Russiese Rewolusie (1917): Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
k Wysigings deur Paul Spiller teruggerol na laaste weergawe deur Charlik
Lyn 110:
Die leiers van die Petrograd-sowjet het geglo hulle verteenwoordig spesifieke klasse van die bevolking, nie die hele volk nie. Hulle het ook geglo Rusland is nie gereed vir [[sosialisme]] nie. Hulle het gemeen hulle rol is beperk tot drukuitoefening op die huiwerige burgerklas om te regeer en die instelling van omvattende [[demokrasie|demokratiese]] hervormings in Rusland (die vervanging van die [[monargie]] met ’n [[republiek]], gewaarborgde burgerregte, ’n demokratiese polisie en weermag, die afskaffing van godsdienstige en etniese [[diskriminasie]], ens.).<ref>N. N. Sukhanov, ''The Russian Revolution: A Personal Record'', red. en vert. Joel Carmichael (Oxford, 1955; oorspronklik in 1922 in Russies gepubliseer), 101–8.</ref> Hulle het in dieselfde gebou vergader as die voorlopige regering omdat hulle geglo het hulle sal so die beste druk op die nuwe regering kan uitoefen.
 
Die verhouding tussen die twee magte was van die begin af kompleks en sou die politiek van 1917 oorheers. Die voorlopige regering was bereid om na die Sowjetafgevaardigdessowjet-afgevaardigdes te luister, maar sou nie enige inmenging in die regering duld nie, want dit sou ’n "onaanvaarbare situasie van dubbele mag veroorsaak".<ref>"Zjoernal [No. 1] Soweta Ministrof Wremennogo Prawitel'stwa," 2 Maart 1917, Staatsargief van die Russiese Federasie, f. 601, op. 1, d. 2103, l. 1</ref> Dit is egter presies wat aan die vorm was – en dit was veral weens gebeure buite hulle beheer, veral die sosiale beweging in die strate van Russiese stede, in fabrieke en winkels, in kasernes en die loopgrawe, en in die dorpe.
 
’n Reeks politieke krisisse – sien die chronologie hieronder – in die verhouding tussen die volk en die regering asook tussen die voorlopige regering en die sowjets (wat ontwikkel het in ’n landwye beweging met ’n nasionale leierskap, die Al-Russiese Sentrale Uitvoerende Komitee van Sowjets, of WTsIK) het die outoriteit van die voorlopige regering ondermyn, maar ook van die gematigde sosialistiese leiers in die sowjets. Hoewel die Sowjetleierssowjet-leiers aanvanklik geweier het om deel te wees van die voorlopige regering, het [[Aleksander Kerenski]], ’n jong en gewilde prokureur en lid van die Sosiaal-Rewolusionêre Party (SRP), ingestem om in die nuwe kabinet te dien en hy het toenemend ’n sentrale figuur in die regering en uiteindelik leier van die voorlopige regering geword. As minister van oorlog en later eerste minister het Kerenski hom vir vryheid van spraak beywer, duisende politieke gevangenes vrygelaat en sy bes gedoen om voort te gaan met deelname aan die Eerste Wêreldoorlog. Hy het egter nog verskeie groot uitdagings gehad:
* Ander politieke groepe het hom probeer ondermyn.
* Rusland het groot verliese aan die front gely.
Lyn 148:
Op die kongres was 650 verkose afgevaardigdes; 390 was Bolsjewiste en sowat 100 was linkse [[Sosiaal-Rewolusionêre]], wat ook ten gunste van die omverwerping van die Kerenski-regering was. Toe die besetting van die Winterpaleis aangekondig word, het die kongres ’n edik aanvaar wat die mag oorhandig aan die Sowjets van Afgevaardigdes van Werkers, Soldate en Boere. Daar was egter ontevredenheid onder die Mensjiwiste en gematigde en regse vleuels van die Sosiaal-Rewolusionêre wat geglo het Lenin en die Bolsjewiste het die mag onwettig oorgeneem. Hulle het uitgeloop voor die resolusie aanvaar is.
 
De volgende dag het die kongres ’n Raad van Volkskommissare ([[Sownarkom]]) verkies as basis van ’n nuwe Sowjetregeringsowjetregering, hangende die sameroeping van ’n grondwetgewende vergadering.
 
== Oorsig van gebeure tot 1917 ==
Lyn 249:
| 25 Oktober || 7 November || [[Oktober-rewolusie]] begin toe gewapende werkers en soldate belangrike regeringsgeboue in Petrograd beset. Die [[Winterpaleis]] word in die nag oorgeneem. Kerenski vlug uit Petrograd. Opening van die Tweede Al-Russiese Konfres van Sowjets
|- style="background:#eee;"
| 26 Oktober || 8 November || Tweede Al-Russiese Konfres van Sowjets: Die kongres keur die oordrag van staatsmag aan homself goed, asook die oordrag van plaaslike mag aan die plaaslike sowjets; keur die stigting van ’n nuwe regering, die Raad van Volkskommissare ([[Sownarkom]]), goed met Lenin as [[voorsitter]].
|}