Maagdeburg: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
→Die Tweede Wêreldoorlog: Taalgebruik en skakel |
→Die Dertigjarige Oorlog: Skakel |
||
Lyn 113:
Vanweë sy weiering om 'n tribuut ter waarde van 150 000 ryksdaalders te betaal, is Maagdenburg deur keiserlike troepe beleër. In 1630 is geallieerde Sweedse hulptroepe gestuur om die stad te bevry. Vanaf Maart 1631 is Maagdenburg opnuut deur keiserlike troepe beleër, en op 4 Mei het die keiserlike generaal Johann t'Serclaes von Tilly die [[kapitulasie]] van Maagdenburg geëis. Die bestorming van Maagdenburg was deur verwoestende plunderings, brandskattings en verkragtings gekenmerk, alhoewel in die Heilige Romeinse Ryk destyds gewoonlik die doodstraf vir hierdie soort misdade toegepas is.
Vanaf 10 Mei 1631 het sowat 26 000 keiserlike soldate die stad beleër. Die Sweedse soldate onder die bevel van koning [[Gustav II Adolf]], wat eintlik militêre bystand aan Maagdenburg sou verleen het, was ná die verowering van [[Frankfurt (Oder)|Frankfurt an der Oder]] in 'n toestand van verval en moeilik in toom te hou. Gustav II Adolf het derhalwe geweier om die keiserlike troepe buite Maagdenburg met swakker magte aan te val. Die stadsraad het die kapitulasie oorweeg, tog is hierdie besluit uiteindelik nie geneem nie - onder meer omdat Sweedse afgevaardigdes hierdie opsie afgeraai het.
Op 20 Mei is vanaf sewe uur soggens is die Alte Stadt (die geskiedkundige stadskern) en omliggende dorpe vir die eerste keer deur swaar geskut getref. Vanaf nege uur het keiserlike troepe onder bevel van Tilly en Gottfried Heinrich Graf zu Pappenheim na Maagdenburg opgeruk en die stad in die loop van die dag ingeneem. Die Maagdenburgse burgers is as voëlvry beskou, en tydens die verowering is 'n ongekende aantal gruweldade gepleeg wat rooftogte, verkragtings en moorde, waarby ook kinders en volwasse burgerlikes vermoor is, ingesluit. Selfs 'n aantal lede van die keiserlike troepe was ontsteld oor die omvang en aard van geweldpleging.
| |||