Grammofoon: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Voyageur (besprekings | bydraes)
kNo edit summary
Voyageur (besprekings | bydraes)
kNo edit summary
Lyn 7:
Die tegniese oorgang van fonograwe tot grammofone is in 1887 deur die Duitse uitvinder Emil Berliner bewerkstellig. Die patent vir sy toestel, wat hy grammofoon genoem en as handelsmerk laat beskerm het (alhoewel dit gaandeweg as generiese naam vir alle soortgelyke toestelle gebruik is), word as die meganiese voorloper van moderne elektriese platespelers beskou. Vroeë grammofone was handgedrewe, maar nadat elektrisiteit in die vroeë 20ste eeu vir steeds meer huishoudings beskikbaar was, is vanaf die 1920's ook elektriese grammofone vervaardig.
 
Berliner het ook die grammofoonplaat ontwikkel - 'n plat tweekantige skyf met groewe wat 'n [[Archimedesspiraal]] gevorm en van die buitekant na binne geloop het. Aanvanklik is sink as materiaal gebruik. In teenstelling met silinders was plate baie geskik vir massavervardiging. Die skellakplate van die laat 19de en vroeë 20ste eeu is later deur vinielplate vervang. Ook aan die grammofoon is gaandeweg tegniese verbeteringe aangebring waardeur die draaiskyf en magnetiese naald (wat as aandrywer dien) asook die klankweergawe en effenaar geoptimaliseer is.
 
Grammofoonplate was regdeur die 20ste eeu een van die oorheersende formate vir analoë klankopnames, maar is vanaf die middel van die tagtigerjare deur die [[laserskyf|kompakskyf]] en ander digitale formate verdring. As nisprodukte word plate en platespelers ook in die vroeë 21ste eeu steeds vervaardig.