Erkenning van Afrikaans: Verskil tussen weergawes

Hierdie wet het terugwerkende krag gehad, wat beteken dat Afrikaans sedert [[Uniewording]], naas Engels die amptelike taal van Suid Afrika was. Nederlands en Afrikaans is hier grondwetlik as sinonieme beskou en nie as twee afsonderlike tale nie. Die strekking van die wet dui duidelik daarop dat Nederlands aan Afrikaans gelykgestel word en nie dat Afrikaans Nederlands vervang nie. As dit die bedoeling van die wetsontwerp was dat Afrikaans Nederlands moes vervang, sou die wet dit ook bepaal het. Wet 9 van 1925 is presies so geformuleer om die Afrikaners wat voorstanders was van Nederlands as kultuurtaal, nie teen die bors te stuit nie. Hierdie Afrikaners was nog in die meerderheid en sou hulle sou wet 9 van 1925 afgekeur het met sodanige bepaling. In die praktyk het die voorstanders van Afrikaans as kultuurtaal, onder leiding van [[D.F. Malan]], wet 9 van 1925 anders gelees. Hierdie groep sou Afrikaans op 'n despotiese wyse met Nederlands vervang.<ref>J.J. le Roux: Handleiding in het Afrikaans voor Nederlanders. Amsterdam: S.L. van Looy, 1921, bl. 4-5</ref>