Vrouesendingbond: Verskil tussen weergawes

 

==Agtergrond==

Die sendingwerk van die NG Kerk in Suid-Afrika is so oud soos die volksplanting. In sy bekende gebed het [[Jan van Riebeeck]] die begeerte uitgespreek dat die Europese volksplanting die middel in die hand van God sal wees om die evangelie aan die heidense inboorlinge van die land te bring. Spoedig het Willem Bearentz Wylant, die sieketrooster, pogings aangewend om die slawe en ook die Khoi onder die invloed van die evangelie te bring. Volgens sy rapporte was daar weinig sukses en dit was ook die klag van sy opvolgers gedurende die tweede helfte van die 17de eeu.

 

Gevolglik is daar teen die einde van die 18de eeu byvoorbeeld in die gemeente [[Tulbagh]], toe nog Roodezand genoem, sowat duisend heidene in die Christelike godsdiens onderrig, in die Bokkeveld 317, en dat wyd versprei op plekke soos die Roggeveld, Vier en twintig Riviere, Olifantsrivier, die Sederberge en elders boerehuisgesinne getrou sendingwerk gedoen het. Die koms na Suid-Afrika van eerw. [[Georg Schmidt]], die Morawiese sendeling, in 1737 en die seën wat daar op sy werk en dié van sy opvolgers gerus het, asook die besielende voorbeeld en prediking van sendingyweraars soos ds. [[Helperus Ritzema van Lier]] van [[NG gemeente Kaapstad|Kaapstad]] en ds. [[Michiel Christiaan Vos|M.C. Vos]] van Tulbagh teen die einde van die 18de eeu het baie daartoe bygedra dat soveel sendingywer indertyd onder die lidmate van die NG Kerk geopenbaar is.

 

Dr. [[Abraham Faure]], 'n bekende kerkleier, het in 1823 geskryf: "Dat meer nie gedoen is nie, is alleen aan die gebrek aan middele en nie aan die gebrek aan goeie wil te wyte nie." Dit kon tereg gesê word van 'n kerk wat 150 jaar ná die begin van die volksplanting slegs uit sewe gemeentes bestaan het en by die herdenking van die 200-jarige bestaan uit 50 gemeentes wat in sewe ringe verdeel was. "Hoeveel groter," kla dr. Faure, "sou hierdie getal nie gewees het nie as daar altyd leraars vir die aangroeiende gemeentes verkrygbaar was, en as daar genoeg geld te vind was om vir hulle opleiding behoorlik te kon sorg."

 

 

==Stigting van die VSB==

In 1874 is die Hugenote Seminarie, die voorloper van die [[Hugenote-kollege]] op [[Wellington]] geopen. Dr. [[Andrew Murray]] het hom baie beywer vir die oprigting daarvan en deur sy bemiddeling is die diens van twee dames uit [[Verenigde State van Amerika|Amerika]] as onderwyseresse verkry. Mes. [[Abbie Park Ferguson|A. Ferguson]] en A. Bliss het hulle met groot toewyding en bekwaamheid aan die onderrig en vorming van die jong dogters gewy. Maar opvoeding het vir hulle meer as net geleerdheid en verstandelike ontwikkeling beteken en omdat hulle self 'n warme belangstelling in die sending gehad het, het hulle van meet af aan af die dogters ook tot sendingywer opgewek.

 

 

==Groei van die Vrouesendingbond==

Die VSB het dadelik wortelgeskiet en uitgebrei. Die tyd was ryp vir die stigting van so 'n vereniging en een na die ander het die gemeentes daartoe oorgegaan om takke te stig. In 1860 is die heel eerste sustersbiduur op Worcester gehou toe mev. dr. [[Andrew Murray]] die susters van die gemeente genooi het om vir gebed in die pastorie bymekaar te kom. Dit was die begin van die sustersbidure in NG gemeentes en hierdie bidure het die weg gebaan vir die stigting van VSB-takke, want die biduursusters was altyd die eerste wat by die VSB aangesluit het.

 

 

==Uitbreiding buite Kaapland==

Die VSB het weliswaar in die destydse Kaapland ontstaan, maar tot dié kolonie sou dit nie lank beperk bly nie. Tot oorkant die Oranje- en die Vaalrivier het belangstelling in hierdie vereniging tot die stigting van takke gelei. So vind mej. Ferguson bv. met 'n besoek aan [[Johannesburg]] in 1895 "dat er 6 vereenigingen van den Vrouwen Zending Bond op de goudvelden gesticht waren." In 1905 het mev. dr. H.S. Bosrnan, mev. ds. A.P. Burger en mev. ds. J.M. Louw 'n stigtingskongres in die destydse Susannasaal van die Pretoriase moedergemeente bymekaargeroep en is oorgegaan tot die stigting van die Transvaalse Vroue-Sendingvereniging. Later jare sou dié vereniging 'n uitgebreide en geseënde werk in Sekoekoeniland, Zoeloeland en onder die Indiërs en swart mense binne die grense van die provinsie doen.

 

 

==Die VSB in kerkverband==

[[Beeld:Margaret van Wijk.jpg|thumb|links|180px|Mev. Margaret van Wijk en haar man, ds. [[A.J. van Wijk]], het albei in die VSB se hoofbestuur gedien.]]

Van die staanspoor af was die VSB ten nouste met die NG Kerk verbind. Agt maande na die stigting van die vereniging het mej. [[Abbie Park Ferguson|Ferguson]] en mej. Bliss die lede van die Algemene Sendingkommissie (ASK) op [[Stellenbosch]] ontmoet. Dr. [[Andrew Murray]] het hulle vergesel. Die standpunt van die twee vroue was: "Ons wil die sendingywer en sendingwerk onbepaald onder die vroue van die kerk uitbrei, dus is dit noodsaaklik dat ons in die regte verhouding tot die lede van die Sendingkommissie sal staan."