Helen Keller: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
k Wysigings deur 12.24.108.56 teruggerol na laaste weergawe deur Addbot |
|||
Lyn 4:
== Belangrikste prestasies ==
Helen Keller het op die ouderdom van negentien maande blind en [[doofstom]] geword ná 'n ernstige siekte, maar het met die hulp van haar onderwyser, [[Anne Sullivan]], mettertyd daarin geslaag om suksesvol te kommunikeer en selfs akademies te slaag. Ná haar graduering het sy aangekondig dat haar lewenstaak sou wees om blinde en dowe persone te help. In 1913 het sy, op aandrang van die Amerikaanse Stigting vir die Blindes, lesings regoor die wêreld begin gee.▼
▲het op die ouderdom van negentien maande blind en [[doofstom]] geword ná 'n ernstige siekte, maar het met die hulp van haar onderwyser, [[Anne Sullivan]], mettertyd daarin geslaag om suksesvol te kommunikeer en selfs akademies te slaag. Ná haar graduering het sy aangekondig dat haar lewenstaak sou wees om blinde en dowe persone te help. In 1913 het sy, op aandrang van die Amerikaanse Stigting vir die Blindes, lesings regoor die wêreld begin gee.
Helen en Anne het die volgende jaar met toere begin waar hulle lesings oor Helen se ondervindinge en riglyne aan blinde en doofstom persone gegee het. Anne het Helen se lesings en praatjies sin vir sin aan die gehoor geïnterpreteer. Dit is dan deur vrae-en-antwoordsessies opgevolg. Hulle het lande met 'n hoë blindheidsyfer besoek en Helen het 'n aantal boeke en artikels geskryf.
Haar pogings om die behandeling van blinde en dowe persone te verbeter, was suksesvol en gestremdheid word vandag nie meer beskou as 'n geestelike versteuring nie.
Line 13 ⟶ 12:
== Lewensgeskiedenis ==
[[Lêer:Helenkellerannesullivan1898.jpg|thumb|right|Helen Keller, links, saam met Anne Sullivan in 1898]]
Op sesjarige ouderdom het haar ouers haar na 'n spesialis in Baltimore geneem wat al sukses met 'n ander kind in soortgelyke omstandighede gehad het. Hy het egter bevestig dat Helen nooit weer sou sien of hoor nie, maar het hulle gemaan om nie moed te verloor nie.
Hy het hulle na [[Alexander Graham Bell]] - die uitvinder van die [[telefoon]] - verwys, wat onderrig aan dowe kinders gegee het. Bell het voorgestel dat die Kellers aan Michael Anagnos, die direkteur van die Perkins-instituut en die Massachusetts-inrigting vir Blindes, geskryf en hom gevra om 'n geskikte onderwyser vir Helen te probeer vind. Nadat hy Helen se situasie en omstandighede in oënskou geneem het, het hy een van sy voormalige studente, Anne Sullivan, aanbeveel.
Line 20 ⟶ 19:
Op tienjarige ouderdom het Helen onder leiding van Sarah Fuller by die Horace Mann-skool vir Dowes in [[Boston]] begin leer om te praat. Alhoewel sy geleer het om te verstaan wat iemand sê deur haar vinger op sy lippe en keel te sit terwyl die persoon die woorde aaneenlopend uitspel, was haar pogings om te praat onsuksesvol.
In 1894 het hulle John Wright en dr Thomas Humason ontmoet, wat beplan het om 'n skool in [[New York]] te stig om dowe persone te leer praat. Helen en Anne was baie opgewonde hieroor en het hulle by die Wright-Humason-skool vir Dowes ingeskryf. Ongelukkig het dít ook nie gehelp nie en het Helen se spraak nooit verbeter nie. Daar is later uitgevind dat dit toegeskryf kon word aan die feit dat Helen se stembande nooit ten volle geoefen was voordat sy haar spraak verloor het nie.
In
Gedurende haar tydperk by Radcliff-kollege het Helen haar lewensverhaal begin skryf. Sy het in braille sowel as op 'n gewone tikmasjien geskryf. Op 28 Junie
Met die hulp van haar onderwyser, Anne Sullivan, het Helen Keller die eerste blind-en-dowe persoon geword wat doeltreffend met die wêreld kon kommunikeer. Op agtjarige ouderdom het sy reeds 'n internasionaal beroemde en geliefde figuur geword. Helen en Anne het lesings vir blinde en doofstom persone regoor die wêreld gehou.
Op 20 Oktober 1936 is Anne Sullivan oorlede en Helen het saam met Polly - hul assistent - na Arcan Ridge in [[Connecticut]] verhuis, waar Helen die res van haar lewe sou deurbring.
|