Geelkoors: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Verbeter
Lyn 25:
In Julie 1900 het vier Amerikaanse weermagdokters, [[Walter Reed]], [[James Carroll]], [[Jesse Lazear]] en Aristides [[Agramonte]], dr Finlay besoek en hy het hulle van sy muskiet-teorie vertel. Die Amerikaners het onmiddellik in die siekte belang gestel, en toe hulle vertrek, het Finlay vir hulle 'n klomp muskieteiers gegee vir navorsing. Hulle het binne drie maande bevind dat Finlay reg was. Nadat hy deur een van sy eie muskiete gebyt is, het James Carroll ernstig siek geword aan geelkoors, en Jesse Lazear, wat deur 'n muskiet gebyt is terwyl hy onder pasiënte gewerk het, het gesterf.
 
Toe daar vasgestel is dat [[''Aëdes aegypti]]'' verantwoordelik is vir die oordra van geelkoors, het die Kubaanse departement van openbare gesondheid besluit om al die muskiete op die eiland uit te roei. 'n Studie van die insek se lewensgewoontes het aan die lig gebring dat die ''Aëdes aegypti]]'' 'n huismuskiet is en die wyfies hul eiers byna uitsluitlik in water naby huise lê. 'n Wet is in Kuba afgekondig waarvolgens mense verbied is om enige staande water naby hul huise toe te laat. Hierdie optrede, tesame met die gebruik van insekdoders om die muskiete uit te roei, het 'n einde gemaak aan geelkoors in Kuba. Soos ander insekoordraagbare siektes, is geelkoors ook jare lank met soortgelyke metodes onder beheer gehou en het dit wêreldwyd 'n seldsame siekte geword.
 
Omdat die siekte egter in tropiese gebiede in stand gehou word deur ape en dan uit die woudhabitat na bewoonde gebiede versprei deur muskiete, het die siekte herleef. Vandag word nuwe gevalle van geelkoors gereeld in Afrika en in die trope aangemeld. In 1992/93 was daar vir die eerste keer in die geskiedenis 'n uitbraak van geelkoors in [[Kenia]] (kyk die artikel "Nuwe epidemies van ou siektes" in die afdeling Gesondheid).