Maansee: Verskil tussen weergawes

Die ouderdomme van die mare-basalte is deur beide direkte [[radiometriese datering]] en die tegniek van [[kratertelling]] vasgestel. Die radiometries-bepaalde ouderdomme wissel tussen sowat 3.16 en 4.2 Ga,<ref>{{cite journal | last = James Papike, Grahm Ryder en Charles Shearer | title = Lunar Samples | journal = Reviews in Mineralogy and Geochemistry | volume = 36 | pages = 5.1–5.234 | year = 1998 }}</ref> terwyl kratertellings die jongste ouderdomme aandui as 1.2 Ga (1 Ga = 1 miljard jaar ouderdom).<ref>{{cite journal | last = H. Hiesinger, J. W. Head, U. Wolf, R. Jaumanm en G. Neukum | title = Ages and stratigraphy of mare basalts in Oceanus Procellarum, Mare Numbium, Mare Cognitum, and Mare Insularum | journal = J. Geophys. Res. | volume = 108 | page = 5065| year = 2003 | doi = 10.1029/2002JE001985 | first1 = H. }}</ref> Die meerderheid mare-basalte kan egter met uitvloeie van tussen sowat 3 en 3.5 Ga gelede vereenselwig word. Die enkele basaltiese uitbarstings van die maan se vêrkant is oud, terwyl die jongste vloeie, dié van die [[Oceanus Procellarum]], aan die maan se nabykant voorkom. Terwyl veleetlike van die basalte òf van binne, òf bo-oor impakbekkens gevloei het, word die grootste aaneenlopende vulkaniese samestelling, naamlik die Oceanus Procellarum, nie met enige bekende impakbekken vereenselwig nie.

Daar bestaan veleetlike algemene wanpersepsies omtrent die gebiedsverspreiding van mare-basalte.

#Aangesien vele mare-basalte dikwels laagliggende impakbekkens opgevul het, was dit eens die mening dat die trefslag self, deur ‘n sekere meganisme, die vulkaniese uitbarsting sou veroorsaak het. Gegewe dat die mare-vulkanisme egter tipies sowat 500 miljoen jaar na die impak{{Citation needed}} ontstaan het, is ‘n oorsaaklike verwantskap onwaarskynlik.

#Dit word soms voorgestel dat die aarde se swaartekragveld uitbarstings aan die [[Nabykant van die Maan|nabykant]] mag bevoordeel, maar nié aan die [[Vêrkant van die Maan|vêrkant van die maan]] nie. Uit ‘n verwysingsraamwerkverwysingstelsel wat saam met die maan roteer, is die [[sentrifugale versnelling]] presies gelyk en teenoorgesteld van die aarde se gravitasieversnelling, sodat geen resultante krag op die aarde gerig word nie. Die aardgetye vervorm wel die maan, maar hierdie vorm is ‘n verlengde ellipsoïde met hoë punte by beide die sub- en anti-aardpunte. Dit is vergelykbaar met die twee daaglikse hoë punte van die aardgetye.

Mare-basalte word tipies na gelang van die chemie van hul hoofelemente geresorteer. Gevolglik word drie reekse onderskei, naamlik die ''hoë-[[Titaan (element)|Ti]]-basalte, lae-Ti-basalte'', en ''besonder lae-Ti (VLT)-basalte''. Weens die [[Apollo-program|Apollo]]-rotsspesimens is die mare-basalte eens as komende van drie kenmerkende groepe beskou, maar globale afstand-aftastingsdata van die [[Clementine-missie]] het egter getoon dat daar ‘n kontinuum van titanium[[Titaan (element)|titaan]]-konsentrasies bestaan tussen hierdie uitskieter-voorbeelde, en dat die hoë-titaniumtitaan-konsentrasies die skaarste vorm is. Voorkoms van TiO₂ kan tot 15 wt.% wees vir mare-basalte, terwyl meeste aardbasalte oor veel minder as 4 wt.% beskik. Ander geochemiese[[geochemie]]se onderafdelings berus op die voorkoms en konsentrasie van [[aluminium]] en [[kalium]].