Oorgelewerde Griekse teks: Verskil tussen weergawes

[[Robert Estienne]], bekend as Stefanus (1503–1559), 'n drukker van [[Parys]], het die Griekse Nuwe Testament vier keer hersien, in 1546, 1549, 1550 en 1551, die laaste in [[Genève]]. Die eerste twee is onder die besversorgde Griekse tekste bekend, en staan bekend as die ''O mirificam''; die derde uitgawe is 'n uitsonderlike meesterstuk van tipografiese aanleg. Dit sluit kritiese apparatus in wat manuskripte siteer volgens die teksverwysings. Manuskripte is gemerk deur simbole (van α tot ις). Hy het die ''Polyglotta Complutensis'' gebruik (gesimboliseer deur α) asook 15 Griekse manuskripte. Onder hierdie manuskripte tel die [[Codex Bezae]], [[Codex Regius (Nuwe Testament)|Codex Regius]], minuskels [[Minuskel 4|4]], [[Minuskel 5|5]], [[Minuskel 6|6]], [[Minuskel 2817|2817]], [[Minuskel 8|8]] en [[Minuskel 9|9]]. Dit verteenwoordig dieDie eerste stappe navir 'n moderne tekskritiek is vervul. Die derde uitgawe staan bekend as die [[Editio Regia]]. Die uitgawe van 1551 bevat die Latynse vertaling van [[Erasmus]] en die [[Vulgaat]]. Dit besit nie naastenby die verfyndheid van die ander drie nie, en is uitermate skaars. Dit was in hierdie uitgawe wat die onderverdeling van die [[Nuwe Testament]] in verse vir die eerste maal ingevoer is.