Uraan: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
k Wysigings deur 194.211.118.7 teruggerol na laaste weergawe deur JCIV
No edit summary
Lyn 61:
Uraan word hoofsaaklik in die militêre sektor gebruik in hoë-digtheid penetratore. Hierdie ammunisie bestaan gewoonlik uit 'n [[verarmde uraan]]-allooi met 1 tot 2% ander elemente. Met ‘n hoë snelheidsimpak sorg die digtheid, hardheid, en vlambaarheid van die projektiel vir die vernietiging van swaar gepantserde voertuie. Tenkpantser en ander verwyderbare [[voertuigpantser]] word ook verhard met verarmde uraanplate. Die gebruik van verarmde uraan in wapens na die Persiese Golf- en Balkanoorloë het in politieke en omgewingskringe betwisbaar geraak — die gevolge van uraanverbindings in die grond is vervolgens bevraagteken (sien [[Golfoorlogsindroom]]).<ref name="EncyIntel"/>
 
Verarmde uraan word ook gebruik as skutmateriaal in sommige houers wat radioaktiewe materiale stoor. Alhoewel die metaal op sigself radioaktief is, maak die hoë digtheid dit meer doeltreffend as [[lood]] om radiasie vanaf sterk bronne, soos [[radium]], te stop.<ref name="SciTechEncy"/> Ander gebruike van verarmde uraan sluit die volgende in: teengewigte vir vliegtuigbeheeroppervlaktes, ballas in missiel [[atmosferiese herintrede voertuig|herintrede voertuie]], en as skutmateriaal.<ref name="LANL"/> Weens uraan se hoë digtheid, word hierdie materiaal gebruik in [[traagheidsgeleidingstelsel]]s en in [[giroskoop|giroskopiese]] [[kompas]]se.<ref name="LANL"/> Verarmde uraan geniet voorkeur bo soortgelyke digte materiale weens die betreklik maklike masjieneerbaarheid, gieting, en die relatiewe lae koste daarvan.<ref name="BuildingBlocks480">{{Harvnb|Emsley|2001|p=480}}.</ref> Die hoof risiko van blootstelling deur verarmde uraan is chemiese vergiftiging deur uraanoksied — 'n groter risiko as radioaktiewe bestraling (uraan is ‘n swak [[alfa vervalalfaverval|alfa-uitstraler]]).
 
Gedurende die einde van die [[Tweede Wêreldoorlog]], die [[Koue Oorlog]], en in ‘n mindere mate na dit, was uraan gebruik as 'n bron van kernspytingsmateriaal vir die produksie van [[kernwapen]]s. Daar was hoofsaaklik twee tipes kernsplytingsbomme gebou: ‘n relatief eenvoudige toestel wat [[uraan-235]] gebruik, en ‘n meer ingewikkelde meganisme wat [[uraan-238]]-afgeleide [[plutonium-239]] gebruik het. Later is ‘n meer komplekse en by verre kragtige fusiebom ontwikkel: ‘n plutonium gebaseerde toestel in ‘n uraan-omhulsel wat veroorsaak dat ‘n mengsel [[tritium]] en [[deuterium]] [[kernfusie]] ondergaan.<ref>{{cite web