Morele argument vir die bestaan van God: Verskil tussen weergawes

Daar word egter bepaalde besware teen die morele argument gebied. Dergelike besware lyk as volg (Geisler, 1999:425: in ''Mere Christianity''):

'''Beswaar 1:''' Die morele wet as ‘n sogenaamde ʼn groep instink.

: Wat ons die morele wet noem, kan nie die gevolg wees van ʼn groep instink nie, andersins sou die sterker impuls altyd wen. Dit is egter nie die geval nie aangesien die mens gereeld onselfsugtig optree. Indien die morele wet net ʼn groep instink was, dan sou instinkte altyd reg gewees het. Ons ervaring leer ons iets anders dat selfs [[liefde]] en [[patriotisme is]] soms verkeerd kan wees.

: Die morele wet kan nie ʼn sosiale konstruksie wees nie, aangesien dit wat aangeleer word in die gemeenskap nie deurgaans ʼn produk is van sosiale konstruksie nie, net soos [[wiskunde]] en [[logika]] nie sosualesosiale konstruksies is nie. Dieselfde basiese morele wette kan gevind word in alle gemeenskappe, in die hede en verlede. Verder sou oordele oor sosiale vooruitgang nie moontlik gewees het indien die samelewing as basis van oordeel moet dien nie.

: Die morele wet is nie veronderstel om met die natuurwette vergelyk te word nie. Natuurwette neem ‘n beskrywende aard (van wat is) aan, terwyl morele wette ‘n voorskrywende aard (van wat behoort te wees), aanneem.

: Die morele wet kan nie gewoon vir gerieflikheidsonthalwe geskep wees nie, siende dat die wet teenwoordig is al wil die mens ontslae raak daarvan. Dit is nie geskep nie, dit druk op die harte van die mens van buite af. As dit net ʼn voorkeur van die mens was, sou uitsprake oor haat of rassisme betekenisloos gewees het.

: Hierdie is sekerlik een van die grootste besware teen God en teen die morele wet. Die argument verset homself teen ʼn absolute volmaakte morele wetgewer. Sou die wetgewer volmaak gewees het, sou die produk daarvan ʼn perfekte wêreld gewees het. Dit is redelik duidelik dat dade soos moord, verkragting, en haat in die wêreld vêr kort val van volmaaktheid. Met ander woorde, as daar ʼn volmaakte wetgewer in die wêreld is, waarom is die wêreld nie gevolglik ‘n volmaakte plek nie.

: Die probleem van die beswaar is die feit dat dit onmoontlik is om die gebrek aan ʼn volmaakte wêreld uit te wys sonder om ʼn konsep van ʼn volmaakte wêreld te hê. Absolute ongeregtigheid is alleen moontlik as daar ʼn absolute standaard van geregtigheid is. Absolute ongeregtigheid maak alleen sin as daar ʼn absolute standaard van geregtigheid is. Dit impliseer dat dit onmoontlik is om die argument van boosheid te gebruik ten einde God se bestaan te bevraagteken, aangesien daardie selfde argument die betrokke standaard waarvolgens die wêreld geëvalueer word, bevestig. ʼn Objektiewe standaard lei dus noodwendig tot ʼn objektiewe standaard gewer.