Heilige Romeinse Ryk: Verskil tussen weergawes

As 'n veeltalige en supranasionale instelling, wat geleidelik tot 'n statebond op die basis van leenregtelike beginsels (en juis nie die moderne volkereg nie) ontwikkel het, het die Heilige Romeinse Ryk tot in die vroeë moderne tydperk voortbestaan. Alhoewel die ryk in die loop van sy geskiedenis gedwing is om gebiede aan Frankryk - as 'n nasionale staat aan sy westelike grens - af te staan en Switserland en [[Nederland]] met die Vredesluiting van Münster in 1648 (die sogenaamde Wesfaliese Vrede) amptelik onafhanklik geword het, is die internasionalisering van die Heilige Romeinse Ryk deur die geïnstitusionaliseerde belange van Europese moondhede bevestig: die koning van [[Denemarke] het van oudsher gelyktydig as hertog van Holstein geregeer en was sodoende 'n lid van die Ryksstate. Swede en Frankryk, wat as Europese moondhede die bepalings van die Vrede van Münster en die Ryk se politieke bedeling gewaarborg het, het hom in 1648 vergesel. Vanaf 1714 het ook die Engelse koning - vanweë sy dinastiese verbintenis met Hannover - as derde buitelandse monarg 'n afgevaardigde op die Regensburgse Ryksdag geword.

Duitsland het nie net vanweë sy ligging in die sentrum van die Europese vasteland veral in die vroeë moderne tydperk die belangstelling van sy buurlande gewek nie. Dit was ook aan die feit te danke dat die Duitse Ryk 'n supranasionale karakter gehad het. Die politieke gebeure in die hartland van Europa het sodoende steeds 'n internasionale dimensie gekry - state soos Frankryk het die politieke en staatkundige orde van die Heilige Romeinse Ryk as 'n saak van nasionale belang beskou omdat die politieke ewewig in Sentraal-Europa regstreeks daaraan gekoppel was. Gevolglik is 'n aantal Europese oorloë, waaronder die [[Dertigjarige Oorlog]], die Franse uitbreidingsoorloë onder koning [[Lodewyk XIV van Frankryk|Lodewyk XIV]] asook die Spaanse, Poolse en Oostenrykse Opvolgingsoorloë op Duitse bodem uitgeveg.