Boeing F/A-18E/F Super Hornet: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Nuwe bladsy geskep met 'Die '''Boeing F/A-18E Super Hornet''', en die verwante tweesitplek F/A-18F, is tweemotorige vliegdekskip-instaat multirolvegvliegtuie gebaseer op die McDonnell Douglas F/...'
 
No edit summary
Lyn 1:
{{Infoboks-Vliegtuig
Die '''Boeing F/A-18E Super Hornet''', en die verwante tweesitplek F/A-18F, is tweemotorige vliegdekskip-instaat multirolvegvliegtuie gebaseer op die McDonnell Douglas F/A-18 Hornet. Die F/A-18E enkelsitplek en F/A-18F tandemsitplekvariante is groter en meer gevorderde weergawes van die F/A-18C en D Hornet.
|naam= F/A-18E Super Hornet
|subsjabloon=
|beeld=Lêer:FA-18 Hornet VFA-41.jpg
|byskrif=<center>''''n [[Amerikaanse Vloot]] F/A-18F Super Hornet op 'n missie oor die [[Persiese Golf]] in September 2005'''</center>
|tipe=Draergebasseerde meerdoelige vegvliegtuig
|vervaardiger=McDonnell Douglas <br/>[[Boeing]] Defense, Space & Security
|ontwerper=
|eerste vlug=29 November 1995
|bekendstelling=
|vrygestel=1999
|onttrek=
|status=In gebruik
|hoofgebruiker=[[Amerikaanse Vloot]]
|meer gebruikers= Australiese Lugmag
|vorige gebruikers=
|vervaardig=sedert 1995
|aantal gebou=500 tot April 2011<ref name=500th>{{cite web |url= http://www.defpro.com/news/details/23934/ |title= Navy celebrates 500th Super Hornet, Growler delivery |archiveurl= http://web.archive.org/web/20120331220811/http://www.defpro.com/news/details/23934/ |archivedate= 31 March 2012 |author= U.S. Navy |website= defpro.com |date= 21 April 2011 |accessdate= 25 Julie 2011 }}</ref>
|programkoste=Totale verkrygingskoste:<br /> VS$ 48.09&nbsp;miljard (tot FJ2011)<ref>[http://costofwar.com/en/publications/2011/analysis-fiscal-year-2012-pentagon-spending-request/ "Analysis of the Fiscal Year 2012 Pentagon Spending Request."] costofwar.com. URL besoek: 22 September 2011.</ref>
|eenheidskoste=VS$ 60.9 miljoen (2014, wegvliegkoste)<ref name=usn_fy2015_budget>[http://www.finance.hq.navy.mil/FMB/15pres/APN_BA1-4_BOOK.pdf "Fiscal Year (FY) 2015 President's Budget Submission: Navy Justification Book Volume 1 Aircraft Procurement, Navy Budget Activities 1–4"], p. 1-9. ''V.S.A. Departement van Verdediging'', Maart 2014. URL besoek: 20 Mei 2014.</ref>
|ontwikkel van=[[F/A-18 Hornet]]
|variante met eie artikels=
}}
 
Die '''Boeing F/A-18E Super Hornet''', en die verwante tweesitplek F/A-18F, is tweemotorige vliegdekskip-instaat multirolvegvliegtuie gebaseer op die McDonnell Douglas [[F/A-18 Hornet]]. Die F/A-18E enkelsitplek en F/A-18F tandemsitplekvariante is groter en meer gevorderde weergawes van die F/A-18C en D Hornet.
Die Super Hornet het 'n interne 20 mm M61 roterende kanon en kan lug-tot-lug missiele en lug-tot-grond wapens dra. Bykomende brandstof kan in tot vyf eksterne brandstoftenks gedra word, en die vliegtuig kan ook as 'n lugtenkwa gekonfigureer word deur die toevoeging van 'n eksterne in-vlug-brandstofhervulstelsel. Die Super Hornet is ontwerp en aanvanklik deur McDonnell Douglas gebou, met sy nooiensvlug in 1995. Volle produksie van die vliegtuig het in September 1997 begin, net ná die samesmelting van McDonnell Douglas en Boeing die vorige maand.
 
Die Super Hornet het 'n interne 20 mm M61 roterende kanon en kan lug-tot-lug missiele en lug-tot-grond wapens dra. Bykomende brandstof kan in tot vyf eksterne brandstoftenks gedra word, en die vliegtuig kan ook as 'n lugtenkwa gekonfigureer word deur die toevoeging van 'n eksterne in-vlug-brandstofhervulstelsel. Die Super Hornet is ontwerp en aanvanklik deur McDonnell Douglas gebou, met sy nooiensvlug in 1995. Volle produksie van die vliegtuig het in September 1997 begin, net ná die samesmelting van McDonnell Douglas en [[Boeing]] die vorige maand.
Die Super Hornet is in aktiewe diens van die Amerikaanse Vloot sedert 1999, nadat dit die Grumman F-14 Tomcat vervang het, wat in 2006 onttrek het. Die Koninklike Australiese Lugmag (RAAF), wat die F/A-18A bedryf het as sy hoofvegter sedert 1984, het die F/A-18F aangekoop in 2007 om sy verouderde F-111 vloot te vervang. Australiese Super Hornets is in diens gestel in Desember 2010.
 
Die Super Hornet is in aktiewe diens van die [[Amerikaanse Vloot]] sedert 1999, nadat dit die Grumman [[F-14 Tomcat]] vervang het, wat in 2006 onttrek hetis. Die Koninklike [[Australiese Lugmag]] (RAAF), wat die F/A-18A bedryf het as sy hoofvegter bedryf sedert 1984, het die F/A-18F aangekoop in 2007 om sy verouderde F-111 vloot te vervang. Die Australiese Super Hornets is in diens gestel in Desember 2010.
 
== Tegniese gegewens ==
Lengte: 18.31 m<br />
Vlerkspan: 13.62 m<br />
Hoogte: 4.88 m<br />
Leë massa: 14 552 kg<br />
Maksimum snelheid: Mach 1.8<br />
Maksimum opstygmassa: 29 937 kg<br />
Reikafstand: 2&nbsp;346 km plus twee AIM-9s<br />
Diensplafon: 15&nbsp;000+ m (50&nbsp;000+ vt)<br />
Engins: 2 General Electric F414-GE-400 turbowaaierenjins<br />
Droë stukrag: 62.3 kN elk<br />
Stukrag met nabrander: 97.9 kN elk<br />
Brandstofkapasiteit: 6&nbsp;354 kg (intern) plus 7&nbsp;381 kg (ekstern)
 
== Verwysings ==
{{Verwysings}}
{{Lugvaart-saadjie}}
 
{{en-vertaal|McDonnell Douglas F/A-18E/F Super Hornet}}
 
[[Kategorie:Vegvliegtuie]]