Komeet: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Uitgebrei, nog besig
Uitgebrei, nog besig
Lyn 38:
 
In 2009 is bevestig dat die aminosuur [[glikokol]] gevind is in die komeetstof wat [[Nasa]] se Stardust-sending versamel het.<ref>{{cite journal |doi=10.1111/j.1945-5100.2009.tb01224.x |title=Cometary glycine detected in samples returned by Stardust |year=2009 |last1=Elsila |first1=Jamie E. |last2=Glavin |first2=Daniel P. |last3=Dworkin |first3=Jason P. |journal=Meteoritics & Planetary Science |volume=44 |issue=9 |pages=1323|bibcode = 2009M&PS...44.1323E }}</ref> In Augustus 2011 is ’n verslag gepubliseer wat op Nasa se bestudering van [[Meteoor|meteoriete]] geskoei was, en daarin is die moontlikheid genoem dat [[DNS]] en [[RNS]]-komponente ([[adenien]], [[guanien]] en verwante organiese molekules) vorm op [[asteroïde]]s en komete.<ref name="Callahan">{{cite journal |doi=10.1073/pnas.1106493108 |title=Carbonaceous meteorites contain a wide range of extraterrestrial nucleobases |year=2011 |last1=Callahan |first1=M.P. |last2=Smith |first2=K.E. |last3=Cleaves |first3=H.J. |last4=Ruzicka |first4=J. |last5=Stern |first5=J.C. |last6=Glavin |first6=D.P. |last7=House |first7=C.H. |last8=Dworkin |first8=J.P. |journal=Proceedings of the National Academy of Sciences |volume=108 |issue=34 |pages=13995|bibcode = 2011PNAS..10813995C }}</ref><ref name="Steigerwald">{{cite web |last=Steigerwald |first=John |title=NASA Researchers: DNA Building Blocks Can Be Made in Space |url=http://www.nasa.gov/topics/solarsystem/features/dna-meteorites.html |publisher=NASA |date=8 Augustus 2011 |accessdate=31 Julie 2013}}</ref>
 
Die buitenste oppervlak van komeetkerns het ’n baie lae [[albedo]] en hulle is van die swaks weerkaatsende voorwerpe in die Sonnestelsel. Die [[Giotto-sending|Giotto]]-ruimtetuig het bevind dat Halley se Komeet net 4% van die lig weerkaats wat daarop val,<ref name="dark">{{cite journal |doi=10.1126/science.275.5308.1900 |title=The Activity and Size of the Nucleus of Comet Hale-Bopp (C/1995 O1) |year=1997 |last1=Weaver |first1=H. A. |journal=Science |volume=275 |issue=5308 |pages=1900–4 |pmid=9072959 |last2=Feldman |first2=PD |last3=a'Hearn |first3=MF |last4=Arpigny |first4=C |last5=Brandt |first5=JC |last6=Festou |first6=MC |last7=Haken |first7=M |last8=McPhate |first8=JB |last9=Stern |first9=SA |last10=Tozzi |first10=GP|bibcode = 1997Sci...275.1900W }}</ref> en [[Deep Space 1]] het ontdek dat Borrelly se Komeet net 3% van die lig weerkaats;<ref name="dark" /> in vergelyking daarmee weerkaats [[teer]] 7% van die lig wat daarop val. Dié swak weerkaatsing stel komete in staat om die hitte te absorbeer wat hulle nodig het om gasse uit te dryf.<ref>{{cite book |url=http://books.google.co.uk/books?id=PRqVqQKao9QC&pg=PA91#v=onepage&q&f=false |page=91 |title=Habitability and Cosmic Catastrophes |isbn=9783540769453 |author1=Hanslmeier |first1=Arnold |year=2008}}</ref>
 
{| class=wikitable style="float: right; margin-left: 0.5em;"
Line 54 ⟶ 52:
|Wild || {{nowrap|5,5 × 4 × 3,3}}<ref name=wild2>{{cite web|title=Comet 81P/Wild 2|publisher=The Planetary Society|url=http://www.planetary.org/explore/topics/asteroids_and_comets/wild2.html|accessdate=November 20, 2007}}</ref> || 0,6<ref name=Britt2006/> || 2,3{{e|13}}
|}
 
Die buitenste oppervlak van komeetkerns het ’n baie lae [[albedo]] en hulle is van die swaks weerkaatsende voorwerpe in die Sonnestelsel. Die [[Giotto-sending|Giotto]]-ruimtetuig het bevind dat Halley se Komeet net 4% van die lig weerkaats wat daarop val,<ref name="dark">{{cite journal |doi=10.1126/science.275.5308.1900 |title=The Activity and Size of the Nucleus of Comet Hale-Bopp (C/1995 O1) |year=1997 |last1=Weaver |first1=H. A. |journal=Science |volume=275 |issue=5308 |pages=1900–4 |pmid=9072959 |last2=Feldman |first2=PD |last3=a'Hearn |first3=MF |last4=Arpigny |first4=C |last5=Brandt |first5=JC |last6=Festou |first6=MC |last7=Haken |first7=M |last8=McPhate |first8=JB |last9=Stern |first9=SA |last10=Tozzi |first10=GP|bibcode = 1997Sci...275.1900W }}</ref> en [[Deep Space 1]] het ontdek dat Borrelly se Komeet net 3% van die lig weerkaats;<ref name="dark" /> in vergelyking daarmee weerkaats [[teer]] 7% van die lig wat daarop val. Dié swak weerkaatsing stel komete in staat om die hitte te absorbeer wat hulle nodig het om gasse uit te dryf.<ref>{{cite book |url=http://books.google.co.uk/books?id=PRqVqQKao9QC&pg=PA91#v=onepage&q&f=false |page=91 |title=Habitability and Cosmic Catastrophes |isbn=9783540769453 |author1=Hanslmeier |first1=Arnold |year=2008}}</ref>
 
Komeetkerns met ’n radius van tot 30 km is waargeneem,<ref>{{cite journal |doi=10.1023/A:1021545031431 |year=2000 |last1=Fernández |first1=Yanga R. |journal=Earth, Moon, and Planets |volume=89 |pages=3|bibcode = 2000EM&P...89....3F }}</ref> maar dit is moeilik om hul presiese grootte te meet.<ref>{{cite web |url=http://www2.ess.ucla.edu/~jewitt/nucleus.html |title=The Cometary Nucleus |publisher=Department of Earth and Space Sciences, UCLA |date=April 2003 |accessdate=31 Julie 2013}}</ref> Die deursnee van P/2007 R5 se kern is moontlik net 100-200 meter.<ref name=soho>{{cite web |title=SOHO's new catch: its first officially periodic comet |publisher=European Space Agency |url=http://www.esa.int/Our_Activities/Space_Science/SOHO_s_new_catch_its_first_officially_periodic_comet |accessdate=16 Augustus 2013}}</ref> Omdat geen kleiner komete al ontdek is nie ondanks instrumente wat al hoe sensitiewer word, laat sommige kenners glo daar is bitter min komete wat kleiner as 100 m breed is.<ref>{{harvnb|Sagan|Druyan|1997|p=137}}</ref> Daar word geraam dat die bekende komete ’n gemiddelde digtheid het van 0,6 [[Gram|g]]/cm<sup>3</sup>.<ref name=Britt2006>{{cite journal |bibcode=2006LPI....37.2214B |title=Small Body Density and Porosity: New Data, New Insights |last1=Britt |first1=D. T. |last2=Consolmagno |first2=G. J. |last3=Merline |first3=W. J. |volume=37 |year=2006 |pages=2214 |journal=37th Annual Lunar and Planetary Science Conference |url=http://www.lpi.usra.edu/meetings/lpsc2006/pdf/2214.pdf }}</ref> Vanweë hul lae massa word komeetkerns nie deur hul swaartekrag [[Hidrostatiese ewewig|in ’n ronde bol gedruk]] nie en daarom het hulle onrëlmatige vorms.<ref>{{cite web |url=http://history.nasa.gov/SP-467/ch7.htm |title=The Geology of Small Bodies |publisher=NASA |accessdate=15 August 2013}}</ref>
Lyn 84:
Beide die koma en stert word deur die Son verlig en kan sigbaar word wanneer die komeet deur die binneste Sonnestelsel beweeg; die stof weerkaats die sonlig regstreeks en die gasse gloei vanweë [[Ioon|ionisasie]].<ref name="le">{{cite web |url=http://www.le.ac.uk/ph/faulkes/web/planets/r_pl_comets.html |title=Comets |publisher=University of Leicester |last1=Brinkworth |first1=Carolyn |last2=Thomas |first2=Claire |accessdate=31 July 2013}}</ref> Die meeste komete is te dof om sonder ’n [[teleskoop]] te sien, maar elke dekade is daar ’n paar wat helder genoeg is om met die blote og te sien.<ref>{{cite book |url=http://books.google.co.uk/books?id=caYpAQAAMAAJ |page=75 |title=A field guide to the stars and planets |isbn=9780395934326 |last=Pasachoff |first=Jay M |year=2000}}</ref> Soms ondergaan die komeet ’n groot en skielike uitbarsting van gas en stof, en in dié tyd word die koma vir ’n tydperk baie groter. Dit het in 2007 met Komeet Holmes gebeur.<ref name="atmosphere">{{cite web |last=Jewitt |first=David |url=http://www2.ess.ucla.edu/~jewitt/holmes.html |title=Comet Holmes Bigger Than The Sun |publisher=Institute for Astronomy at the University of Hawaii |accessdate=31 Julie 2013}}</ref>
 
[[Lêer:Encke tail rip off.ogg|thumb|left|Encke se Komeet verloor sy stert.]]
Die strome stof en gas vorm elk sy eie stert wat in verskillende rigtings wys. Die stroom stof in die komeet se stert vorm dikwels ’n gekromde stert, wat ’n tipe II- of stofstert genoem word.<ref name="le"/> Die ioon- of tipe I-stert, wat uit gasse bestaan, wys altyd presies weg van die Son af omdat die gas meer deur die sonwind beïnvloed word as die stof, en dit volg dus magnetieseveldlyne eerder as ’n wentelbaan.<ref>{{cite book |url=http://books.google.co.uk/books?id=S4xDhVCxAQIC&pg=PA422#v=onepage&q&f=false |page=422 |title=The Cambridge Guide to the Solar System |isbn=9781139494175 |last=Lang |first=Kenneth R. |year=2011}}</ref>
 
Soms wys ’n kort stert in die teenoorgestelde rigting as as die ioon- en stofstert – dit word ’n antistert genoem. Dit het sterrekundiges eers laat kopkrap, maar dit is nou bekend dat dit die punt van die stofstert is wat oënskynlik voor die komeet uit geprojekteer word vanweë ons waarnemingshoek.<ref>{{cite web |title=PanSTARRS: The Anti Tail Comet |url=http://apod.nasa.gov/apod/ap130629.html |publisher=NASA |date=29 Junie 2013 |accessdate=31 Julie 2013}}</ref> Die waarneming van ioonsterte het aansienlik bygedra tot die ontdekking van sonwind.<ref>{{cite journal |doi=10.1007/BF00225271 |title=The plasma tails of comets and the interplanetary plasma |year=1963 |last1=Biermann |first1=L. |journal=Space Science Reviews |volume=1 |issue=3 |page=553|bibcode = 1963SSRv....1..553B }}</ref> Die ionstert word gevorm vanweë die ionisasie van deeltjies in die koma deur [[ultraviolet]]-sonstraling. Wanneer die deeltjies geïoniseer is, het hulle ’n netto positiewe [[elektriese lading]], wat op sy beurt ’n "kunsmatige [[magnetosfeer]]" om die komeet vorm. Die komeet en sy kunsmatige magnetiese veld vorm ’n hindernis vir die uitvloeiende sonwinddeeltjies. Omdat die [[relatiewe spoed]] van die komeet en die sonwind [[supersonies]] is, vorm ’n [[boogskok]] voor die komeet in die rigting waarin die sonwind waai. In hierdie boogskok versamel groot konsentrasies komeet-ione en hulle "laai" die son se magnetiese veld met plasma, sodat die veldlyne om die komeet "drapeer" en die ioonstert vorm.<ref name="pp 864">{{cite book |last1=Carroll |first1=B. W. |last2=Ostlie |first2=D. A. |title=An Introduction to Modern Astrophysics |pages=864–874 |publisher=Addison-Wesley |year=1996 |isbn=0-201-54730-9}}</ref>
 
[[Lêer:Encke tail rip off.ogg|thumb|left|Encke se Komeet verloor sy stert.]]
As die ioonstertlading groot genoeg is, word die magneetveldlyne saamgedruk tot die punt waar iewers by die ioonstert [[magnetiese rekonneksie]] plaasvind. Dit lei daartoe dat die komeet se stert "gediskonnekteer" word.<ref name="pp 864" /> Dit is al ’n paar keer waargeneem – die een noemenswaardige voorval het op 20 April 2007 plaasgevind toe die ioonstert van [[Encke se Komeet]] heeltemal afgesny is. Dié gebeurtenis is deur die STEREO-ruimtetuig waargeneem.<ref>{{cite journal |doi=10.1007/s11207-008-9299-0 |title=The Heliospheric Imagers Onboard the STEREO Mission |year=2008 |last1=Eyles |first1=C.J. |last2=Harrison |first2=R.A. |last3=Davis |first3=C.J. |last4=Waltham |first4=N.R. |last5=Shaughnessy |first5=B.M. |last6=Mapson-Menard |first6=H.C.A. |last7=Bewsher |first7=D. |last8=Crothers |first8=S.R. |last9=Davies |first9=J.A. |journal=Solar Physics |volume=254 |issue=2 |pages=387 |last10=Simnett |first10=G.M. |last11=Howard |first11=R.A. |last12=Moses |first12=J.D. |last13=Newmark |first13=J.S. |last14=Socker |first14=D.G. |last15=Halain |first15=J.-P. |last16=Defise |first16=J.-M. |last17=Mazy |first17=E. |last18=Rochus |first18=P.|bibcode = 2009SoPh..254..387E }}</ref>
 
===Meteoorreëns===
Komete laat ’n stroom vaste afval agter wat te groot is om deur stralingsdruk of die sonwind verwyder te word.<ref>{{harvnb|Sagan|Druyan|1997|p=235}}</ref> As die komeet se pad dié van die Aarde om die Son kruis, sal daar waarskynlik ’n [[meteoor]]reën wees wanneer die Aarde deur die stroom afval beweeg. Die Perseïde-meteoorreën vind byvoorbeeld elke jaar tussen 9 en 13 Augustus plaas wanner die Aarde deur die wentelbaan van Komeet Swift–Tuttle beweeg.<ref name=showers/> Halley se Komeet is die bron van die Orionide-meteoorreën in Oktober.<ref name=showers>{{cite web |title=Major Meteor Showers |publisher=Meteor Showers Online |url=http://meteorshowersonline.com/major_meteor_showers.html |accessdate=31 Julie 2013}}</ref>
 
===Komete in ander stelsels===
[[Eksokomeet|Eksokomete]], komete buite ons Sonnestelsel, is ook al waargeneem en is waarskynlik algemeen in die [[Melkweg]].<ref name="berk">{{cite web |title=Exocomets may be as common as exoplanets |url=http://newscenter.berkeley.edu/2013/01/07/exocomets-may-be-as-common-as-exoplanets/ |date=7 Januarie 2013 |publisher=UC Berkley |accessdate=30 Julie 2013 |last=Sanders |first=Robert}}</ref> Die eerste eksokomeet wat ontdek is, was in 1987 om [[Beta Pictoris]], ’n baie jong [[Sterreklassifikasie#Klas A|tipe A V]]-ster.<ref name="Space-20130107">{{cite web |title='Exocomets' Common Across Milky Way Galaxy |url=http://www.space.com/19156-exocomets-alien-solar-systems.html |date=7 Januarie 2013 |publisher=Space.com |accessdate=8 Januarie 2013 }}</ref><ref name="Beust1990">{{cite journal |bibcode=1990A&A...236..202B |title=The Beta Pictoris circumstellar disk. X - Numerical simulations of infalling evaporating bodies |last1=Beust |first1=H. |last2=Lagrange-Henri |first2=A.M. |last3=Vidal-Madjar |first3=A. |last4=Ferlet |first4=R. |volume=236 |year=1990 |pages=202-216 |journal=Astronomy and Astrophysics (ISSN 0004-6361)}}</ref> Altesaam 10 sulke eksokometestelsels is sedertdien waargeneem danksy die [[Spektraallyn|absorpsiespektrum]] wat geskep word deur die groot gaswolke wat deur komete uitgestraal word wanneer hulle naby hul ster verbybeweeg.<ref name="Space-20130107" /><ref name="berk"/>
 
==Wentebaaneienskappe==
[[Lêer:Comet Kohoutek orbit p391.svg|thumb|upright=1.25|Die wentelbane van Komeet Kohoutek (rooi) en die Aarde (blou), wat die hoë eksentrisiteit van die komeet se wentelbaan wys asook sy spoed terwyl dit naby die Son is.]]
Die meeste komete is klein Sonnestelsel-liggame met ’n lang elliptiese wentelbane wat maak dat hulle vir ’n kort ruk naby die Son kom en dan vir ’n lang ruk ver weg na die buitenste deel van die Sonnestelsel beweeg.<ref>{{cite web |url=http://www.st-andrews.ac.uk/~bds2/ltsn/ljm/JAVA/COMETORB/COMET.HTM |title=The Orbit of a Comet |publisher=University of St Andrews |accessdate=1 September 2013}}</ref> Komete word dikwels geklassifiseer volgens die lengte van hul wentelperiodes: hoe langer die periode, hoe meer uitgerek is die [[ellips]].
 
===Kort periode===
Periodieke of kortperiodekomete is dié met ’n wentelperiodes van minder as 200 jaar.<ref>{{cite web |url=http://amazing-space.stsci.edu/glossary/def.php.s=topic_comets |title=Short-Period Comet |publisher=Amazing Space |accessdate=31 Julie 2013}}</ref> Hulle wentel gewoonlik in op die elliptiese vlak in dieselfde rigting as die planete.<ref>{{cite book |url=http://books.google.co.uk/books?id=Ox5hCOc9A2AC&pg=PA117#v=onepage&q&f=false |page=117 |title=Our Cosmic Origins: From the Big Bang to the Emergence of Life and Intelligence |isbn=9780521794800 |last=Delsemme |first=Armand H. |year=2001}}</ref> Hulle is gewoonlik tydens hul [[Apside|afelium]] in die buitenste wyke van die Sonnestelsel waar die buitenste vier planete ([[Jupiter (planeet)|Jupiter]] en verder) voorkom; die afelium van Halley se Komeet is byvoorbeeld net buite die wentelbaan van Neptunus. Komete waarvan die afelium naby ’n groot planeet se wentelbaan is, word sy "familie" genoem.<ref name=Wilson1909>{{cite journal |last=Wilson |first=H. C. |title=The Comet Families of Saturn, Uranus and Neptune |journal=Popular Astronomy |volume=17 |pages=629–633 |year=1909 |bibcode=1909PA.....17..629W}}</ref> Sulke families ontstaan vermoedelik wanneer die planeet ’n voorheen langperiodekomeet in ’n korter wentelbaan trek.<ref>{{cite web |url=http://www.uwgb.edu/dutchs/PLANETS/Comets.HTM |title=Comets |first=Steven |last=Dutch |publisher=Natural and Applied Sciences, University of Wisconsin |accessdate=31 Julie 2013}}</ref> Jupiter is planeet wat die meeste komete beïnvloed omdat sy massa meer as dubbel dié van al die ander planete saam is.
 
Die ander uiterste is komete soos Encke se Komeet, waarvan die wentelbaan nie tot by die wentelbaan van Jupiter strek nie; hulle is bekend as "Encketipe-komete". Kortperiodekomete met wentelperiodes van minder as 20 jaar en lae inklinasies (tot 30º) word "Jupiterfamilie-komete" genoem.<ref>{{cite web |url=http://www.dtm.ciw.edu/users/sheppard/satellites/jf.html |title=The Jupiter Family Comets |publisher=Department of Terrestrial Magnetism Carnegie Institution of Washington |accessdate=11 Augustus 2013}}</ref><ref name="britastro">{{cite web |url=http://www.britastro.org/projectalcock/Comets%20where%20are%20they.htm |title=Comets – where are they ? |date=6 November 2012 |publisher=British Astronomical Association |accessdate=11 Augustus 2013}}</ref> Dié soos Halley, met wentelperiodes van tussen 20 en 200 jaar en inklinasies van nul tot meer as 90º, word "Halleytipe-komete" genoem.<ref name="Morbidelli2006">{{cite journal |doi=10.1007/s11214-008-9405-5 |title=Dynamical Origin of Comets and Their Reservoirs |year=2008 |last1=Duncan |first1=Martin J. |journal=Space Science Reviews |volume=138 |pages=109|bibcode = 2008SSRv..138..109D }}</ref><ref name=jewitt2002>{{Cite journal |doi=10.1086/338692 |title=From Kuiper Belt Object to Cometary Nucleus: The Missing Ultrared Matter |year=2002 |last1=Jewitt |first1=David C. |journal=The Astronomical Journal |volume=123 |issue=2 |pages=1039|bibcode = 2002AJ....123.1039J }}</ref> Tot in 2013 is net 72 Halleytipe-komete waargeneem in vergelyking met 470 Jupiterfamilie-komete.<ref name=yfernandez>{{Cite web |title=List of Jupiter-Family and Halley-Family Comets |url=http://www.physics.ucf.edu/~yfernandez/cometlist.html |date=16 Julie 2013 |publisher=University of Central Florida: Physics |accessdate=31 Julie 2013}}</ref>
 
Onlangs ontdekte "hoofgordelkomete" vorm ’n aparte klas; hulle wentel in meer sirkelvormige bane in die [[asteroïdegordel]].<ref>
{{cite web |last=Reddy |first=Francis |title=New comet class in Earth's backyard |url=http://www.astronomy.com/sitecore/content/Home/News-Observing/News/2006/04/New%20comet%20class%20in%20Earths%20backyard.aspx?sc_lang=en |work=Astronomy |date=3 April 2006 |accessdate=31 Julie 2013}}</ref>
 
Vanweë hul wenteleienskappe het kortperiodekomete vermoedelik hul oorsprong in die [[Sentour (kleinplaneet)|Sentoure]] en die [[Kuiper-gordel]] en sy [[verstrooide skyf]]<ref name="Davidsson"/> – ’n skyf van voorwerpe anderkant Neptunus – terwyl die bron van langperiodekomete vermoedelik die meer verafgeleë sferiese [[Oort-wolk]] is.<ref>{{cite journal |bibcode=1950BAN....11...91O |title=The structure of the cloud of comets surrounding the Solar System and a hypothesis concerning its origin |author1=Oort |first1=J. H. |volume=11 |year=1950 |pages=91 |journal=Bulletin of the Astronomical Institutes of the Netherlands}}</ref> Groot swerms komeetagtige voorwerpe wentel waarskynlik in hierdie verafgeleë streke in roweg sirkelvormige bane om die Son. Die swaartekraginvloed van die buitenste planete (in die geval van voorwerpe in die Kuiper-gordel) of nabygeleë sterre (in die geval van Oort-wolkvoorwerpe) kan hierdie liggame in ’n elliptiese baan dwing wat hulle in die rigting van die Son neem om ’n sigbare komeet te vorm. Anders as by periodieke komete, waarvan die wentelbane vasgestel is danksy vorige waarnemings, is die verskyning van nuwe komete onvoorspelbaar.
 
===Lang periode===
[[Lêer:Comets-Yuri-Beletsky.jpg|thumb|upright=1.25|Die komete C/2012 F6 (Lemmon) (bo) en C/2011 L4 (PANSTARRS) (onder).]]
Langperiodekomete het uiters eksentrieke wentelbane en periodes van tussen 200 en duisende of selfs miljoene jare. Komete soos West en C/1999 F1 kan [[Apside|apoapside-afstande]] van byna 70 000 AE hê en wentelperiodes wat op sowat 6 miljoen jaar geraam word.
 
’n Eksentrisiteit van groter as 1 wanneer dit naby sy [[Apside|perihelium]] is, beteken nie noodwendig die komeet sal die Sonnestelsel verlaat nie.<ref name=Elenin2011>{{cite web |url=http://spaceobs.org/en/2011/03/07/vliyanie-planet-gigantov-na-orbitu-komety-c2010-x1-elenin/ |title=Influence of giant planets on the orbit of comet C/2010 X1 |first=Leonid |last=Elenin |date=7 Maart 2011 |accessdate=11 Augustus 2013}}</ref> So het Komeet McNaught ’n heliosentriese oskulerende eksentrisiteit van 1,000019 gehad toe hy sy perihelium in Januarie 2007 bereik het, maar dit is gebonde aan die Son met ’n wentelperiode van rofweg 92 600 jaar omdat die eksentrisiteit na minder as 1 afneem wanneer dit verder weg van die Son beweeg. Komete wat uit die Sonnestelsel gewerp word deurdat hulle naby groot planete verbybeweeg het, word nie meer beskou as periodiek nie.
 
Geen komete met el eksentrisiteit van veel meer as 1 is al waargeneem nie, en daar is dus geen bevestigde waarnemings van komete wat dalk buite die Sonnestelsel hul oorsprong het nie. Komeet C/1980 E1 get ’n wentelperiode van rofweg 7,1 miljoen jaar gehad voor sy perihelium in 1982, maar toe hy in 1980 naby Jupiter was, het dié planeet hom laat versnel en dit het ’n eksentrisiteit van 1,057 bereik, die grootste van enige bekende hiperboliese (nie-periodieke) komeet.<ref name=C/1980E1-jpl>{{cite web |date=1986-12-02 last obs |title=JPL Small-Body Database Browser: C/1980 E1 (Bowell) |url=http://ssd.jpl.nasa.gov/sbdb.cgi?sstr=1980E1 |accessdate=13 August 2013}}</ref>
 
===Verlore komete===
’n Paar periodieke komete wat in vorige eeue ontdek is, is nou verlore. Hul wentelbane was nooit bekend genoeg om toekomstige verskynings te voorspel nie, of die komete het gedisintegreer. Tog word ’n "nuwe" komeet nou en dan ontdek en dan wys berekenings van sy wentelbaan dat dit ’n ou, "verlore" komeet is. ’n Voorbeeld is 11P/Tempel–Swift–LINEAR, wat in 1869 ontdek is maar nie ná 1908 weer gesien is nie weens versteurings deur Jupiter. Dit is eers in 2001 per toeval herontdek deur LINEAR.<ref name="kronk">
{{cite web
|last=Kronk |first=Gary W.
|title=11P/Tempel–Swift–LINEAR
|url=http://cometography.com/pcomets/011p.html
|work=Gary W. Kronk's Cometography
|accessdate=2009-04-27
}}</ref>
 
==Die lot van komete==
[[Lêer:Schwassman-Wachmann3-B-HST.gif|thumb|Die disintegrasie van 73P/Schwassmann–Wachmann in 1995. Dié animasie strek oor drie dae.]]
[[Lêer:Jupiter showing SL9 impact sites.jpg|thumb|Bruin vlekke wys waar Shoemaker–Levy 9 Jupiter getref het.]]
As ’n komeet vinnig genoeg beweeg, kan dit die Sonnestelsel verlaat. Tot op datum is die enigste komete waarmee dit gebeur het, dié wat deur versteurings deur ander voorwerpe soos Jupiter beïnvloed is.<ref>{{cite journal |bibcode=1991JBAA..101..119H |title=On hyperbolic comets |author1=Hughes |first1=D. W. |volume=101 |year=1991 |pages=119 |journal=Journal of the British Astronomical Association}}</ref>
 
Jupiterfamilie-komete het ’n aktiewe leeftyd van sowat 10 000 jaar of ~1 000 omwentelings, terwyl langperiodekomete gouer verdoof. Net 10% van die langperiodekomete oorleef meer as 50 omwentelings en net 1% meer as 2 000 omwentelings.<ref name="dormant"/> Eindelik verdamp al die vlugtige materiale in ’n komeet se kern en dit word ’n klein, donker stuk rots wat soos ’n [[asteroïde]] kan lyk.<ref>{{cite web |last=Lyzenga |first=Greg |title=If comets melt, why do they seem to last for long periods of time |url=http://www.scientificamerican.com/article.cfm?id=if-comets-melt-why-do-the |work=[[Scientific American]] |date=16 November 1998 |accessdate=13 Augustus 2013}}</ref> Sommige asteroïdes in elliptiese wentelbane is nou geïdentifiseer as verdoofde komete.<ref>{{cite journal |bibcode=2002aste.conf..669W |url=http://www.boulder.swri.edu/~hal/PDF/asteroids3.pdf |title=Evolution of Comets into Asteroids |last1=Bottke Jr |first1=William F. |last2=Levison |first2=Harold F. |year=2002 |pages=669 |journal=Asteroids III}}</ref>
 
Die kern van sommige komete kan baie bros wees en komete is al waargeneem wat disintegreer of opbreek.<ref>{{cite news |url=http://news.bbc.co.uk/1/hi/sci/tech/2153650.stm |title=Astronomers see comet break-up |date=26 Julie 2002 |work=BBC News |last=Whitehouse |first=David}}</ref> Dit sluit in 3D/Biela in 1846, Shoemaker–Levy 9 in 1992<ref name=shoemaker>{{cite web |title=Comet Shoemaker-Levy Background |publisher=JPL |url=http://www2.jpl.nasa.gov/sl9/background.html |accessdate=16 Augustus 2013}}</ref> en 73P/Schwassmann–Wachmann van 1995 tot 2006.<ref name=spitzer2006>{{cite web |date=10 Mei 2006 |title=Spitzer Telescope Sees Trail of Comet Crumbs |last=Whitney |first=Clavin |url=http://www.spitzer.caltech.edu/news/239-ssc2006-13-Spitzer-Telescope-Sees-Trail-of-Comet-Crumbs |accessdate=16 Augustus 2013}}</ref> Die Griekse historikus [[Ephorus]] het berig dat ’n komeet so lank terug as die winter van 372–373 v.C. opgebreek het.<ref name="great">{{cite web |title=Great Comets in History |first=Donald K. |last=Yeomans |publisher=JPL |url=http://ssd.jpl.nasa.gov/?great_comets |date=April 2007 |accessdate=16 Augustus 2013}}</ref> Dit kan gebeur weens termiese stres, interne gasdruk of ’n botsing.<ref name=split>{{cite journal |bibcode=2004come.book..301B |url=http://www.lpi.usra.edu/books/CometsII/7011.pdf |title=Split comets |author1=Boehnhardt |first1=H. |year=2004 |pages=301 |journal=Comets II}}</ref>
 
Die komete 42P/Neujmin en 53P/Van Biesbroeck lyk soos dele wat van een komeet oorgebly het. Albei het in Januarie 1850 redelik naby aan Jupiter gekom, en hul wentelbane was voor 1850 byna identies.<ref name="DPS35">{{cite journal |bibcode=2003DPS....35.4705P |title=Are Comets 42P/Neujmin 3 and 53P/Van Biesbroeck Parts of one Comet? |last1=Pittichova |first1=Jand |last2=Meech |first2=Karen J. |last3=Valsecchi |first3=Giovanni B. |last4=Pittich |first4=Eduard M. |volume=35 |year=2003 |pages=1011 |journal=American Astronomical Society}}</ref>
 
Sommige komete het ’n skouspelagtiger einde – hulle val óf in sie Son<ref>{{cite web |title=SOHO analyses a kamikaze comet |url=http://sci.esa.int/soho/26188-soho-analyses-a-kamikaze-comet/ |publisher=ESA |date=23 Februarie 2001 |accessdate=30 Augustus 2013}}</ref> óf bots teen ’n planeet of ander voorwerp. Botsings tussen komete en planete of mane was in die vroeë dae van die Sonnestelsel algemeen: van die kraters op die [[maan]] is waarskynlik deur komete veroorsaak. ’n Onlangse botsing was dié van Komeet Shoemaker–Levy 9 in Julie 1994 met Jupiter nadat dit opgebreek het.<ref>{{cite web |url=http://nssdc.gsfc.nasa.gov/planetary/comet.html |title=Comet Shoemaker–Levy 9 Collision with Jupiter |accessdate=30 Augustus 2013 |publisher=National Space Science Data Center}}</ref>
 
====Bron van lewe====
Baie komete het in die beginkare van die Aarde se bestaan teen die planeet gebots. Baie wetenskaplikes glo komete wat die Aarde sowat 4 miljard jaar gelede gebombardeer het, het die groot hoeveelhede water wat nou in ons oseane voorkom, of minstens ’n groot deel daarvan, na die Aarde gebring. Ander navorsers twyfel egter aan dié teorie.<ref>{{cite web |last=Muir |first=Hazel |title=Earth's water brewed at home, not in space |url=http://www.newscientist.com/article/dn12693 |work=New Scientist |date=25 September 2007 |accessdate=30 Augustus 2013}}</ref> Die opsporing van organiese molekules in komete laat sommige geleerdes vermoed dat komete of [[Metoor|meteoriete]] dalk die voorlopers van lewe – of lewe self – na die Aarde gebring het. Daar is steeds baie komete wat na aan die Aarde verbybeweeg, maar ’n botsing met ’n asteroïde is meer waarskynlik as een met ’n komeet.
 
Daar word ook vermoed dat komete oor ’n lan tydperk, ook aansienlike hoeveelhede water na die maan gebring, waarvan ’n deel dalk steeds oorgebly het as maanys.
 
==Naamgewing==
[[Lêer:Halley's Comet, 1910.JPG|thumb|Halley se Komeet, wat genoem is na die sterrekundige [[Edmund Halley]], wat sy wentelbaan korrek bereken het. Foto uit 1910.]]
Verskillende metodes is die afgelope twee eeue gebruik om name aan komete te gee. Voor ’n sistematiese naamgewingsproses aanvaar is, het komete hul name op verskeie maniere gekry. Voor die vroeë 20ste eeu het die meeste name bloot verwys na die jaar waarin dit verskyn het, soms met bykomende byvoeglike naamwoorde vir besonder helder komete; dus die "Groot Komeet van 1680", die "Groot Komeet van 1882" en die "Groot Januarie-komeet van 1910".
 
Nadat [[Edmund Halley]] bewys het die komete van 1531, 1607 en 1682 is dieselfde voorwerp en sy terugkeer in 1759 korrek voorspel het, het dit bekend geword as Halley se Komeet.<ref>{{cite web |last=Ridpath |first=Ian |authorlink=Ian Ridpath |title=Halley and his Comet |url=http://www.ianridpath.com/halley/halley4.htm |work=A brief history of Halley's Comet |date=3 Julie 2008 |accessdate=14 Augustus 2013}}</ref> Net so is die tweede en derde periodieke komete wat ontdek is, Encke se Komeet<ref name="KronkEncke">{{cite web |last=Kronk |first=Gary W. |title=2P/Encke |url=http://cometography.com/pcomets/002p.html |work=Gary W. Kronk's Cometography |accessdate=14 Augustus 2013}}</ref> en Biela se Komeet,<ref name="KronkBiela">{{cite web |last=Kronk |first=Gary W. |title=3D/Biela|url=http://cometography.com/pcomets/003d.html |work=Gary W. Kronk's Cometography |accessdate=14 Augustus 2013}}</ref> genoem na die sterrekundiges wat hul wentelbane korrek bereken het eerder as die oorspronklike ontdekkers. Later is periodieke komete genoem na hul ontdekkers, maar komete wat net een keer verskyn het, is steeds genoem na die jaar van hul verskyning.
 
In die vroeë 20ste eeu het dit algemene gebruik geword om komete na hul ontdekkers te noem, en dit is steeds die geval. ’n Komeet kan na tot drie onafhanklike ontdekkers genoem word. In onlangse jare is talle komete ontdek deur instrumente wat deur groot spanne sterrekundiges hanteer word, en in dié geval word die komete na die instrument genoem. Komeet IRAS–Araki–Alcock is onafhanklik ontdek deur die IRAS-satelliet en die amateur-sterrekundiges Genichi Araki en George Alcock. In die verlede is ’n nommer by die naam gevoeg as ’n paar komete deur dieselfde individue, groepe of spanne ontdek is (maar net vir periodieke komete); dus Komeet Shoemaker–Levy 1-9. Vandag is dit onprakties weens die groot aantal komete wat sekere instrumente ontdek en geen poging word aangewend om elke komeet ’n unieke naam te gee nie. Komete se sistematiese name word eerder gebruik om verwarring te voorkom.
 
Tot 1994 het komete eers ’n voorlopige naam gekry wat bestaan het uit die jaar waarin dit ontdek is, gevolg deur ’n kleinletter om die volgorde van sy ontdekking in daardie jaar aan te dui (Komeet 1969i (Bennett) was byvoorbeeld die 9de komeet wat in 1969 ontdek is). Nadat die komeet deur sy perihelium beweeg en sy wentelbaan bepaal is, het dit ’n permanente naam gekry volgens die jaar van sy perihelium, gevolg deur ’n Romeinse getal om aan te dui in watter volgorde hy daardie jaar deur sy perihelium beweeg het. Komeet 1969i het byvoorbeeld Komeet 1970 II geword (dit was die tweede komeet wat in 1970 deur sy perihelium beweeg het).<ref name="arnett">
{{cite web
|last=Arnett |first=B.
|title=&thinsp;'Official' Astronomical Names
|url=http://www.nineplanets.org/names.html
|publisher=[[International Astronomical Union]]
|date=14 Januarie 2000
|accessdate=2006-03-05
}}</ref>
 
’n Toename in die ontdekking van komete het dié metode onprakties gemaak, en in 1994 het die [[Internasionale Astronomiese Unie]] ’n nuwe metode van naamgewing aanvaar. Komete word nou genoem na die jaar van hul ontdekking, gevolg deur ’n letter wat dui op die halfmaand van die ontdekking en ’n nommer wat dui op die volgorde van die ontdekking (’n soortgelyke stelsel word vir asteroïdes gebruik). Die vierde komeet wat in die tweede helfte van Februarie 2006 ontdek is, sal byvoorbeeld die naam 2006&nbsp;D4 kry. Voorvoegsels word ook bygevoeg om die aard van die planeet aan te dui:
* P/ is ’n periodieke komeet (met ’n wentelperiode van korter as 200 jaar of as bewyse bestaan vir meer as een waarneming van sy perihelium).<ref name="non-periodic">{{cite web |title=Cometary Designation System |publisher=Minor Planet Center |url=http://www.minorplanetcenter.net/iau/lists/CometResolution.html |accessdate=2011-07-03 }}</ref>
* C/ is ’n nie-periodieke komeet (een wat nie aan bogenoemde vereistes voldoen nie).
* X/ is ’n komeet waarvoor geen betroubare wentelbaan bereken kon word nie (gewoonlik historiese komete).
* D/ is ’n periodieke komeet wat verdwyn, opgebreek of gedisintegreer het.<ref name="non-periodic"/>
* A/ is ’n voorwerp wat verkeerdelik as ’n komeet geïdentifiseer is, maar daar is later bewyse gevind dat dit ’n [[kleinplaneet]] is.
 
Halley se Komeet, wat die eerste komeet is wat as periodiek geïdentifiseer is, het die sistematiese naam 1P/1682 Q1. Komete wat eers name as ’n kleinplaneet gekry het, hou dié naam en dit lei tot ’n paar vreemde name soos P/2004 EW<sub>38</sub> (Catalina–LINEAR).
 
Daar is net vyf voorwerpe in die Sonnestelsel wat name as beide komete en asteroïdes het: 2060 Chiron (95P/Chiron), 4015 Wilson–Harrington (107P/Wilson–Harrington), 7968 Elst–Pizarro (133P/Elst–Pizarro), 60558 Echeclus (174P/Echeclus) en 118401 LINEAR (176P/LINEAR).
 
== Verwysings ==
{{Verwysings|3}}
 
===Bronne===
Line 113 ⟶ 195:
* [http://solarsystem.nasa.gov/planets/profile.cfm?Object=Comets Comets Page] at [http://solarsystem.nasa.gov/ NASA's Solar System Exploration]
* [http://www.icq.eps.harvard.edu/ International Comet Quarterly]
* [http://www.magnet.fsu.edu/education/community/slideshows/comet/index.html How to Make a Model of a Comet] audio slideshow – [[National High Magnetic Field Laboratory]]
* [http://smallbodies.ru/en/ Catalogue of the Solar System Small Bodies Orbital Evolution]
* [https://sites.google.com/site/nearearthobjectwatch/ Information about comets and asteroids]