Claudius: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Addbot (besprekings | bydraes) |
Skakels |
||
Lyn 51:
}}
'''Tiberius Claudius Caesar Augustus Germanicus''' (voor sy regentskap '''Tiberius Claudius Nero Germanicus'''; * 1 Augustus 10 v. C. in Lugdunum, tans [[Lyon]]; † 13 Oktober 54 n.C.) was die vierde Romeinse keiser in die Julies-Claudiese geslagslyn. Hy het vanaf 24 Januarie 41 n.C. tot sy afsterwe in 54 geregeer. Hy is in Lugdunum as seun van Nero Claudius Drusus en Antonia Minor gebore. Hy was die eerste Romeinse keiser wat buite [[Italië]] gebore is.
Claudius is aanvanklik nie as 'n ernstige kandidaat vir die troonopvolging beskou nie - volgens oorlewerings veral vanweë sy fisieke tekortkominge. Voordat sy neef [[Caligula]] hom in 37 as konsul benoem het, het sy familie hom van enige openbare amp uitgesluit. Moontlik is Claudius vanweë sy swak gesondheidstoestand ook van die politieke suiwerings gespaar wat tydens die bewind van [[Tiberius]] en Caligula uitgevoer is. Terwyl baie Romeinse patrisiërs vervolging ervaar het, het Claudius homself met volharding aan historiese studies gewy.
Ná die moord op Caligula het Claudius as die laaste oorlewende volwassene van sy gesin 'n moontlike opvolger geword. Hy was uiteindelik die eerste Romeinse keiser wat sy troonbestyging veral aan die invloed van die Romeinse leër te danke gehad het. Ondanks sy gebrek aan politieke ervaring het Claudius hom as 'n bekwame administrateur onderskei wat 'n groot aantal bouprojekte voltooi het. Met die verowering van Brittanje is die [[Romeinse Ryk]] onder sy heerskappy vir die eerste keer sedert die regentskap van Augustus uitgebrei.
Keiser Claudius het veral in die Romeinse regswese belang gestel en was onder meer voorsitter in openbare hofsake. Volgens oorlewerings het hy daagliks tot by twintig verordenings ingestel.
| |||