Okkerneut: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Addbot (besprekings | bydraes) |
Skakels |
||
Lyn 23:
Okkerneute is die geronde, enkelsadige [[steenvrug]]te van 'n okkerneutboom. Die okkerneutvrug word omhul deur 'n groen, leeragtige, vlesige huls. Die huls is oneetbaar. Na die vrugoes sal die verwydering van die huls die geplooide okkerneutdop blootstel, wat uit twee helftes bestaan. Hierdie dop is hard en omvat die vrugkern, wat ook uit twee helftes bestaan wat deur 'n partisie van mekaar geskei word. Die saadkerne - algemeen beskikbaar as dopokkerneute - is gehul in 'n bruin saadmantel wat antioksidante bevat. Die antioksidante beskerm die olieryke saad teen atmosferiese suurstof en gevolglike bederf.<ref name=wde1/>
Die twee soorte wat mees algemeen vir hul sade verbou word is die Egte okkerneut en Swartokkerneut. Die Egte okkerneut (''J. regia'') het sy ontstaan in [[Persië]], en die Swartokkerneut (''J. nigra'') is inheems aan oostelike [[Noord-Amerika]]. Die Swartokkerneut is ryk gegeurd, maar weens die harde dop en morsige onthulsingsproses is dit nie van groot kommersiële waarde in neutverbouing nie. Die handelsvariëteite is byna almal kruisings van die Egte okkerneut.<ref>{{cite web|title=Commodity Profile: English Walnuts |publisher=AgMRC, Universiteit van Kalifornië|year=2006|url=http://aic.ucdavis.edu/profiles/Walnut-2006.pdf}}</ref>
Ander spesies sluit in ''[[Juglans californica|J. californica]]'', die Kaliforniese swartokkerneut (dikwels aangewend as 'n onderstam vir kommersiële verbouing van ''J. regia''), ''J. cinerea'' (Botterneute), en ''J. major'', die [[Arizona]]-okkerneut.
Okkerneute bring hul loof laat voort, tipies nie voor die latere helfte van die lenteseisoen nie. Hulle stel ook chemikalië in die grond vry wat mededingende plantegroei belemmer. Gevolglik moet blom- of groentetuine nie te naby aan hierdie bome aangelê word nie.
| |||