Frans-Duitse Oorlog: Verskil tussen weergawes

{{Inligtingskas Militêre konflik-en

|conflict konflik = Frans-Duitse Oorlog

|date datum = [[19 Julie]] [[1870]] - [[10 Mei]] [[1871]]

|place plek = [[Frankryk]] en [[Pruise]]

*Stigting| vanresultaat die [[= Duitse Keiserryk]]oorwinning

*Opkoms Stigting van die [[Derde FranseDuitse RepublikKeiserryk]]

|territory=* Duitse anneksasie van [[Elsas]]-[[LotharingeLotaringe]]

|combatant2 party1 = [[BeeldLêer:Flag of France.svg|22px]] [[Frankryk|Tweede Franse Keiserryk]] (tot 4 September 1870)<hr>

Die '''Frans-Duitse''' of '''Frans-Pruisiese Oorlog''' ([[Duits]]: ''Deutsch-Französischer Krieg'', [[Frans]]: ''Guerre franco-allemande'', [[19 Julie]] [[1870]] - [[10 Mei]] [[1871]]) was 'n oorlog tussen [[Frankryk]] en die [[Duitsland|Duitse]] state onder leiding van [[Koninkryk Pruise|Pruise]].

Tot en met [[1870]] was Frankryk die sterkste nasie op die [[Europa|Europese]] vasteland. Die Franse regering was bekommerd oor die snel groeiende Pruisies-Duitse mag en die Minister-President van Pruise, [[Otto von Bismarck]], wou dat Pruise Frankryk se plek bo-aan die magsleer oorneem.

Die oorlog het deel gevorm van Bismarck se ''[[Realpolitik]]'': hy het die ideaal van 'n verenigde Duitse Ryk gekoester wat die uitskakeling van Frankryk en [[Keiserryk Oostenryk|Oostenryk]] ingesluit het. Die [[Pruisies-Oostenrykse Oorlog]] was in [[1866]] reeds in die Pruise se voordeel voltrek en daar was verwag dat dieselfde sukses ook teenoor Frankryk behaal sou word.

Die direkte aanleiding na die oorlog was die Franse verset teen die aanstaande koning van [[Spanje]]: die Duitse prins, Leopold van Hohenzollern. Indien die prins die troon van Spanje sou bestyg, sou Frankryk in die Suide en in die Noordooste deur Van Hohenzollerns[[Hohenzollern]]s begrens word. Frankryk het geëis dat die Pruisiese koning, [[Wilhelm I van Duitsland|Wilhelm I]], sy steun vir die Pruisiese Prins terugtrek, sodat Spanje nie in Franse hande sou val nie. Wilhelm I het oorspronklik ingestem, maar na [[Napoleon III van Frankryk|Napoleon III]] 'n afgevaardige, Graaf Benedetti, na hom toe gestuur het om te eis dat hy nie op sy woord sal teruggaan nie, het Wilhelm I geweier. Wilhelm (op daardie oomblik in die dorp Bad Ems) verklaar sy weiering deur op [[13 Julie]] [[1870]] 'n telegram na Bismarck te stuur. Koning Wilhelm het Bismarck toestemming gegee om die inhoud van die telegram aan die pers te versprei, maar Bismarck het die inhoud van die telegram gewysig om die Pruise se onwilligheid te beklemtoon voor hy dit aan die pers beskikbaar gestel het. Die gevolg was die verklaring van oorlog deur Frankryk teen Pruise: Bismarck se plan was geslaag: Pruise was nou in oorlog met Frankryk sonder dat Pruise die aanvallende party was.

Na 'n vyf-maand-lange veldtog het die Duitse troepe die nuut gewerwe Franse troepe verslaan in 'n reeks veldslae wat in die noorde van Frankryk plaasgevind het. Op [[18 Januarie]] [[1871]] is die Pruisiese koning Wilhelm I in die kasteel van Versailles tot [[keiser]] van die Duitse Keiserryk verklaar. Na 'n verlengde belegering is die Franse hoofstad, [[Parys]], op [[28 Januarie]] [[1871]], deur die Duitsers ingeneem. Tien dae vroeër het die Duitse state hul vereniging onder die Pruisiese Koning aangekondig en is die [[Duitse RykKeiserryk]] gevorm. Die finale Vredesverdrag van [[Frankfurt am Main|Frankfurt]] was op [[10 Mei]] [[1871]] onderteken.