Kurt Georg Kiesinger: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
kNo edit summary |
kNo edit summary |
||
Lyn 35:
In 1966 het vier liberale ministers in die federale CDU/FDP-koalisieregering onder bondskanselier [[Ludwig Erhard]] weens politieke meningsverskille besluit om te bedank. Die afgevaardigdes het ooreengekom om 'n nuwe kandidaat vir die amp van bondskanselier te benoem, en in die derde verkiesingsrondte is Kiesinger verkies. Saam met die vorige grootste opposisieparty, die Sosiaal-Demokratiese Party van Duitsland (SPD), het Kiesinger 'n koalisieregering gevorm en is op 1 Desember 1966 as nuwe kanselier benoem.
Weens sy politieke verlede as lid van die NSdAP en sy loopbaan in die NS-staatsdiens het intellektueles soos die skrywer [[
Ondanks alle omstredenheid het Kiesinger daarin geslaag om die politieke program van sy regeringstermyn - die goedkeuring van 'n noodtoestands-wetsontwerp in krisistye en staatsbeurse vir studente - te verwesenlik, ondanks politieke proteste en die vorming van 'n breë buiteparlementêre opposisie (APO). In die algemene verkiesing van 1969 het Sosiaal-Demokrate en Liberale 'n algehele meerderheid van setels in die ''Bundestag'' behaal, en ondanks Kiesinger se ferm opposisie het die twee partye besluit om 'n koalisieregering sonder die CDU te vorm. Die Christelik-Demokratiese Party het vir die eerste keer in die geskiedenis van Wes-Duitsland in die opposisiebanke. KIesinger se dreiging dat die CDU die Liberale Party (FDP) in die volgende verkiesings uit die deelstaatparlemente sou verdring, het hom ongewild gemaak. Latere pogings, om die regering omver te werp en 'n CDU-kandidaat, Rainer Barzel, as nuwe kanselier te verkies, het in 1972 misluk.
|