewolusie en die vryheidsgedagte van die Verligting het die politieke bewussyn in Wes-Europese lande gewek wat reeds as eenheidstate bestaan het, soos Frankryk en Engeland. Daarenteen was Duitsland steeds verdeel in 'n verskeidenheid klein state. Vanaf die middel van die 18de eeu het digters, skrywers, geleerdes en opgeleide burgers die idee van 'n gemeenskaplike kulturele nasie van Duitssprekendes bevorder. Hieruit het die Duitse Beweging voortgespruit, 'n aanvanklik onpolitiese stroming in die literatuur, filosofie en geesteswetenskappe.
Onder die indruk van die Franse heerskappy tydens die Napoleontiese periode is die onpolitiese vryheidsgedagtes in 'n toenemende mate met volk en nasie verbind. Die verwesenliking van nasionale vryheid was 'n kulturele en politieke doelwit vir 'n verskeidenheid bewegings, alhoewel die stigting en presiese struktuur van 'n Duitse eenheidstaat nie verder gespesifiseer is nie.
Daar was drie hoofstromings van definies vir die Duitse nasie:
* as kulturele geestesgemeenskap wat deur klassieke en verligte gedagtes beïnvloed is;
* as volk wat 'n gemeenskaplike lot deel ('n stroming wat deur romantiese volks- en middeleeuse ryksgedagtes beïnvloed is); en
* as politieke gemeenskap van vrye burgers volgens die voorbeeld van die Franse nasionale staat.
Dié uiteenlopende nasionale gedagtes was aanvanklik ondergeskik aan die gemeenskaplike vryheidstryd teen Napoléon Bonaparte. Toe die Franse heerskappy afgeskud was, het die verdeeldheid weer sigbaar geword. 'n Beweging van patriotte onder leiding van vom Stein, E.M. Arndt en Joseph Görres het hulle ten gunste van 'n Duitse Ryk as eenheidstaat uitgespreek. Maar die mededinging van Pruise en Oostenryk om die oorheersende rol in 'n nuwe staat was 'n onoorkombare struikelblok, net soos die onafhanklikheidsstrwe van tientalle Duitse prinse en konings wat nie bereid was om hul mag aan 'n nasionale regering af te staan nie.
Uiteindelik is 'n kompromie aangegaan en 'n statebond in die lewe geroep wat die binnelandse en nasionale veiligheid van Duitsland sou verseker, maar ook die onafhanklikheid en onaantasbaarheid van alle Duitse state wat, volgens artikel 2 van die stigtingsdokument van die Duitse Bond, as selfstandige politieke entiteite bewaar sou bly.
So het die Duitse Bond uit 39 lede bestaan, waaronder vier vrye stede en 35 vorste, insluitende die konings van Groot-Brittanje (as monarge van Hannover) en Nederland (as monarge van Luxemburg). Enkele lande, wat later, vanaf 1871, deel uitgemaak het van die Duitse Keiserryk, is nie by die Bond ingesluit nie: die provinsies Oos-Pruise, Wes-Pruise en Posen, Sleeswyk-Holstein en Elsas-Lotaringe. Daarenteen is die Duitse kroonlande van Oostenryk, Liechtenstein en Luxemburg-Limburg by die Duitse Bond ingesluit.
[[Kategorie:Geskiedenis van Duitsland]]
| |||