Arsène Wenger: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
kNo edit summary
Lyn 26:
Wenger is in [[Straatsburg]] gebore en getoë in Duttlenheim. Hy is deur sy pa, die bestuurder van die plaaslike dorpie se span, aan sokker bekend gestel. Na 'n beskeie loopbaan as speler, waarin hy vir 'n paar amateur klubs gespeel het, ontvang Wenger in 1981 ‘n diploma in bestuur. Na 'n onsuksesvolle tydperk by Nancy wat uitgeloop het op sy afdanking in 1987, het Wenger by AS Monaco aangesluit, wat hy in 1988 tot die ligatitel gelei het en in 1991 tot oorwinning in die Coupe de France. Wenger se mislukking om die liga-titel weer die daaropvolgende seisoene te wen het egter gelei tot sy vertrek vanaf Monaco met wedersydse toestemming in 1994. Hy het daarna kortliks [[Japan|Japannese]] J. League span Nagoya Grampus Eight afgerig, wat onder sy bestuurskap die Keiser se sokkertoernooi en die Japannese Super-toernooi gewen het.
 
In 1996, is Wenger aangewys as bestuurder van [[Arsenal F.C.|Arsenal]] in [[Londen]] en twee jaar later het die klub die Engelse [[Premier League]] en die [[FA Cup]] dubbel gewen. Hy het Arsenal gelei tot beide die 2000 UEFA Cup finaal en die 2001 FA Cup finaal, en in 2002 vir die tweede keer beide die liga en FA Cup in een seisoen gewen. In 2003 wen Arsenal die FA Cup. In 2004 wen Arsenal weer die liga titel, en word in die proses die eerste klub om onoorwonne deur 'n hele liga seisoen te gaan, sedert Preston North End die onderskeiding 115 jaar vantevore behaal het. Vir hierdie prestasie ontvang Wenger se Arsenal ‘n goue trofee en Wenger se span ontvang die bynaam “The Invincibles”, wat vroeër aan Preston North End gegee is. Die span het voortgegaan om [[Nottingham Forest]] se rekord van 42 onoorwonne ligawedstryde te oortref en het nog sewe wedstryde onoorwonne gebly voordat hulle uiteindelik verloor het in Oktober 2004. In 2006 het Arsenal hul eerste verskyning in 'n [[Champions League]] finaal gemaak, waar hulle verloor het teen [[FC Barcelona|Barcelona]] in [[Parys]]. Tydens Wenger se ampstermyn het Arsenal verskuif na 'n nuwe opleidingsentrum en, in Augustus 2006, na die nuwe [[Emirates Stadium]] ná 93 jaar by hul ou Highbury Stadium. Gedurende die tydperk van 2006-2013 het Wenger se Arsenal deur ‘n trofeedroogte gegaan, wat deur baie toegeskryf is aan die gebrek van beskikbare fondse na die stadium trek. Gevolglik het Wenger minder geld op nuwe spelers spandeer en as gevolg van hoër lone by ander klubs en die voortdurende trofeedroogte het Arsenal gesukkel om aan hul ster spelers vas te hou. Onlangs het die klub egter meeste van die oorblywende skuld betaal en dit blyk dat Wenger weer voldoende fondse tot sy beskikking het. Dit het duidelik geword toe Arsenal in September 2013 , die toe 24-jarige Mesut Ozil, vir ‘n fooi wat geskat word op £42.5 miljoen van Real Madrid aangeskaf het en in die proses hul vorige rekordsfooi meer as verdubbel het. In Maart 2014, het Wenger die vierde bestuurder geword om 1000 wedstryde in beheer van ‘n enkele Engelse sokkerspan te wees. In 2014 breek Wenger se Arsenal hul trofeedroogte na 9 jaar en wen die FA Cup. Hy eindig ook spekulasie oor sy toekoms deur ‘n nuwe kontrak met Arsenal te teken, wat op die ouderdom van 64 heel moontlik sy laaste een is.
 
Wenger het by Arsenal die bynaam "Le Professeur" van ondersteuners en die Britse media ontvang om sy leergierige houding te weerspieël. Sy benadering tot die spel beklemtoon 'n aanvallende mentaliteit, met die doel dat sokker vermaak en plesier aan die toeskouers moet verskaf. Wenger se Arsenal spanne word dikwels gekritiseer vir hul gebrek aan dissipline; sy spelers het 100 rooi kaarte tussen September 1996 en Februarie 2014 ontvang, alhoewel sy spanne al toekennings gewen het vir regverdige spel. Reeds in sy tydperk by Monaco het Wenger 'n reputasie verdien vir die raaksien van jong talent, en sy fokus deur sy loopbaan het op die ontwikkeling van 'n jeug-stelsel gebly; sy klubs verkies om meestal self jong spelers te ontwikkel in plaas daarvan om net duur, ervare spelers aan te koop. Wenger het al vier keer die Onze D’Or (wêreld bestuurder/afrigter van die jaar toekenning) ontvang: in 2000, 2002, 2003 en 2004. Verder ontvang hy ook, onder baie toekennings, in 2010 IFFHS se wêreld bestuurder/afrigter van die dekade toekenning.